9, 11 και 12 Αυγούστου 1953
Τρεις ημερομηνίες σταθμοί – τομές στην ιστορία των Επτανήσων.

Ημερομηνίες που όχι μόνο άλλαξαν την περιοδολόγηση της τοπικής ιστορίας ( προσεισμική – μετασεισμική) αλλά αποτέλεσαν το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας άλλης. Οι κάτοικοι μέσα από τα χαλάσματα, μπόρεσαν να «χτίσουν» τη ζωή τους από την αρχή.

Μπορεί πρώτη τους προτεραιότητα να ήταν – μέσα σε αυτές τις συνθήκες – το «να βάλουν το κεφάλι τους κάτω από μια στέγη» αλλά προσπάθησαν κάποια εμβληματικά κτήρια της παλιάς πόλης (θέατρο Κέφαλος, Κοργιαλένειος βιβλιοθήκη, Πύργος Καμπάνας κλπ) να τα ανακατασκευάσουν στο ίδιο σημείο, αποδεικνύοντας έτσι την ακατάλυτη σχέση μνήμης και χώρου και επιβεβαιώνοντας την άποψη του M. Halbwacks ότι όταν οι κάτοικοι «χάσουν τη θέση τους στη γωνιά εκείνου του δρόμου, στη σκιά εκείνου του τοίχου ή της εκκλησίας ισοδυναμεί με το να χάσουν το στήριγμα μιας παράδοσης που τις συστήνει, δηλαδή τον μόνο λόγο ύπαρξής τους».

Παρά τις αντιξοότητες, λοιπόν, τα κατάφεραν να δώσουν τη σύνδεση παρελθόντος – παρόντος και άρα να «επιβιώσουν» …

Σταματούλα Καλλιβωκά

Φωτ. Κοργιαλένειος Βιβλιοθήκη ( από το διαδίκτυο).