Εικόνα τίτλου, από την ταινία «Η Μορφή του Νερού», του Γκιγιέρμο ντελ Τόρο, Όσκαρ 2018.
Όταν η διαίσθηση υπερβαίνει τις λέξεις.
Δεν μπορεί, κάτι μας πιάνει τους γιατρούς όταν σώζεται ζωή, κλαίμε εσωτερικά από χαρά, να μη μας δει κανένας! Αποκλείεται να το νοιώθω μόνο εγώ, ας λένε, δε σπουδάζεις τυχαία περί την Ιατρική, είναι βαριά η «καλογερική», δεν είναι για την «καταξίωση», την «κοινωνική αποδοχή» και την επιτυχία στις υψηλόβαθμες «Σχολές πρώτης ζήτησης». Όχι, δεν είναι γι αυτό!
Αρνητικά παραδείγματα έχουν όλοι οι επαγγελματικοί και επιστημονικοί χώροι, δεν θα σταθούμε σε φακελάκια, φαρμακάκια, πλεονάζουσες εξετασούλες, εγχειρησούλες, καισαρικούλες, κόβουμε και αισθητικές μυτούλες…..οι πολλοί δεν είναι έτσι!
Συγκίνηση όμως πρωί πρωί, τα είδα όλα πάνω στον Λιμενάρχη Αθ. Σιούτη της Κεφαλονιάς. Έσωσε δυο ανθρώπους, με τη βοήθεια όλης της διασωστικής ομάδας του λιμενικού, θα πνίγονταν στην περιστροφική δίνη- πλυντήριο- του πανέμορφου Μύρτου!
Επινοητική σκέψη λέγεται. Χρησιμοποίησε, πρώτη φορά μάλλον,στα διασωστικά χρονικά, σχοινιά-καψούλια ορμήδια από ειδική συσκευή εκτόξευσης, που ρίχνουν για να τραβήξουν πλοία με βλάβη στα επισκευαστικά των ναυπηγείων. Μάλλον εισάγεται νέος τρόπος διάσωσης made in Kefalonia(;), ήδη αισθάνομαι πιο καλά!
-Α ρε πατέρα+ μου τι θυμήθηκα, χιλιόμετρα τα ναυπηγικά σχέδια στο σπίτι μας, κι εγώ παιδί, καθόμουν ώρες δίπλα σου, να σε ρωτάω και να θαυμάζω! Φοβόμουν τότε και τα κύματα που πήγαιναν τα καρυδότσουφλα στην Αίγινα, στο εξοχικό, που να βρεθεί χωριό, όλοι οι παππούδες απ΄την Πόλη του εικοσιδυό (1922)!
Τα εκτοξευμένα ορμήδια τους κράτησαν σταθερούς, δεν χάθηκαν στο πέλαγος ο άνθρωπος που πνιγόταν και ο ναυαγοσώστης που πλησίασε, δεν τους έσυραν όμως στην ακτή, ο Μύρτος θα τους τσάκιζε, περίμεναν σταθεροί, τους γλύτωσε από αέρος, κατέβηκε σχεδόν μέσα στη θάλασσα, το superpuma.
Τρόμαζαν παλιότερα οι Κεφαλονίτες παππουδο-γιαγιάδες του χωριού, όταν πηγαίναμε, νέοι με μικρά παιδιά, να κολυμπήσουμε στο Μύρτο. Δεν ήξεραν οι γέροντες κολύμπι, τότε!
– Που πάτε; Έχουν πνιγεί άνθρωποι στο Μύρτο, να προσέχετε, κυκλώνουν-στρίβουν τα νερά! Οι γονείς μας δάμαζαν άγρια άλογα εκεί, τα έχωναν στην άμμο να ημερώσουν, ποτέ κολύμπι στα νερά του!
Δεν τους ακούγαμε, τέτοια μοναδική ομορφιά, που να τη συναντήσεις; Στις «δίνες» του βέβαια, χάσαμε κατά καιρούς, γυαλιά, πλαστικές παντόφλες, και όταν τελικά βλέπαμε από πάνω, 300 μέτρα υψόμετρο ο δρόμος του Χάρακα, όταν βλέπαμε το «φρύδι» της ακρογιαλιάς του να ασπρίζει, πηγαίναμε αντίθετα στην Αγία Ευφημία, για ησυχότερα.
Χωρίς άσπρο «φρύδι», σημάδι ότι δεν άφριζε η θάλασσα, δεν έσκαγε με βία το κύμα, άρχιζε η κατάβαση στις κλειστές στροφές για να τον απολαύσεις. Αλλά οι ανω-Ρυσιάνοι της βόρειας Κεφαλονιάς, εμείς, σιγά, είχαμε κατέβει απ΄τα 700 μέτρα, από το ψηλότερο χωριό του νησιού, τα Πατρικάτα!
