(Σύσταση: λόγω μεγέθους του κειμένου, έξι(6) σελίδες, ούτε μία (1), ούτε δύο (2) – να διαβαστεί κατά ενότητες και όχι σε μια μέρα, ή όπως θέλει ο καθένας…περί ορέξεως……)
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ
Με την ευκαιρία των γεγονότων που ζούμε αυτές τις μέρες, τη μετατροπή δηλαδή της Αγιά Σοφιάς στην Πόλη, από μουσείο σε τζαμί, να πω δυο λόγια, βιωματικά, ιστορικά, οικογενειακά, αφού κατάγομαι από εκεί, δυο λόγια «ιερά», αφού έκανα κατηχητικό στο Περιστέρι μέχρι τα δεκαπέντε(15), δυο λόγια τρυφερά, αν θέλετε, αφού οι κατηχήτριές μου ήθελαν να με ορίσουν κι εμένα κατηχήτρια, αλλά ο πατέρας, γιος παππά σημειωτέον, απάντησε κάθετα «ευχαριστούμε για την πρότασή σας, είναι τιμή, αλλά η Σοφία αρχίζει προετοιμασία για το Πανεπιστήμιο, ευχαριστούμε».
Στο σπίτι βέβαια, χαμηλόφωνα, τον άκουσα να λέει στη μητέρα μου «είπαμε, αλλά όχι και κατηχήτρια» κι εκεί έκλεισε το θέμα. Σε θέματα εκπαίδευσης ο πατέρας είχε τον πρώτο λόγο, υπομηχανικός από τον «Προμηθέα» στον Πειραιά και καθηγητής σε τεχνικές σχολές και στη σχολή σχεδιαστώντων Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, όπου δούλευε κιόλας την ημέρα στο ναυπηγικό σχέδιο, ήταν ένθερμος της εκπαίδευσης, δεν είχε διάκριση αγόρια – κορίτσια, γενικά σπουδάζουμε, όποιος θέλει και μπορεί βέβαια!
Κάποιες φορές τον άκουγα να λέει, μάλλον στη μητέρα μου, δεν θυμάμαι, ότι η Μάνα του, η Σοφία, τον κουβάλαγε στην πλάτη, πέρναγε κάθε μέρα το ποτάμι (ποιό;), για να τον πάει στο σχολείο, κάπου στην Καστοριά. Είχε έρθει με τους γονείς του, ενός έτους από την Πόλη με το διωγμό του 1922. Κλείνει η παρένθεση μνήμες, που θα μπαίνει συχνά-πυκνά υποθέτω στα λόγια μου, μέχρι να καλύψει την ύπαρξή της, μέχρι να βαδίσουν στο σήμερα οι σημαντικοί της ζωής μου. Δεν χρειάζομαι πολλά, μια φράση που θα φωτίζει ανεξίτηλα την ύπαρξή τους, τα πιο πολλά, οι λεπτομέρειες, είναι εκεί, βαθειά!
Το Νοέμβριο του 2019 λοιπόν, πέρυσι, επιτέλους δηλαδή, επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Κωνσταντινούπολη, την ΑγιάΣοφιά και όλα αυτά που υπάρχουν στην επτάλοφο και μας αφορούν ως Έλληνες, είδα και όλα τα άλλα, τη συνάντηση των πολιτισμών στο Βόσπορο, όπως συνηθίζω να λέω και να σκέφτομαι. Δεκαοχτώ χιλιάδες φορές έχουμε γυρίσει την Ευρώπη με το σύζυγο από τα νιάτα μας, πατόκορφα και με κάμπινγκ…όταν έλεγα «στην Πόλη!» «θα πάμε» απαντούσε, χατίρι δε μου χαλάει, αλλά νικούσε πάντα η Ιταλία, που είναι κάτι σαν ιερός τόπος για τα Ιόνια, φυσικό!
