Η Αλβιόνα Μάντσο, παιδί μεταναστών από τη γειτονική Αλβανία, κατόρθωσε να συγκεντρώσει στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις 18.750 μόρια (20 Πληροφορική, 20 Οικονομία, 18,6 Μαθηματικά και 16,4 Νεοελληνική Γλώσσα-Λογοτεχνία) και να περάσει πρώτη στο τμήμα Πληροφορικής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ). Οι κόποι της ανταμείφθηκαν και μάλιστα με το παραπάνω, αφού με τη δική της προσπάθεια και  την υποστήριξη των καθηγητών του σχολείου και των γονέων της η νεαρή πέτυχε τον στόχο της.

Μετά από προσεκτική εξέταση και αφού «ζύγισε» τις δυνάμεις της, η Αλβιόνα επέλεξε να μην παρακολουθήσει φροντιστηριακά μαθήματα. «Θεώρησα ότι το φροντιστήριο θα περιόριζε σημαντικά τον ελεύθερό μου χρόνο, θα ενέτεινε το άγχος μου και τελικά δε θα μου επέτρεπε να ασχοληθώ με τις εργασίες τόσο του σχολείου όσο και του φροντιστηρίου. Γνωρίζω καλά τους ιδιαίτερους ρυθμούς μου και τον χρόνο που χρειάζομαι για να θεωρήσω ότι έχω «κατακτήσει» ένα μάθημα. Ουσιαστικά θα χρειαζόταν να επιλέξω  μόνο  ένα εκ των δύο «πακέτων» διδασκαλίας (σχολικό ή φροντιστηριακό), λόγω έλλειψης χρόνου.  Εμπιστευόμουν τους καθηγητές μου και τους γονείς μου για την βοήθεια που θα μου παρείχαν και τόλμησα να εμπιστευτώ και τις δικές μου δυνάμεις.  Το αποτέλεσμα ήρθε να δικαιώσει την απόφασή μου», σημειώνει. Η μαθήτρια αξιοποίησε το διάστημα της καραντίνας για να οργανώσει το διάβασμά της και να ξεκουραστεί περισσότερο. Η τηλεκπαίδευση αποτέλεσε για εκείνη πολύτιμη βοήθεια καθώς και μια εμπειρία που θα φανεί πολύ χρήσιμη στο μέλλον.  Όνειρό της, πλέον, η σταδιοδρομία της στον τομέα της Πληροφορικής.  

Συστατικό της επιτυχίας, σύμφωνα με την Αλβιόνα, είναι ο ζήλος. «Αν αποφασίσω να καταπιαστώ με κάποια δραστηριότητα, θα το κάνω με πάθος. Αν, μάλιστα, η προσπάθειά μου δεν αγγίξει το επίπεδο που εγώ θεωρώ «τέλειο», μάλλον κανείς δεν θα μάθει ότι ασχολήθηκα με αυτήν την δραστηριότητα!», λέει χαμογελώντας. Περνώντας διαδοχικά από το 1^ο Δημοτικό Σχολείο, το 5^ο Γυμνάσιο και το 2^ο Γενικό Λύκειο Νέας Ιωνίας υπήρξε άριστη μαθήτρια. «Η επιτυχία στις εξετάσεις είναι αποτέλεσμα προσπάθειας χρόνων. Η τρίτη Λυκείου ήταν η ολοκλήρωση της κατασκευής του οικοδομήματος· τα θεμέλια χτίστηκαν από τους γονείς μου και χρόνο με το χρόνο ολοκληρωνόταν ένας ακόμη όροφος του κτίσματος. Προφανώς το «κτίσμα» δεν θα μπορούσε να σταθεί διαφορετικά». Παρά την αριστεία, ενεργή υπήρξε η συμμετοχή της Αλβιόνας στις δραστηριότητες του σχολείου (και όχι μόνο). Η ίδια αγαπά ιδιαίτερα τη ζωγραφική και έχει δημιουργήσει έργα και για τις ανάγκες του σχολείου. Αρκετά είναι και τα άρθρα που έχει συντάξει για την ηλεκτρονική εφημερίδα «Εκτός προγράμματος» του 5^ου Γυμνασίου-2^ου Γενικού Λυκείου Νέας Ιωνίας με αγαπημένα της αυτά που αφορούν τα «Ανθρώπινα Δικαιώματα», όπως το άρθρο με τίτλο «Όλοι ίσοι στο παζλ της διαφορετικότητας».