-Α ρε Αργοσαρωνικέ της Αίγινας, τι νόμιζες, έτσι θα το άφηνα; Δεν θα σε ξεπερνούσα, που έτρεμα-παιδί, τα ξαφνικά μπουρίνια σου; Εδώ…. στους ναυτικούς και στις λέαινες γυναίκες τωνναυτικών-μεταναστών, μόνες τους μια ζωή να μεγαλώνουν τότε τα παιδιά, να κουμαντάρουν σπίτια, οι περισσότερες!
– Πατέρα+ μου, εσύ σχεδίαζες τα καράβια, ετούτοι εδώ τα ταξιδεύουν!
Χιλιάδες κολυμπούν σήμερα στα νερά του Μύρτου. Απαραίτητα ναυαγοσώστες στις παραλίες, πνίγονται άνθρωποι παντού, σε όλες τις θάλασσες, το βλέπουμε κάθε χρόνο!
-Η επινοητική σκέψη του λιμενάρχη; Έτσι τυχαία νομίζεις αποκτιέται; Μπορεί να είναι έμφυτο ταλέντο και ενσυναίσθηση1, ή και προσωπική κουλτούρα διευρυμένης γνώσης!
Καλλιεργείται όμως και με τη σωστή εκπαίδευση, τη σωστή Παιδεία, που αναπτύσσει δεξιότητες1 και όχι μόνο ακαδημαϊκούς παντογνώστες! Όλα μαθαίνονται, εάν και εφόσον τα διδάξεις σωστά και εμπλουτισμένα!
Ο εγκέφαλός μας έχει δύο ημισφαίρια με ένα γεφυράκι ανάμεσά τους. Αριστερά κατοικεί ο λόγος, τα μαθηματικά, ο ορθολογισμός, η τεχνογνωσία….. και δεξιά κατοικεί το συναίσθημα, η καλλιτεχνία, ο ανθρωπισμός, η άθληση, η μουσική, ο χορός1!
Το γεφυράκι πρέπει να είναι διπλής κατεύθυνσης και τότε μόνο αποκτούμε επινοητική σκέψη, κριτική ικανότητα και διευρυμένη αντίληψη1. Αν γίνει μονόδρομος, που έχει γίνει στις μέρες μας, αλλοίμονο μας!
Χρειαζόμαστε πολλούς σαν τον λιμενάρχη Σιούτη, πολλούς και σε κάθε χώρο! Είναι εκπαιδευμένοι οι ένστολοι στην αντιμετώπιση κρίσεων, η επινόηση όμως που έσωσε δύο ανθρώπους, είναι δική του!
Αλλά, υπάρχει ένα αλλά,με ελάττωση Θεωρητικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών, με κατάργηση Κοινωνιολογίας και Καλλιτεχνικών στην Εκπαίδευση, θα ψάχνουμε απεγνωσμένα και με το κιάλι τους ταλαντούχους από τη φύση τους, της επινόησης και της άμεσης-αποτελεσματικής αντίδρασης, ενώ μπορούσαμε να έχουμε πολλούς, κατάλληλα εκπαιδευμένους!
Κανείς και πουθενά δεν θέλει να «πνιγεί», σε κανένα χώρο, ας το σκεφτούμε!
Κρούουν τον κώδωνα οι Γιατροί, παίρνω αυθαίρετη πρωτοβουλία να τους εκπροσωπήσω, τους ξέρω καλά και ας κρύβουν οι περισσότεροι την ευαισθησία τους για τον άνθρωπο, μπροστά στη στυγνή μας κοινωνία!
-Ακούτε πατέρα+ μου και πεθερέ+ μου; (εσείς πάντα κολυμπούσατε). Τα είπα όπως τα έμαθα, τα είπα όπως μου τα δείξατε με το παράδειγμά σας.
Ελπίζω στα καλύτερα για την εκπαίδευση στην Ελλάδα!
-Τι μου έλεγες πάντα, μπάρμπα Γεράσιμε Βανδώρε+, ναυτικέ απ΄την Καρυά Ερύσου;
– Η Παιδεία Σοφία, η Παιδεία!
Παιδεία και Πράξη, αλληλένδετα Γνώση και Ανθρωπισμός!
Θερμά συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα διάσωσης του λιμενικού και για μια φορά ακόμα, στον Λιμενάρχητης Κεφαλονιάς Αθ. Σιούτη!
(Δύο βίντεο που ακολουθούν, είναι αφιερωμένα στη θάλασσα).
Αναφορά στο κείμενο
Goleman, D. (1998). Η Συναισθηματική Νοημοσύνη. Αθήνα, Ελληνικά Γράμματα