Στην Πόλη, η εμπειρία ήταν μοναδική, δεν μοιάζει με τίποτα άλλο, τίποτα όμως, κόσμος πολύς, ομορφιά, ανάπτυξη, τουρισμός από όλο τον πλανήτη γη, τι να λέω, τα έχετε δει οι περισσότεροι, α π ε ρ ί γ ρ α π τ α, κάποια πράγματα δε χωράνε σε λέξεις, πρέπει να τα δεις μόνος σου, τελεία! Συγκίνηση που ενεργοποιεί δακρυϊκούς αδένες! Και, το παράδοξο, σχεδόν μεταφυσικό ή και όντως μεταφυσικό, ένοιωθα, αυτό που λέμε σε άπταιστα ελληνικά, Home! Δεν ανήκω στα παιδιά που μεγάλωσαν με πολεμικές ιαχές, να πάρουμε την Πόλη, πάλι με χρόνους με καιρούς κλπ.,κλπ., γνωστά!
Όχι, η οικογένεια της μητέρας, τραγούδαγε στα τραπεζώματα της αυλήςστο Περιστέρι, Μπέλλου, Τσιτσάνη, Νίνου και η οικογένεια του πατέρα (συγγενείς ήταν όλοι, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), η οικογένεια του πατέρα, έψαλλε εκκλησιαστικούς ύμνους! Τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι. Ανάμεσα τους, ένα παιδί,c΄estmoi, να περνάει από το «Αι γενεαίπάσαι, ω γλυκύ μου έαρ κλπ» στο «Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει…θα έρθει και για μας μια Κυριακή..τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες….τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι χειμώνες» μεταγενέστερο, αλλά αυτό μου ήρθε…χρήση προηγουμένως της γαλλικήςpourmoi, διότι ο παππούς και παππάς, μου έλεγεπχ…ακούσματα… «φέρε Σοφία το portemonnaieμου» το πορτοφόλι του, από την τσέπη του ράσου ή του παντελονιού; δεν θυμάμαι, για να πληρώσει κάτι ..ένα λογαριασμό… Έξι χρόνια γαλλικά κάναμε στα γυμνάσια, τότε, κάτι έμεινε! Δεν είναι τοίχος η γλώσσα, όπως άλλες!
Απορείς; Απορείς ακόμα, πώς καταλήξαμε στο….τσίριμπομτσιμπόμτσιμπόμ της Κεφαλονιάς; Αναμενόμενο…. άλμα τετρακοσίων (400) χρόνων προς τη Δύση!Chittybangbangchittychittybangbang, παιδικήταινία(καιόχι μόνο)..υπέροχη.. μετονΝτικΒανΝτάικ.Μοιάζειο ήχος με το τσιριμπόμ ή μου φαίνεται;
Με δυο λόγια, για να γυρίσουμε στα εν οίκω, δε γινόταν καθημερινή «πλύση εγκεφάλου», μας πήραν την Πόλη, μας πήραν τη Σμύρνη, μας ξεριζώσανε οι παλιοΤ…..λαδες, όλο και κάτι λέγανεβέβαια, αλλά το κλείνανε γρήγορα το θέμα, δεν σπέρνανε τραύματα ή εγώ είχα το μυαλό μου στα βιβλία πάντακαι δεν ασχολιόμουν, ίσως! Μια φράση της μάνας μου θυμάμαι, χωρίς πτυχία, χωρίς τίποτα, την ερωτεύτηκε σφόδρα ο πατέρας…μπαμκεραμίδα….εκείνη γεννήθηκε το 30 στο Περιστέρι… «αφήνουμε άγραφες σελίδες στο βιβλίο των παιδιών, να γράψουν και κάτι δικό τους..», μπράβο Ελπινίκη, Νίκη τη λέγαμε, όταν παντού γύρω άκουγα «μιλάτε συνέχεια στα παιδιά για ιστορίες, γλώσσες, προγόνους, είναι άγραφα χαρτιά τα παιδιά, να μην τα γράψουν άλλοι». Συνέχεια όμως, μονοκαλλιέργεια του προγόνου!
