Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024
14.3 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Πανελλαδικές : Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. της Ειρήνης Φωκά

Γράφει η Ειρήνη Φωκά

Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν την άποψη των αρθρογράφων τους και όχι κατά ανάγκη του kefaloniastatus.gr

Όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή πληροφορηθήκαμε τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων και είπαμε συγχαρητήρια στους νέους και στις νέες οι οποίοι/ες είτε πέτυχαν το στόχο τους, είτε εισήλθαν σε κάποια σχολή επειδή “έτυχε”, είτε δεν πέτυχαν σε καμία  πανεπιστημιακή σχολή.

Ακούγονται όμως και πολλές φωνές από τους πολίτες που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν μαθητές του 3 και του 5 ή του 6 να εισάγονται σε Πανεπιστήμια και τι είδους επιστήμονες θα γίνουν… (Λέγονται κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν σπουδάσει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, αλλά και από αποφοίτους Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων).

Κατά την ταπεινή μου γνώμη θα ήταν χρήσιμο αντί να μετράμε τα τις βάσεις εισαγωγής και τα 3, 4, 5, θα ήταν καλύτερα να μετράμε την ικανοποίηση των παιδιών από το σχολείο τους, τις δραστηριότητες μάθησης, τις εκπαιδευτικές δράσεις, τις σχέσεις μεταξύ τους και με τους δασκάλους τους, το καλό σχολικό κλίμα και κατά πόσο η ενδιαφέρουσα σχολική ζωή  παρέχει ευκαιρίες και κίνητρα στον κάθε νέο και νέα να αναπτύξει πρωτίστως τον εαυτό του και να ανακαλύψει τα ταλέντα του.

Προϋποθέσεις για ένα δημιουργικό σχολείο = κέντρο μάθησης και ανάπτυξης είναι αυτά τα οποία εμείς οι εκπαιδευτικοί ζητάμε σε κάθε ευκαιρία. Οι κατάλληλες υποδομές, τα εργαστήρια (όχι μόνο Φυσικής και Πληροφορικής, υπάρχουν πολλά άλλα που ενδιαφέρουν πληθώρα παιδιών), το αναλυτικό πρόγραμμα να προσεγγίζεται με τις  κατάλληλες διδακτικές μεθόδους, συστηματική και τακτική επιμόρφωση εκπαιδευτικών, δράσεις που αυξάνουν τα κίνητρα των μαθητών και των εκπαιδευτικών, εισαγωγή καινοτομιών, σύνδεση του σχολείου με τη ζωή.

Βέβαια υπάρχουν μερικά δημόσια σχολεία που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν καλές υποδομές ή άλλα που έχουν εξωστρεφή κουλτούρα καινοτομίας και αρκετοί εκπαιδευτικοί που μέσα από την προσωπική τους αναζήτηση και το μεράκι έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν υπέροχο παιδαγωγικό κλίμα και σχέσεις με τα παιδιά, γίνονται μέντορες γι’ αυτά. Δυστυχώς όμως δεν είναι αρκετοί… Γιατί δεν είναι κάτι οργανωμένο και στοχευμένο ούτε κεντρικά, ούτε περιφερειακά. Το ελληνικό κράτος επενδύει ελάχιστα οικονομικά στην εκπαίδευση (ειδικά από το 2010 και μετά). Η ελληνική κοινωνία ζητά ολοένα και περισσότερα για την εκπαίδευση των παιδιών της και με το δίκιο της, εν όψει των ραγδαίων οικονομικών και τεχνολογικών αλλαγών. Οι γονείς αναγκάζονται να βάλουν το χέρι στην τσέπη ολοένα και περισσότερο. Έτσι διαμορφώνεται μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση όπου ο ένας τα ρίχνει στον άλλον για να καταδειχθεί τελικά ότι το “καλό σχολείο” είναι το ιδιωτικό και να στραφούν οι γονείς προς τα εκεί. Είναι ένα πολύ καλοφτιαγμένο και εύπεπτο σενάριο.

Αξίζει να διευκρινίσουμε ότι οι Πανελλαδικές εξετάσεις είναι απλώς ένας τύπος εξέτασης και τίποτα παραπάνω. Περιλαμβάνει ακαδημαϊκή γνώση, αρκετή παπαγαλία, περιορισμένη κριτική ικανότητα. Οι περισσότερες ασκήσεις είναι φορμαλιστικές για τις οποίες οι μαθητές/τριες έχουν εκπαιδευτεί στο σχολείο και κυρίως στο φροντιστήριο πώς θα τις επεξεργαστούν. Ένας μαθητής ή μια μαθήτρια που πήρε 3, 4, ή 5 δεν σημαίνει ότι δεν είναι έξυπνος, ούτε ότι είναι άχρηστος, ούτε ότι δεν μπορεί να σπουδάσει. Μπορεί να είχε μια ατυχία στην εξέταση, ή πράγματι δεν γνώριζε τίποτα. Δεν ήταν προετοιμασμένος, διαβασμένος γι’ αυτό το είδος της εξέτασης, ή ακόμη δεν είχε αναλάβει την ευθύνη που του αναλογούσε να προετοιμαστεί λόγω του νεαρού της ηλικίας του.