Δραστηριότητες που «γεμίζουν» τον ελεύθερό της χρόνο είναι η ζωγραφική και η χειροτεχνία, η μουσική, ο χορός και η ανάγνωση βιβλίων.

Τοιχογραφία που εμπνεύστηκε και επιμελήθηκε η Αλβιόνα στο 5ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας.

Οι καθηγητές της στα Πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα του 4ου επιστημονικού πεδίου Οικονομίας & Πληροφορικής ήταν, οι κ. Αναστασία Καρατζά (Οικονομία), κ. Λήδα Καρακίτσου (Πληροφορική), κ. Σωτηρία Βλάχου (Μαθηματικά) και η κ. Χριστίνα Τζιάφα (Νεοελληνική γλώσσα-Λογοτεχνία).

Η κ. Λήδα Καρακίτσου μας είπε για την Αλβιόνα:

«Όταν είσαι 17 χρονών η πνευματική ευφυΐα είναι ένα προσόν που ξεχωρίζει. Ειδικά στην σχολική τάξη δεν μπορεί να κρυφτεί. Είναι γεγονός ότι η Αλβιόνα είναι προικισμένη με ευφυΐα σε υπερθετικό βαθμό. Ωστόσο, η επιτυχία της κρύβεται εξίσου στη δυναμική του χαρακτήρα της. Η μάθηση δεν είναι απλή μετάδοση γνώσεων, είναι διαδικασία που βασίζεται στην σχέση που καλλιεργείται μεταξύ μαθητή και διδάσκοντα. Η Αλβιόνα, όλα αυτά τα χρόνια, έδειξε πίστη σε αυτή την σχέση. Εμπιστεύτηκε εμάς, τους εκπαιδευτικούς του Δημόσιου Σχολείου -που από πολλούς σήμερα θεωρείται μη αποτελεσματικό και απαξιώνεται- ότι θα σταθούμε καθοδηγητές και συνοδοιπόροι της στην σχολική διαδρομή, και ειδικά εφέτος στο δύσκολο ταξίδι των Πανελλήνιων εξετάσεων. Η Αλβιόνα δίδαξε πολλά και σε εμάς. Με την ωριμότητα, την στοχοπροσήλωση, τη συμμετοχική της διάθεση, την κρίση, τη μεθοδικότητα, την επιμονή και την ταπεινότητά της. Πιστεύω και εύχομαι η φετινή επιτυχία να είναι για εκείνη μόνο η αρχή».

Η κ. Αναστασία Καρατζά μας είπε:

«Το σχολικό έτος 2019-20 είχα την τύχη να έχω ως μαθήτρια μου την Αλβιόνα Μάντσο στο μάθημα της Οικονομίας. Η περίπτωσή της ξεχωρίζει, γιατί κατάφερε να συγκεντρώσει τα περισσότερα μόρια εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για το σχολείο μας, γράφοντας μάλιστα  σε δύο μαθήματα το απόλυτο άριστα και γιατί όλα αυτά έγιναν χωρίς τη βοήθεια εξωσχολικών μαθημάτων. Η Αλβιόνα υπήρξε πρότυπο μαθήτριας κατά την διάρκεια της τριετούς φοίτησης της στο 2^ο Λύκειο Νέας Ιωνίας. Αποτελεί την ζωντανή απόδειξη ότι χωρίς φροντιστήριο, με σωστό προγραμματισμό και προετοιμασία μπορεί κανείς να πετύχει τον στόχο του. Με την επιτυχία της στις πανελλήνιες εξετάσεις δικαιώθηκαν οι κόποι πολλών ετών της ίδιας, της οικογένειάς της καθώς και των συναδέλφων εκπαιδευτικών που συνέδραμαν στην επίπονη αυτή προσπάθεια. Εγώ ειδικά είμαι ιδιαίτερα υπερήφανη διότι στο μάθημα της Οικονομίας έγραψε 20! Εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου καλή σταδιοδρομία και ελπίζω να κάνει κάθε όνειρο της πραγματικότητα».  

Η κ. Κωνσταντίνα Κοεμτζίδου διευθύντρια του 5ου Γυμνασίου Ν. Ιωνίας μας είπε για τα τρία χρόνια της Αλβιόνας εκεί:

Συμμετέχοντας στην δράση αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες μαθητές.