Της το έλεγα της μάνας μου όταν μεγάλωσα, «εκατό χρόνια μπροστάζειςΕυρωπαία μου, με τον άντρα που έχεις πάρει», τον πατέρα μου δηλαδή, «Ναι καλά, δεν βοηθάει πια στο σπίτι, δεν μαγειρεύει τις Κυριακές, θυμάσαι πώς σας φρόντιζε από μωρά, δεν διασκεδάζουμε, δεν ταξιδεύουμε, καλά…» σημειωτέον σε δυο δουλειές εργαζόταν πάντα εκείνος, «Βρε μεγαλώσατε, θέλει να αράζει στην Αίγινα στο εξοχικό ο άνθρωπος, κουράστηκε, κι εμείς φύγαμε πια…εεε» (αλλά αυτά είναι άλλες ιστορίες)!
ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ
Στην Αγιά Σοφιά, στο θέμα μας….. αλλά….
«Καλύτερα να σε πω δυό λόγια απ΄ευθείας τζάνεμ, τζιέρι μου, πασσάκα μου, γιαβρί μου, Ταγίπ,εφέντη (του λαού σου), όπως τα άκουγα και όπως τα διάβασα εντέλει». Φωνή μέσα από το σπίτι, η γνωστή «Δεν σταματάς και λίγο το διάβασμα, μη σούρθει κατακέφαλα ολόκληρη η Λαπούτα;» Η Δύση που λέγαμε, και τσιριμπόμ..τσιμπόμ..;.. Άστον είναι καλός!
«Το Ιερό δεν κατακτιέται, γιαβρί μου, δεν μεταβιβάζεται, δεν αλλάζει χρήση, δεν αλλάζει τόπο. Σήμερα είσαι εσύ εκεί, αύριο πιθανόν θα είναι κάποιος άλλος, η ΑγιάΣοφιά θα μένει ακίνητη στους αιώνες, ανήκει σε όλουςτους Χριστιανούς, και σαν μουσείο σε όλο τον κόσμο, γιατί έγινε μεταφυσικά, εξωλεκτικά. Τι έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες για τη μεταφυσική ενόραση; Έξω τα στραβά τους, προΰπαρξη της ψυχής, δούλοι, η Αγορακρίτη μεταμφιέστηκε για να μιλήσει στην Αγορά της Αθήνας…μόνο άντρες εκεί..άσε..ποιός τέλειος; Στην ενόραση όμως…μπορείς με αρνητικό λόγο να πεις, δεν είναι αυτό, δεν είναι εκείνο, δεν είναι το άλλο από τα γνωστά που ήδη ξέρεις, αλλά με καταφατικό λόγο δεν μπορείς να το περιγράψεις! Δεν μπορείς να πεις είναι αυτό, είναι εκείνο, τελείωσε. Στις λέξεις χωράει η φυσική, η μεταφυσική ξεπερνάει τη γλώσσα, γι αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω Ταγίπ μου, εφέντη (του λαού σου)! Ή το καταλαβαίνεις μόνος σου ή άσε κανέναν άλλο, αργότερα, δεν χωράει βιασύνη σ΄αυτά!
