Σήμερα “έφυγε” ένας αγαπημένος συνάδελφος: ο Νικόλας Γαλιατσάτος.
Ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα ο Νικόλας μού προσέφερε θα γράψω τούτα τα λίγα λόγια, προσπαθώντας να αφαιρέσω κάθε συναισθηματικό φορτίο, γιατί δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσω, όπως και οι άλλοι συνάδελφοί μου, ότι ο Νικόλας δεν είναι πια ανάμεσά μας.
Ο Νικόλας ανήκε σε εκείνη την κατηγορία των εκπαιδευτικών που νοιώθουν το σχολειό ως δεύτερο σπίτι τους. Είχε αγάπη για την εκπαίδευση, νοιαζόταν αληθινά για τα παιδιά° εχθρός της τυπολατρίας, ήταν άνθρωπος της ουσίας. Της πράξης. Άοκνος, εύστροφος, πρακτικός, νοικοκύρης. Διέθετε αμεσότητα και δεν ορρωδούσε να εκφράσει την άποψή του κόντρα σε κατεστημένα και στερεότυπα. Ήταν γνήσια λαϊκός άνθρωπος και βαθύτατα δημοκράτης και ανθρωπιστής. Ως συνάδελφος και ως διευθυντής στο 3ο Γυμνάσιο Αργοστολίου προώθησε τις συλλογικές δράσεις, ήθελε ένα δημόσιο σχολειό ανοιχτό στην κοινωνία, στήριζε κάθε πρωτοβουλία εκπαιδευτικών και μαθητών που είχε χαρακτήρα ανθρωπιστικό και προοδευτικό. Ο Νικόλας είναι ένας από τους Ανθρώπους-Δασκάλους που διαμόρφωσαν τη δημοκρατική φυσιογνωμία και κουλτούρα του 3ου Γυμνασίου .
Θυμάμαι το γρήγορο βήμα του στις εκδρομές, το τρανταχτό του γέλιο στις σχολικές γιορτές, το γεμάτο αγάπη βλέμμα για τη νιότη, τη διακριτικότητα και τη γενναιοδωρία με την οποία στήριξε παιδιά που είχαν ανάγκη.
Ως καθηγητής δεν ήταν μόνο εξαίρετος φυσικός αλλά είχε πλατιά παιδεία. Ατελείωτες οι συζητήσεις μας για μουσική, λογοτεχνία, ιστορία, πολιτική.
Με τη συνάδελφο, φιλόλογο, κ. Μαρία Ανδρεάτου, δημιούργησε μια όμορφη οικογένεια. Υπέροχος, γλυκός πατέρας και παππούς, δικαίως καμάρωνε για τις δύο του κόρες και τα εγγονάκια του.
Ευαίσθητος και ευαισθητοποιημένος, αγαπητός και δοτικός ,μεγαλόψυχος και υπερήφανος, ακέραιος και φιλότιμος, αγωνιστής και φιλοπρόοδος, ο Νικόλας, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο χώρο της τοπικής κοινωνίας, της εκπαίδευσης και, κυρίως, στο σχολειό που τόσο αγάπησε και με τόση αφοσίωση υπηρέτησε, στο 3ο Γυμνάσιο .
Θα σε θυμόσαστε με αγάπη και εκτίμηση, Νικόλα. Καλό σου ταξίδι.
Σοφία Νεοφύτου