«Στα 22 χρόνια στην εκπαίδευση, συναντάς πολλούς μαθητές που γράφουν στην ψυχή σου το καθένα με το δικό του πολύτιμο μελάνι. Έτσι και η Αλβιόνα… Ξεχώριζε από την πρώτη μέρα που ξεκίνησε να φοιτά στο 5^ο Γυμνάσιο Νέας Ιωνίας.

Συμμετέχοντας στη δράση «Ενισχύουμε το Κοινωνικό Παντοπωλείο».

Αν μου ζητούσε κάποιος, να την περιγράψω θα έλεγα ότι είναι μια άριστη μαθήτρια, επιμελής με ζήλο να ρουφήξει όσα απλόχερα της προσφέρονται. Αλλά όχι μόνο στα στενά πλαίσια του μαθήματος. Η Αλβιόνα ήταν και συνεχίζει να είναι πάντα πρόθυμη για συμμετοχή σε ότι της ανοίγει παράθυρο στη δημιουργικότητα και το διαφορετικό. Και το σημαντικότερο, είχε και συνεχίζει να διαθέτει ξεχωριστό ήθος και σεβασμό σε όλα και όλους γύρω της με μια ευγένεια, που σπανίζει στις μέρες μας. Έτσι την πρωτογνώρισα εγώ!

Στην Α΄ και Β΄ Γυμνασίου δεν την είχα μαθήτρια, συμμετείχε όμως σε προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων που συντόνιζα, ενώ ταυτόχρονα μετά από παρότρυνσή μου, αρθρογραφούσε στην ψηφιακή σχολική εφημερίδα, στην οποία ήμουν συνυπεύθυνη μαζί με τον τότε διευθυντή του σχολείου κ. Ν. Κοκκινάκη. Πάντα πρόθυμη να δώσει ένα κομματάκι από την δημιουργικότητά της, να το μοιραστεί μαζί μας, ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε ένα «ταπεινό» προφίλ. Αυτοδίδακτη στη ζωγραφική, είχε αναλάβει να δημιουργήσει τοιχογραφίες στο σχολείο πάντα με ένα κρυφό μήνυμα  για τα ανθρώπινα ιδεώδη, αντιρατσιστικά, ακλόνητη υποστηρίκτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτό ήταν και ένα από τα κυριότερα θέματα συζήτησής μας. Παράλληλα διατηρούσε υψηλές επιδόσεις στα μαθήματά της.

Στην Γ΄ Γυμνασίου τελικά «συναντηθήκαμε» κι εντός της αίθουσας διδασκαλίας, όπου μαζί με άλλους συμμαθητές της ανέβαζε το επίπεδο του τμήματος και το μάθημα γινόταν πρόκληση για εμάς τους εκπαιδευτικούς.

Για όλα αυτά τα χρόνια, οφείλω να την ευχαριστήσω  για τις όμορφες και απαιτητικές συζητήσεις που έχουμε  κάνει μαζί, για την πρόκληση να της παρέχω μαθησιακά ερεθίσματα και να με τραβάει μαζί της πιο ψηλά, για τον σεβασμό και την ευγένειά της και για την άψογη συνεργασία της μαζί μου.

Όταν έμαθα τα νέα, γνώριζα ήδη, ότι κατά τη φοίτησή της στο Λύκειο έκανε έναν αγώνα δίχως βοήθεια φροντιστηριακή και στο τελευταίο της sprint, αξιοποίησε στο μέγιστο τις συμβουλές των καθηγητών της στο Λύκειο, φτάνοντας να κόψει την κορδέλα πρώτη ανάμεσα σε πρώτους.

Είναι αυτονόητο, ότι σκοπός μου δεν είναι να απαξιώσω κανέναν αγώνα κανενός μαθητή που έφτασε σε τόσο υψηλό επίπεδο επίδοσης, αλλά προσωπικά φυλάω μια μικρή γωνία ξεχωριστή για τα παιδιά που αγωνίζονται μόνα τους, χωρίς την φροντιστηριακή υποστήριξη και τα οποία τιμούν το οικογενειακό τους περιβάλλον που φρόντισε να τους προικίσει με αξίες και ιδανικά, σπάνια στην εποχή μας. Με αυτή τη λογική θα συγχαρώ τους γονείς για όσα έκαναν, ώστε το παιδί τους να γίνει μια τόσο ικανή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Κυρίως όμως θα συγχαρώ την Αλβιόνα για όσα έδωσε και δίνει, χωρίς να ζητάει, για όσα κατάφερε και θα καταφέρει στο μέλλον και θα της ζητήσω μόνο μια χάρη. Να παραμείνει έτσι μαχητική όπως είναι τώρα και όπως την γνώρισα τα τελευταία έξι χρόνια».

