Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2025
11 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Η Απάθεια του θεατή

Η συγκλονιστική είδηση στις τοπικές ηλεκτρονικές εφημερίδες και σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα: «Σκυλί αργοπεθαίνει στην οροφή σπιτιού, αλυσοδεμένο στην  ίδια θέση για… 14 χρόνια».

 Για ποιο λόγο οι άνθρωποι  που βλέπουν, γνωρίζουν, μένουν απαθείς και αδιάφοροι προς  ένα ζώο, ακόμη και προς ένα συνάνθρωπο; Γιατί η θέα ενός  κακοποιημένου, ημιθανούς πλάσματος, που αντιλαμβάνεται, πονάει, φοβάται και έχει ίδιες ζωτικές ανάγκες με μας, δεν κινητοποιεί, δεν  κάνει το γείτονα η το διαβάτη να σηκώσει το κεφάλι και να νιώσει, δεν προκαλεί το ενδιαφέρον μας ή γιατί δεν είναι αφορμή για  διάλογο με το  πλησιέστερο άτομο προς αυτό ή για μια συζήτηση στη κοινότητα; Κάποιοι ίσως αποδώσουν τη συμπεριφορά αυτή στον ατομικισμό που ως κυρίαρχο στοιχείο της κουλτούρας μας δεν δίνει περιθώριο για αλτρουιστικές συμπεριφορές.  Στις ανθρωπιστικές επιστήμες αυτό ονομάζεται ηθική τύφλωση ή σύνδρομο έλλειψης ευαισθησίας για τα ζώα  και οφείλεται κυρίως στην έλλειψη επαφής του ατόμου με τα ζώα από τη μικρή ηλικία αλλά και στην απουσία οποιασδήποτε ευαισθητοποίησης από την οικογένεια , το σχολείο καθώς και στην απουσία προτύπων. Είναι γνωστό,έξαλλου, ότι οι πρώτες ασκήσεις σε υποψήφιους βασανιστές στην Ελλάδα στόχευαν στην  απάθεια του θεατή.

Το 1964 η Νέα Υόρκη αλλά και η παγκόσμια κοινότητα σοκαρίστηκε από τη στυγνή δολοφονία της Κitty Genovese παρουσία 38 απαθών θεατών. Κοινωνιολόγοι, Ψυχολόγοι ακόμη μελετούν και πειραματίζονται αναζητώντας την αιτιολογία αυτής της παθητικής στάσης. Ποιές σκέψεις, άραγε, διατρέχουν το μυαλό του μάρτυρα ενός στυγνού εγκλήματος , τον ακινητοποιούν και συχνά διαμορφώνουν μια συλλογική αναλγησίαή μια πλουραλιστική άγνοια, σύμφωνα με τη Κοινωνική Ψυχολογία. Ιδού μερικές απ΄ αυτές:

  • Δεν είναι δική μου δουλειά
  • Να μη μπλέξω
  • Να μη ταράξω τα νερά
  • Η βοήθεια μου δε θα προσφέρει τίποτα.

Όσον αφορά στην τραγική  περίπτωση του σκυλιού, προστίθενται κι οι παρακάτω σκέψεις:

  • Αφού δεν επεμβαίνουν οι αρχές ή οι άλλοι, τότε δεν είναι σημαντικό.
  • Είναι μόνο ένας σκυλί.
  • Δεν είναι το δικό μου.

Η βοήθεια για ένα συνάνθρωπο ή ένα ζώο δεν χρειάζεται να είναι μια δραστική ή ηρωική πράξη. Μπορεί να είναι και μια εύκολη υπόθεση, όπως η ενημέρωση των αρχών. Στην Ολλανδία, όπου η κακοποίηση ζώου θεωρείται εγκληματική ενέργεια, δεν διανοείται κάποιος να προβεί σε τέτοιες ενέργειες γιατί υπάρχει κάπου το άγρυπνο μάτι του γείτονα, του συνάδελφου, του συμπολίτη ο οποίος  δεν θα διστάσει να καταγγείλει την πράξη αλλά και ό ίδιος ο δράστης θα πρέπει να αντιμετωπίσειτη οργή και τη περιφρόνηση αλλά συχνά και το εξοστρακισμό αυτού από τη κοινότητα. Εδώ η συλλογική ευαισθησία προωθεί  την εποπτεία  και λειτουργεί ως αποτρεπτικός παράγοντας σε μια ενδεχόμενη κακουργηματική ενέργεια. Στο περιστατικό αυτό που συγκλόνισε τη τοπική κοινωνία, στιγματίζοντας το τόπο μας,  απουσίαζε η ενσυναίσθηση, η βούληση, η υπευθυνότητα  και η γνώση ότι τα ζώα είναι συναισθανόμενα πλάσματα και όχι αντικείμενα.

Αλίμονο, εάν δεν έχουμε την ικανότητα να οραματιστούμε τη δημιουργία μιας ιδανικής κοινότητας, ενός μικροοικοσυστήματος, τουλάχιστονστο τόπο μας, όπου θα κυριαρχεί η αλληλεγγύη, η συμπόνια και ο σεβασμός για όλα τα πλάσματα,  για μια αρμονική συμβίωση. Ένας τέτοιος θαυμαστός κόσμος απαιτεί τόλμη, γενναιότητα, συλλογικότητα και ενσυναίσθηση. Σε αυτό τον κόσμο τα ζώα δεν μπορεί παρά να γίνουν συγκάτοικοί μας και συνιδιοκτήτες. Ο αφορισμός του Εντμουντ Μπερκ είναι πάντα επίκαιρος και επιβεβαιώνεται με παρόμοια τραγικά περιστατικά ,  «Το κακό θριαμβεύει όταν  πολλοί καλοί άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα».

Ιωάννης Κοσμάτος
Εκπαιδευτικός

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