Οι ιεροί τόποι, όπως και οι αρχαίοι ναοί, και οι δικοί σου και οι δικοί μου και των Κινέζων και των Αράβων και των Ινδών, όλοι, χτίζονται συνήθως σε ενεργειακά μέρη, με πιθανή κάποια ιεροφάνεια,που έχει προηγηθεί. Τι είναι ιεροφάνεια; Με απλά λόγια, είναι ο φωτισμός, η αποκάλυψη, που γίνεται σε κάποιους ανθρώπους και τους μιλάει για δράσεις, όπου φτάσει δηλαδή ο καθένας, τους μιλάει για ιερά κτίσματα, ναούς, μοναστήρια, που πρέπει να γίνουν σε τόπους, σε χώρους, που θα βοηθήσουν όλους τους ανθρώπους. Για τις ιεροφάνειες, άλλοι μιλούν υπαινικτικά, άλλοι το γράφουν ξεκάθαρα, τα λέει στην Ιστορία των Θρησκειών ο MircaeEliade, παρακάμπτουμε τις φασιστικές του διασυνδέσεις, ποιος είναι τέλειος σήμερα;
Άκου κι αυτό, δεν βλέπεις την Ακρόπολη της Αθήνας; Αιώνες ακλόνητη! Ενέργεια τη βαστάει! Νομίζεις η ΑγιάΣοφιά έγινε εκεί τυχαία; Δεν αντιλέγω, μοναδικό τοπίο και με απαράμιλλη αύρα, το ένοιωσα! Αλλά είσαι σίγουρος τζάνεμ, ότι ο Ιουστινιανός ή η Θεοδώρα ή κάποιος αυλικός ή κάποιος άνθρωπος απλός εκεί κοντά στο Βόσπορο, δεν είχε ενόραση για το χτίσιμο της ΑγιάΣοφιάς; Κάποιος άνθρωπος που πάλεψε, στερήθηκε, αδικήθηκε, λοιδωρήθηκε, νικήθηκε, απομονώθηκε και νίκησε…κάπως έτσι τελειώνουν οι λέξεις στη μεταφυσική…κάποιος άνθρωπος που βίωσε το μεταφυσικό θαύμα; Ακόμα και στην, τρόπο τινά, άθεη γαλλική διανόηση- σήμερα πια, υπαινίσσονται τη μεταφυσική. Μένει ο υλισμός του υπαρκτού σοσιάλ.., αλλά …μη λέμε συνέχεια τα ίδια….τόνοι μελάνι γι αυτό!
Εμένα προσωπικά, δεν με πειράζει να προσεύχεται οποιοσδήποτε μέσα στην Αγιά Σοφιά, ειλικρινά! Αλλά εσείς οι Τούρκοι, ο λαός σου, δεν λέω για τον ΟρχάνΠαμούκ τον ποιητή σας, οι ποιητές καταλαβαίνουν, πιστεύουν ή δεν πιστεύουν.…εσείς οι υπόλοιποι θα προσευχηθείτε αληθινά; Για να σας βοηθήσει η ανώτερη δύναμη, ο Αλλάχ που προσκυνάτε δηλαδή!
Ή θα πάτε ως κατακτητές με έπαρση, να πάρετε ακόμα ένα «κάστρο»; Οι ανώτερες δυνάμεις, ο Θεός του καθενός μας, δεν τα ακούει αυτά, είναι ανθρώπινες συναλλαγές.
Αν πάτε με κατάνυξη το καταλαβαίνω και πραγματικά βοήθειά σας! Όμως η ιστορία άλλα μου λέει. Το Μπλε Τζαμί πανέμορφο, αλλά γιατί το φτιάξατε, για να δεσπόζει στο χώρο δίπλα την Αγιά Σοφιά, λένε οι κακές οι γλώσσες! Το τζαμί της Μιχριμάχ ονειρεμένο, χίλιες και μια νύχτες, αλλά για ανθρώπινες ανάγκες ανώτερης κυριαρχίας. Το Ντολμά Μπαχτσέ, πιο τέλειο πεθαίνεις, κι ας μοιάζει με ανάκτορο της Αυστρίας!Το Τοπ Καπί δεν ξέρω, μοστράντζα κι αυτό; Κοντά (3127;)τρισήμιση χιλιάδες τζαμιά στην Πόλη, η Αγιά Σοφιά σάς έλλειπε; Βρε, εσείς μας κατακτήσατε, δεν το καταλάβατε ακόμα; Χρειάζεται συνεχής επιβεβαίωση; Helloo!
