Η φωτογραφία του άρθρου είναι της Κατερίνας Μπαλτσαβιά.

Ο Αύγουστος με συνεπήρε με ανάμεικτα συναισθήματα, αυτή τήν περίεργη περίοδο με τους εγκλεισμούς, τις μάσκες, τον cov-19, τα μπάνια, τους ξεχασμένους φίλους, τις διακοπές κατ’ οίκον [λόγω αφραγκίας], κι αυτές τις παιδικές αναμνήσεις που προσπαθούν να ωραιοποιήσουν το παρελθόν.

Μες το μυαλό μου βόσκουν οι μυρωδιές της θάλασσας, του πεύκου και τα λιασμένα σεντόνια το μασημέρι, η ριγανάδα, τα ματωμένα γόνατα, τα πρώτα φλερτ και το πρώτο φιλί.

Γιατί είναι ο Αύγουστος που ζω, πού έζησα, πού θέλω να ζήσω.

Χωρίς φωτιές, ψέματα, με συναίσθημα, με φαντασία, μ’ εκείνο το αεράκι που ξεκουράζει το δέρμα και που σε συντροφεύει στα ξενύχτια με τις παρέες.

Γιατί είναι Αύγουστος και που έχει πάρει τη θέση του στο ημερολόγιο απ’ το θρήνο μιας χαμένης αγάπης [Αντώνιος- Κλεοπάτρα].

Είναι ο Ελληνικός Αύγουστος.

Με τους χυμούς των φρούτων να κάνουν πάρτυ.

Είναι ο μήνας που το μυαλό γεμίζει εμπειρίες για να μπορέσει το φθινόπωρο να τις κάνει ποίημα.

Γιατί είναι Αύγουστος καί βαριέμαι να γράφω… καλύτερα να τραγουδάμε!!!