*Φωτογραφία : Άρτεμη Νεοφύτου
(στην Κεφαλονιά δεν κάνει να πηγαίνετε και στο βουνό !)
Η γνώση είναι πράγμα άτιμο, απαίσιο, ειδεχθές. Πυρ, γυνή και θάλασσα μαζί δεν αρκούν για να φτάσουν την επικινδυνότητα της γνώσης, της παλιογνώσης, της αηδίας αυτής τέλος πάντων.
Θέλετε να μάθετε γιατί η γνώση είναι τόσο κακό πράγμα;
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ ΠΑΝΑΘΕΜΑ ΤΟ!
Μπορείς βέβαια ν’ αγοράσεις ένα πτυχίο, οι κακές γλώσσες λένε και για μεταπτυχιακό, αλλά αυτή την άθλια δεν την πουλάνε πουθενά, δεν έχει κανένα κατάστημα για δαύτη. Δεν στην δίνουν, πρέπει να την κατακτήσεις και ακριβώς αυτή είναι η μεγάλη της αμαρτία.
Τα παλιά καλά χρόνια δεν υπήρχε θέμα, οι φτωχοί ήταν αγράμματοι, οι πλούσιοι μορφωμένοι. Απλά πράγματα, νοικοκυρεμένα, τακτοποιημένα σε σειρά, αλλά κάποια στιγμή έγινε το κακό. Θες που χρειάστηκε ο καπιταλισμός εργάτες εξειδικευμένους, θες οι ανάγκες που δημιούργησε η εξέλιξη της τεχνολογίας, θες οι καλύτερες συνθήκες ζωής, θες που ξύπνησαν οι δούλοι, θες που κατάφεραν να κάνουν επιχείρηση την εκπαίδευση, ό, τι θες, πάντως το κακό έγινε. Οι φτωχοί μορφώθηκαν, ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή.
Αυτό άρχισε να δημιουργεί πολλά προβλήματα όπως είναι φυσικό. Δεν είμαι σίγουρη γιατί ο Έλληνας επιμένει τόσο να μορφωθούν τα παιδιά του. Πιστεύει πως θα έχουν μια καλύτερη ζωή, δεν θέλει να τα κακολογεί η γειτονιά, θεωρεί πως είναι εφόδιο για το μέλλον, ίσως λίγο από όλα, ίσως και κανένα από τα παραπάνω. Το μόνο σίγουρο, πως ο απλός κοσμάκης, αυτός που όλοι ανήκουμε πλην ελαχίστων, κόπιασε για να σπουδάσει τα παιδιά του και τα παιδιά του κόπιασαν για να σπουδάσουν πολλές φορές με το τίποτα, με τα ψέματα που λέγανε οι παλιοί.
Με τα ψέματα σπουδάζουν τα παιδιά του κοσμάκη, αλλά τα σιχαμένα σπουδάζουν στ’ αλήθεια. Και αυτά τα αχαρακτήριστα δημόσια Πανεπιστήμια συνεχίζουν να παράγουν γνώση. Μα τι άλλο πρέπει να γίνει τέλος πάντων για να σταματήσει αυτό; Γιατί είναι ανάγκη να σταματήσει; Μα γιατί μπερδεύτηκε η κοινωνία !
Αυτό το μπάχαλο που έχει προκληθεί, η οικονομική δύναμη να μην είναι ταυτόσημη με τη μόρφωση, είναι τρομερό. Έχουν αποκτήσει ύφος οι σερβιτόροι, αίσχος ! Εδώ λοιπόν επεμβαίνει η κυβέρνησή μας για να “τακτοποιήσει” τα πράγματα, να βάλει πάλι την κοινωνία σε σειρά. Πάνω που πάνε όλα να φτιάξουν, όμως, εμφανίζεται πρόσκομμα μεγάλο και απροσπέλαστο. Οι κοινωνίες δεν πάνε εύκολα προς τα πίσω. Αντιστέκονται σθεναρά και η κυβέρνησή μας συγχύζεται που το ποτάμι πίσω δεν γυρνά.
Υ.Γ. : 1. Τα βουνά μας ανήκουν ομοίως και το χιόνι (δικό σας!).
Υ.Γ. : 2. Η τελευταία Κυριακή στον όμορφο Αίνο μας έμαθε διάφορα ενδιαφέροντα πραγματάκια για τα οποία θα μιλήσουμε εν καιρώ.