ΥΠΟ-ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑΤΟΣ-ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ
Όπου και να γυρίσω, η ματιά στο Βόσπορο, στο Γαλατά στη γέφυρα, στον πύργο, στο Πέραν, στην πλατεία Ταξίμ, στην Ιστικλάλ, στον Ιππόδρομο, στην Κιστέρνα το υδραγωγείο του Ιουστινιανού με τις Μέδουσες, έσπασα το λαιμό μου να δω την ανάποδη, στοΦατίχ, στο Μπαλουκλί, τα άπειρα νεκροταφεία, όλα μαζί θέα στο λόφο, στο Φανάρι, δυό σπίτια πίσω από το πατριαρχείο ήταν το σπίτι των παππούδων μου, πιο ήταν ξέρεις; Ούτε κι εγώ! Στη Μονή με τα χρυσά ψηφιδωτά, πόσα κιλά χρυσό; Στο Επταπύργιο, στο Καπαλί Τσαρσίτην αγορά,παντού μπαχαρικά, στο Κουμκαπί ψαρικά, λίγο mashtourismτσιφτετελί…αυτή η κυκλική ματιά,με έχει κατακτήσει ο τόπος…στη Σχολή του Γένους που τέλειωσε ο παππούς μου, οι αγιογραφίες του Βάρβογλη στο Πατριαρχείο…απέναντι στην ασιαστική μεριά το Παντείχι των άλλων παππούδων, του Τσιτσάνη, που λέγαμε. Τη Υπερμάχωστην Παναγία των Βλαχερνών, βρε, πώς τα τραγουδάω τα απολυτίκια(;)! Και μετά η Χάλκη με την Ιερατική Σχολή, παρεπιπτόντως τρέχουν πολύ οι άμαξες με τα αλογάκια εκεί, να προλάβουν τους τουρίστες, να το φροντίσεις, και στην Πρίγκηπο το ίδιο! Μετά το καραβάκι πάει στην Αντιγόνη, εκεί είχαν εξοχικό οι παππούδες απ΄τοΠαντείχι…πριν….ξέρεις εσύ! Και μετά η Πρώτη από τα Πριγκηπονήσια και φτάνουμε στην αποβάθρα έτσι;Κόσμος, κόσμος δεν έχω ξαναδεί τόσο πολύ! Είχαμε ξεκινήσει από την ασιατική μεριά γιατί πνιγόταν στην ομίχλη το πρωί ο Μαρμαράς. Ζω ή ονειρεύομαι; Καλά τα θυμάμαι;Βρε καλά που ήρθα!
Η βόλτα στο Βόσπορο με το καραβάκι, το Πανεπιστήμιο του Γαλατά, τι κτίριο! Ανεβήκαμε την Ευρωπαική μεριά, κατεβήκαμε απέναντι την Ασιατική! Όλες οι βίλλες ένα γύρω σχεδόν η κάθε μια με το σκαφάκι της, σε ιδιωτικό λιμανάκι μπροστά στο σπίτι! Θυμήθηκα τη γιαγιά μου την παπαδιά όταν έλεγε στον παππού να φέρει κανά ψάρι «προκομμένο» το μεσημέρι… πάνω από μισό μέτρο έδειχνε, ανάμεσα στις αντικριστές παλάμες της, μπορεί και ογδόντα πόντους! Άμα έχεις έρθει από εκεί, τι δαντέλες, τι φαγιά έφτιαχνε…άσεΤαγίπ μου, τι να λέμε!
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
«Να μην τα πολυλογώ γυρίζοντας από την Πόλη, άρχισαν στις ζωγραφικές μου, γιατί ζωγραφίζω (δεν τα είπαμε αυτά) άρχισαν να εμφανίζονται θείες εικόνες. Δεν σου κάνω τη θρήσκα, όχι, τα τελευταία χρόνια,πολλά χρόνια, ούτεεκκλησιάζομαι, ούτε τελετουργικά παρακολουθώ, καμιά βάφτιση-γάμο, ούτε συμμετέχω σε εκκλησιαστικές δράσεις! Έχω περάσει σε μια άλλη διάσταση της αλληλεγγύης, της αγάπης, της προσφοράς και όλα αυτά που πρεσβεύουν οι θρησκείες, όλες οι θρησκείες. Πέστο Φιλοσοφία, πες το Θρησκειολογία, πέστο Ιερά Βιβλία, της Βίβλου, της Εβραϊκής Καμπάλα, στις Βέδες ή και τίποτα, νομίζω μεταφυσικά περιλαμβάνονται όλα, ακόμα και το τίποτα, που μόνο τίποτα δεν είναι..…αλλά ξεφύγαμε μη σε κουράζω τζάνεμΕρντογάν, εφέντη του λαού σου!
