Η κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου είναι μία πολύ συχνή πάθηση της σπονδυλικής στήλης. Είναι πολύ συχνή και παρουσιάζεται σε πολύ μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού.
Η σπονδυλική στήλη είναι μία σειρά από οστά τα οποία ονομάζονται σπόνδυλοι. Σε αυτά τα οστά λοιπόν, εκφύονται και καταφύονται μύες, τένοντες, σύνδεσμοι και δημιουργούν πολλές και σημαντικές αρθρώσεις μεταξύ τους. Μεταξύ των σπονδύλων, βρίσκονται οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι, οι οποίοι είναι ελαστικά στοιχεία και απορροφούν κραδασμούς και φορτία της καθημερινής ζωής. Αυτοί οι δίσκοι είναι μαλακοί σαν τζελ και η λειτουργία τους είναι πολύ σημαντική για την καλή ποιότητα ζωής του ανθρώπου.
Δυσλειτουργία αυτών των δισκών επηρεάζει άμεσα την καθημερινότητα του ανθρώπου. Πιο συχνά εμφανίζεται σε άτομα ηλικίας 20-55 ετών και αρχικά το σύμπτωμα είναι ένας πόνος στη μέση με σκύψιμο ή με φόρτιση του σημείου. Επίσης, η μέση έχει παραμείνει σε καθιστή θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε στην προσπάθεια του ατόμου να σηκωθεί σε όρθια θέση, συνοδεύεται με πόνο. Το ίδιο συμβαίνει και μετά το βραδινό ύπνο. Το πιο συχνό σημείο εμφάνισης του πόνου είναι ανάμεσα στον τέταρτο και πέμπτο οσφυικό σπόνδυλο και ανάμεσα στον πέμπτο οσφυικό σπόνδυλο και το ιερό κόκκαλο. Η αρχική ενόχληση παρατηρείται χαμηλά στη μέση ή ακόμη και στην περιοχή των γλουτών.
Η ενόχληση μπορεί να φτάσει και στον μηρό. Ο πόνος είναι βαθμιαίος και μπορεί να φτάσει σε σημείο να υπάρχει μούδιασμα ή ακόμα και μυική αδυναμία εάν υπάρχει συμπίεση κάποιας νευρικής ρίζας ή κατάληξης. Αυτή η ενόχληση και ο πόνος επιδεινώνονται με το σκύψιμο, το κάθισμα, το τέντωμα ή ακόμη και με το βήξιμο.Σε ακραίες περιπτώσεις όπου υπάρχουν κάποια σοβαρά νευρολογικά συμπτώματα όπως η πτώση του κάτω άκρου, σε πολύ συχνές υποτροπές ή σε περιπτώσεις όπου η συντηρητική θεραπεία δεν απέδωσε, η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη.
Όταν το άτομο έχει έντονα συμπτώματα, τότε ενδείκνυται η ξεκούραση με κάποια τακτά χρονικά διαστήματα μικρής περιόδους βάδισης. Η φυσιοθεραπεία είναι απαραίτητη ειδικά στο οξύ στάδιο του τραυματισμού ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία συνδετικού ιστού, ο οποίος θα κάνει τα συμπτώματα πολύ μεγαλύτερα. Βοηθάει ακόμη στη μείωση της πιθανότητας επανατραυματισμού. Επίσης η αποσυμπίεση της μέσης και γενικά της σπονδυλικής στήλης, δείχνει να μειώνει τα συμπτώματα και να βοηθάει στην αντιμετώπιση του τραυματισμού. Ακόμη, ο βελονισμός μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στην ανακούφιση από τον πόνο. Τέλος, πιο σημαντικό από όλα είναι η πρόληψη αυτού του τραυματισμού που γίνεται με τη σωστή εκγύμναση των μυών του κορμού, της μέσης, των ποδιών και της πλάτης έτσι ώστε να υπάρχει σωστή μηχανική της κάθε κίνησης και να αποφεύγονται δημιουργίες μυικών ανισορροπιών.
Εικόνα άρθρου : https://physiatros-velonistis.gr/