Τέλος ο διευθυντής του 2ου ΓεΛ Νέας Ιωνίας κ. Νίκος Κοκκινάκης μας είπε χαμογελώντας:

«Η Αλβιόνα είχε την ατυχία να μην γνωρίσει άλλον διευθυντή σχολείου στο πέρασμά της από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ενώ εγώ είχα την τύχη να την έχω μαθήτρια 3 χρόνια στο 5^ο Γυμνάσιο και άλλα 3 χρόνια στο 2^ο ΓεΛ Νέας Ιωνίας.

Παραλαμβάνοντας τη σημαία ως σημαιοφόρος του 5ου Γυμνασίου μαζί με τον μαθητή Θ. Λιακοτίτη.

Στο 5^ο Γυμνάσιο το 2016-17 ήταν η σημαιοφόρος του σχολείου μαζί με τον επίσης σημαιοφόρο εξαιρετικό μαθητή Θ. Λιακοτίτη, ενώ το 2019-20, το σχολικό έτος της πανδημίας, ήταν η σημαιοφόρος του 2^ου ΓεΛ Ν. Ιωνίας.

Με την Αλβιόνα στην Τρίτη τάξη του Γυμνασίου κάναμε μαζί Φυσική στο πειραματικό τμήμα που συμμετείχε στο πρόγραμμα ATS2020-Erasmus-KA3. Έχει ιδιαίτερη σημασία η αποτίμηση της Αλβιόνας για εκείνη την εμπειρία της στο σχετικό άρθρο που είχε γράψει τότε: «Αν δε δοκιμάζαμε, δε θα είχαμε γευτεί τίποτα».

Ολοκλήρωση του προγράμματος ATS2020-Erasmus-KA3.

Στο Λύκειο στη Δευτέρα τάξη κάναμε μαζί Φυσική Θετικού προσανατολισμού. Ίσως είναι περιττό να σχολιάσω ότι η Αλβιόνα θα τα κατάφερνε εξίσου καλά όποιο επιστημονικό πεδίο και αν επέλεγε.

Η Αλβιόνα, από την Α΄ τάξη του Γυμνασίου είχε ενεργή παρουσία, με τη δική της άποψη πάντα, σε πάρα πολλές δραστηριότητες και των δύο σχολείων. Σε σχολικές γιορτές, σε πολιτιστικά προγράμματα και προγράμματα αγωγής υγείας, σε κοινωνικές δράσεις αλληλεγγύης στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, σε δράσεις συμπαράστασης στα προσφυγόπουλα, σε θεατρικές παραστάσεις, στη συγγραφή άρθρων, στις ζωγραφικές της και τόσα άλλα.

Θυμάμαι τις συναντήσεις μου με τους γονείς της Αλβιόνας, που έκαναν το δικό τους αγώνα, όχι μόνο για το βιοπορισμό αλλά πολλές φορές για να αντιμετωπίζουν και σημαντικά προβλήματα κοινωνικής αποδοχής. Γι’ αυτούς τους γονείς, μετανάστες, που με τόσες δυσκολίες μακριά από τον τόπο τους  μεγάλωσαν αυτό το εξαιρετικό παιδί, η λέξη συγχαρητήρια είναι πολύ φτωχή.

Στην Αλβιόνα με καταγωγή από την Αλβανία, με πατέρα από την Κορυτσά και μητέρα από την Αυλώνα, που είναι και παιδί της Νέας Ιωνίας, της εύχομαι, να συνεχίσει να κάνει αυτό που απολαμβάνει και την ευχαριστεί. Να συνεχίζει να ζει ταξιδεύοντας στη γνώση, απολαμβάνοντας τα δημιουργήματα του μόχθου της, των πράξεών της και της εκπληκτικής στάσης ζωής που έχει αναπτύξει, σ’ όλα τα πεδία που την ενδιαφέρουν!

Την ευχαριστώ πολύ για την τύχη που είχα, να την έχω μαθήτρια!»

Τελευταίες μέρες στο Γυμνάσιο, Φωτογράφηση αποχαιρετισμού της τάξης του 2016-17.

Συντακτική Ομάδα «Εκτός προγράμματος»