Τα τελευταία χρόνια ζωγραφίζω με την ψυχαναλυτική μέθοδο που αποκαλύπτει το ασυνείδητό μας, σημείωσε είμαι οδοντίατρος και ψυχολόγος(Δεν σου αρέσουν πιθανόν αυτά, ξέρω, αλλά δέξου με όπως είμαι, εγώ σε δέχομαι).Σ΄αυτή τη μέθοδο δεν σχεδιάζεις, βγαίνουν μόνα τους τα σχέδια, μέσα στο χρώμα. Μην τρομάζεις, είναι απίθανη εμπειρία, οι λέξεις που λέμε στους συνειρμούς του Φρόυντ,του Λακάν(σε πήρε ο ύπνος ή χαλαρώνεις;), σαν λέξεις,«μιλάνε» τα σχέδια και σου λένε ποιός είσαι! Εικαστική Ψυχοθεραπεία λέγεται, να το βάλλετε στο Πανεπιστήμιο του Γαλατά, έχετε Καλών Τεχνών εκεί, είναι το κτίριο στο Βόσπορο έτσι;
Με αυτή τη μέθοδο ζωγραφικής η Πηνελόπη, ξέρεις, του Οδυσσέα στην Ιθάκη; Έχεις ακούσει; Η Πηνελόπη λοιπόν, μου βγήκε ίδια η Μαύρη Παναγιά, όπως στην εικόνα στη Χάλκη. Καθώς μπαίνουμε στην είσοδο της Θεολογικής Σχολής, μετά τις εξωτερικές σκάλες που ανεβαίνεις, όλοι φωτογραφίζονται εκεί, δεξιά στο βάθος βρίσκεται η Μαύρη Παναγιά, πρόσεξέ το άμα πας για τίποτα επίσημο με τον Πατριάρχη!
Επίσης σε άλλο πίνακα, που τον λέω «Η Νέα Αρπαγή της Ακαδημαϊκής Ευρώπης», μας πήραν τους επιστήμονες στην Ευρώπη ξέρεις, θα ξέρεις,BrainDrain, σε βλέπω στην τηλεόραση, μιλάς αγγλικά; Αυτό απεικονίζει ο πίνακας με φόντο τα γαλάζια καμπαναριά της Κεφαλονιάς, ξέρεις, Κεφαλονιά – Ιόνιο, εκεί που υπάρχουν πετρέλαια όπως στο Αιγαίο; Παρένθεση, μην το παρατραβάς, στρώνεις χαλιά, η ΑΟΖ μέχρι Λιβύη, στα λένεσυνέχεια όμως αυτά,να μην ξεφεύγω!
Λοιπόν,σ΄αυτόν τον τελευταίο πίνακα, όλος κόκκινος με γαλάζιο φόντο, υπάρχουν τρεις ενότητες, δίνω και διαστάσεις για να κάνεις εικόνα: ακρυλικό σε καμβά, 2μ ύψος Χ 70 εκ. πλάτος.
Πρώτη ενότητα, κάτω-κάτω, Φύση-Εκπαίδευση-Ιστορία-Ιδεολογία και ο Ταύρος που κάνει τη νέα απαγωγή της επιστημονικής Ευρώπης, άμα το δεις όλο μαζί θα τρελαθείς!
Δεύτερη ενότητα, στο κέντρο, Θρησκεία, εμφανίζονται όλες οι θρησκείες μαζί, ένας κύκλος Θρησκειολογίας και ο Αλλάχ μέσα νομίζω, μαζί! Καλοί είμαστε όλοι, τρομάζουμε τους ήδη τρομαγμένους, οι άλλοι… σιγά μη φοβηθούν ο,τιδήποτε…γι΄αυτό ο κόσμος πάει κατευθείαν προς διαβόλου μεριά…άσε.. τα μηνύματα αλλιώς, όχι άλλα…αλλιώς… τι σου λέωτώρα..άστο!