Εισερχόμενος-η σ’ ένα Τμήμα Μαθηματικών ή οποιοδήποτε άλλο με αυτή τη βαθμολογία, θα πρέπει να καταβάλει πολύ κόπο να καλύψει τα κενά του/της και να καταφέρει να πάρει πτυχίο, αλλιώς θα εγκαταλείψει αυτή τη σχολή, θα πάει σε κάποια άλλη (πιθανόν ιδιωτική ή στο εξωτερικό) που θα είναι πιο κοντά στα ενδιαφέροντά του/της ή  θα στραφεί σε ότι μπορεί να τον/την βοηθήσει να βιοποριστεί.

Επανέρχομαι όμως στον τύπο της εξέτασης, ο οποίος κατά τη γνώμη μου είναι αναχρονιστικός. Μπορεί να λειτούργησε για πάρα πολλά χρόνια με το κύρος και την αξιοπιστία των Πανελλαδικών εξετάσεων (τότε που όλη η Ελλάδα κρεμόταν από τα ραδιόφωνα για ν’ ακούσει τα ονόματα των επιτυχόντων), αλλά τώρα βρισκόμαστε στην τεχνολογική εποχή. Και βέβαια δεν είναι μόνο ο τύπος των εξετάσεων είναι και το συνακόλουθο αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, το οποίο αλλάζει λιγότερο από το Σύνταγμα!

Με αυτό το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών, τις διδακτικές πρακτικές του μπιχεβιορισμού από την δεκαετία του 60, την αθάνατη μετωπική διδασκαλία, τον διδάσκοντα αυθεντία, την παπαγαλία, τα τεχνολογικά εργαλεία ανύπαρκτα ή θαμμένα στα υπόγεια των σχολείων, είναι φυσικό τα περισσότερα παιδιά του 2020 να μην έχουν κίνητρα και ενδιαφέρον για την ξερή και στερεότυπη μάθηση.

Αν το σχολείο στα 14 χρόνια της εκπαίδευσης  ήταν ένας ευχάριστος και χαρούμενος χώρος  δημιουργίας και συνεύρεσης των παιδιών ευκολότερα θα μάθαιναν βιωματικά μέσω project και θα εμπέδωναν  ευκολότερα και πιο ευχάριστα τη διδακτέα ύλη. Αυτό μέχρι στιγμής επιτυγχάνεται με μεγάλη επιτυχία στο Νηπιαγωγείο και σ’ ένα μικρό μέρος  στο Δημοτικό. Για την Δευτεροβάθμια δεν είμαι αρμόδια να εκφράσω άποψη.

Οι εξετάσεις, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να γίνονται με ανοιχτά βιβλία για να καλείται ο/η μαθητής/τρια να εξετάζει κριτικά και να συνθέτει τη δική του άποψη. Να έχει κάνει κτήμα του το κείμενο και την πληροφορία γνώση. Αποστηθίζοντας δεν μπορεί να αναπτύξει μεταγνωστικές δεξιότητες. Αυτό προϋποθέτει αλλαγή στο σύστημα διδασκαλίας, το οποίο σύστημα όχι μόνο ελαφρύνει την ατομική εργασία αλλά συμπεριλαμβάνει όλους/ες τους/τις μαθητές/τριες, ακόμα κι αυτούς που δυσκολεύονται λεκτικά να εκφραστούν.

Συμπερασματικά λοιπόν θα έλεγα όταν λέμε ότι έπεσαν οι βάσεις ή ότι τα παιδιά έγραψαν για 3,4,5, ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη να βρούμε τα αίτια. Ποιος ή ποιοι ευθύνονται για τα σχολεία – φυλακές, τα αναχρονιστικά προγράμματα σπουδών, την απουσία εκπαιδευτικής και μορφωτικής κουλτούρας στις οικογένειες, την απουσία οράματος των εκπαιδευτικών και την πολιτεία που έρχεται να αξιολογήσει όλα αυτά που θα έπρεπε να  έχει κάνει, αλλά δεν…

Τα παιδιά αυτά παίρνουν άριστα σε πολλούς άλλους τομείς  και σίγουρα θα γίνουν αξιόλογα μέλη της κοινωνίας μας, αν καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εκπαιδευτικά στερεότυπα και να ανακαλύψουν τις αληθινές κλίσεις τους.

*Φωτογραφία άρθρου : Girl Before a Mirror, c.1932, Pablo Picasso

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