Εκατόν εβδομήντα ένα χρόνια έχουν περάσει από τότε, από εκείνο το καλοκαίρι της φρίκης, τότε που τα αμπέλια είχαν μείνει ατρύγητα και που αντί να ρέει ο μούστος στα βαρέλια, έρρεε ανθρώπινο αίμα στις αυλές των πυρπολημένων και κατεστραμμένων σπιτιών και αρχοντικών. Τότε που οι κουφάλες και οι σπηλιές στους αγριότοπους είχαν μετατραπεί σε κατοικίες για τους κατατρεγμένους και στα μονοπάτια, στους χωματόδρομους, στους λόγγους και στις πλατείες παντού υπήρχαν σημάδια ανθρωπίνου αίματος.Τότε που, αντί να επικρατήσει δικαιοσύνη, επικράτησαν οι δίκες παρωδίας των στρατοδικείων και τον λόγον είχαν πάρει οι κρεμάλες και τα μαστίγια που έσχιζαν τις γυμνές πλάτες των ηττημένων επαναστατών και οδηγούσαν κάποιους σε αργό θάνατο. Τότε που οι φυλακές είχαν ασφυκτικά γεμίσει με εξεγερμένους, όπου τα βασανιστήρια κατείχαν εξέχουσα θέση στην καθημερινή ρουτίνα των Βρετανών αποικιοκρατών. Τότε που εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, κάτοικοι του νησιού, μην αντέχοντας την συμφορά, αναγκάστηκαν να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς. Τότε που ο Βρετανός Αρμοστής Γουάρδος, μέγας Προστάτης και ξακουστός για τις θηριωδίες του, ζήτησε επιπλέον βοήθεια δεκατριών χιλιάδων ναυτών για να εξοντώσει τους εκατό με εκατό πενήντα εξεγερμένους που είχαν βρει καταφύγιο στα βουνά!
Λένε πως την Ιστορία την γράφουν οι νικητές και ότι την γράφουν όπως τους συμφέρει. Όμως μετά την συντριβή των πεντακοσίων ή εξακοσίων μαχητών ,που απάρτιζαν την ραχοκοκαλιά στην Εξέγερση της Σκάλας, στην Κεφαλονιά τον Δεκαπενταύγουστο του 1849, οι Βρετανοί αποικιοκράτες και οι ανάλγητοι φεουδάρχες του νησιού δεν είχαν σκοπό να γράψουν Ιστορία. Προσπάθησαν με κάθε τρόπο να ξεχαστεί το μακελειό, να ξεχαστούν τα πάθη του κεφαλονίτικου Κιλελέρ.
Για παράδειγμα, μέχρι σήμερα δεν γνωρίζουμε πού έχουν θαφτεί (αν τελικά θάφτηκαν) τα κόκαλα των δύο απαγχονισμένων πρωτεργατών της εξέγερσης, του ιερέα Γρηγορίου Νοδάρου Ζαπάντη (Παπαληστή) και του Θεοδώρου Βλάχου.
Εκατόν εβδομήντα ένα χρόνια έχουν περάσει από τότε και η αποκατάσταση της μνήμης των εξεγερμένων προχωρεί με βήματα χελώνας! Και παρόλο που ο Δήμος Κεφαλονιάς και η Δημοτική Κοινότητα Σκάλας το 2018, με ομόφωνες αποφάσεις τους, επέτρεψαν το στήσιμο μαρμάρινης πλάκας, και την τοποθέτηση δύο μεταλλικών πινακίδων προς τιμήν των πεσόντων, στην παραλιακή πλατεία του χωριού, τον Οκτώβρη του 2018, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αργοστολίου, δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με την υλοποίηση της επίσης ομόφωνης απόφασης του 2018 για κατασκευή πίνακα ζωγραφικής σε κλειστό χώρο με δαπάνη του Δήμου. Ο πινάκας θα απεικονίζει τους εξεγερμένους και τους δυο πρωτεργάτες της εξέγερσης σε θέση μάχης.
Στις 10-3-2020 ο νέος πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Αργοστολίου, κ. Νικόλαος Βαλλιανάτος, υποσχεθηκε πως θα συζητηθεί η παραπάνω εκκρεμότητα στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά μέχρι σήμερα (15-8-2020) δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια.
Έτσι ο δεκαοχτάχρονος αγώνας, για την αποκατάσταση της μνήμης των πεσόντων στη Σκάλα, συνεχίζεται!
Παναγής Β. Μεταξάς