Στην Τρίτη ενότητα πάνω-πάνω, κάθεται μισοξαπλωμένη η Ευρώπη, στην πλάτη του νέου ταύρου με τα παιδιά κοντά της, οι επιστήμονές μας που φύγανε, εμφανίζεται επίσης μια μορφή ο Σολζενίτσιν πιθανόν, μουσικές του κόσμου, εσείς οι Τούρκοι πάλι είσαστε εκεί, ως κοντινοί με τις ρίζες μου…είναι ωραίος πίνακας…θαδείς κάποια στιγμή!Όλο το κόκκινο πάνω στο γαλάζιο, είναι σαν διάτρητο δαντελένιο μέταλλο, σας αρέσουν αυτά, τα έβλεπα παντού στην Πόλη, ακόμα και στα Γιάννενα τα είδα, κι εμένα μου αρέσουν.. πολύ! Μήπωςαργότερα,να δώσωτο σχήμα για κόψιμο, με λέιζερ, σε μέταλλο;να κάνω παραβάν με δυο τρία ίδια κομμάτια, έτσι τα είδα σε σας, στο πωλητήριο στην Αγιά Σοφιάήταν ή αλλού;….θα διούμε!Στέλνω φωτό μιας λεπτομέρειας, για να καταλάβεις καλύτερα, τζιέρι μ΄!»
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«Κλείνοντας να επαναλάβω για το θέμα της Αγιά Σοφιάς, ξανασκεφτείτε το στην κυβέρνηση, ήταν ώρα εν μέσω πανδημίας; Πεθαίνει κόσμος! Τώρα.. υπογράφτηκε βέβαια, χώρας σας είναι,ό,τι θέλετε κάνετε, αλλά δεν βοηθάει να σκαλίζουμε και να ξεθάβουμε παλιές πληγές! Η Αγιά Σοφιά θα είναι εκεί όταν όλοι εμείς θα έχουμε γίνει αστρική σκόνη (δες στο τέλος σχετικό τραγουδάκι…Allweareisdustinthewind, Scorpions?..συμφωνείς;). Ίσως από κοντά να βρισκόταν μια ήπια λύση. Έτσι κι αλλιώς, όπως είδα, ο ναός είναι τουριστικός διάδρομος, μιλιούνια περνάνε κάθε μέρα και τα χαλιά που βάζετε καλό θα κάνουν στα πατώματα, να βάλλετε και στο λιθόστρωτο που σε πάει επάνω στο γυναικωνίτη, δεν πειράζει, να βγάζουμε τα παπούτσια μας όπως στο Μπλε Τζαμί! Τις ώρες των επισκέψεων όμως, φροντίστε να φαίνονται τα ψηφιδωτά, οι εικόνες, τα γλυπτά, οι επιγραφές. Τις ώρες της προσευχής σας, καλύψτε τα με φως και πίσω πάλι. Έχει δουλειά, αλλά το επιλέξατε! Ή… πάρτε πίσω την απόφαση… να πάει στο καλό!
Χαιρετώ….δεν έχω λόγια για τους μπακλαβάδες, τη χρήση του πράσινου φυστικιού παντού, τα ζαχαρένια σουτζούκια, μαντολάτα με αμύγδαλα, με καρύδια, και λίγα λέω! Ατζέμ πιλάφι, πεθαίνω, το μαγειρεύω κι εγώ! Τα στολισμένα σαν κοσμήματα κεμπάπ κάθε μορφής! Δεν ξέρεις αν οι κόκκινες γραμμές ανάμεσα στα άψητα κεμπάπ στις βιτρίνες, όχιδεν ξέρεις,αν είναι ρουμπίνια ή ντομάτες, οι πράσινες γραμμές, σμαράγδια ή πιπεριές, οι μελιτζάνες σκούρα ζαφείρια.. και γεύση, αμάν, είναι το αρνί! Υποκλίνομαι!
Υ.Γ 1. Πατάτες γεμιστές παντού στην Ιστικλάλ, στο Πέραν, δεν δοκίμασα, αν και μου τρέχανε τα σάλια. Δεν παράγετε βιολογικά μου είπαν, και οι πατάτες σε μέγεθος μικρού καρπουζιού, κάτι μου έκαναν! Πώς έτσι χωρίς βιολογικά; Αυτά τα απέραντα πράσινα καλοξυρισμένα χωράφια, σαν να ήμουν στην Αγγλία, «Δεν έχεις ξαναδεί καλλιεργημένα χωράφια, πώς κάνεις έτσι;» Ο συνεπιβάτης στο διπλανό κάθισμα και σύζυγος μου, παρεπιπτόντως! Στην Ανατολική Θράκη που περάσαμε, γιατί ήρθαμε οδικώς από Κεφαλονιά! Τι ανοικοδόμηση παντού, τι κτίρια! Στέγες, πράσινο, αρχιτεκτονική τοπίου…αρχιτεκτονική τοπίου ρε φίλε, δεν υπάρχει, πράσινοι φυτεμένοι φράχτες παντού, έμεινα κόκαλο! Λες γι αυτό να μου αρέσει κάθετι όμορφο, αισθητικό; Που βρίσκομαι; Γυάλινοι πύργοι σε κάθε στροφή του δρόμου και στην Πόλη περιφερικά, ουρανοξύστες, τι είναι αυτό; Δεν το φανταζόμουν τέτοιο πράγμα! Λίγες ανισότητες τις έχετε όμως, λένε, κάτι φουσκίτσες έως μπαλόνια στα οικονομικά, ναι, κυκλοφορούν αυτά! Να προσέχεις Ταγίπ, σε το λέω!
Υ.Γ 2. Ξανασκέψου το για την Αγιά Σοφιά, μη δημιουργείτε καταστάσεις που μας χωρίζουν, να τελειώνουμε κάποια στιγμή!Αν ήξερα Τούρκικα, θα στο μετέφραζα όλο το κείμενο επί τόπου!
Τα μνημεία τα διατηρείτε υπέροχα, πρέπει να το πούμε, συνεχίστε έτσι!
Παλιότερα το 2003, είχα έρθει με κρουαζιέρα και στο Κουσάντασι, στην Έφεσσο, με την οικογένεια, εν πλω συνέδριο του Πάντειου Πανεπιστήμιου, θα έχεις ακουστά ίσως!»
Καλή δύναμη σε όλους μας με τον κορωνοϊό, κι αυτό θα περάσει!Άκου το τραγουδάκι σου, εφέντη απέ κεί! Πολλά έγραψα μπρε, αμέ δεν το ξανακάμνω!
“Στους ταύρους δεν μπήγουμε σπαθιά, τους “καρφώνουμε” με τα κλειδιά του Sol..”
Το τελευταίο που θα σε πω. Η μάνα μου τρεις μέρες πριν πεθάνει, 77 χρονών ήταν, λοίμωξη στο νοσοκομείο, αλλά και άνοια, τρεις μέρες πριν, σε αναλαμπήγιά, τραγούδαγε, αμάστην τηλεόραση το έδειχνε, Amadomiolovemeforever..everytimeIwisper, Amadomio…., για να ξέρεις. Άντε τώρα γεια…και δεν μίλαγε καθόλου με προφορά, στις προγιαγιάδες τα θυμάμαι. Εκείνη ήταν Αθηναία».
Απίστευτο αλλά αληθινό!!!! Άσπρο γιακαδακι μπλε σχολική ποδιά στο Πέτρινο Σχολείο είναι διάλειμμα …η Σοφία ,η Ουρανία, η Θωμάς κλπ σε συμβούλιο …Μήπως είναι ώρα να επαναληφθεί η συνεδρίαση;
Με νοσταλγία και αγάπη
Ουρανία