Εικόνα: Μυστήριο 57. Ακροβατώντας στην Ελευσίνα. Jerry Apostolatos
Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής απ’ τις εθνικές κάλπες της 25ης Ιουνίου. Τις δεύτερες εθνικές κάλπες για το 2023 μετά απ’ αυτές της 21ης Μαΐου που ανέδειξαν την ΝΔ και τον κ. Μητσοτάκη ως απόλυτους κυρίαρχους των πολιτικών συσχετισμών. Η Ελλάδα βαδίζει προς τις τρίτες βουλευτικές εκλογές μετά την έξοδό της απ’ τα μνημόνια με κερδισμένους τα κόμματα των οποίων οι κυβερνήσεις την οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια προς το ΔΝΤ, την τρόικα και τον διεθνή εξευτελισμό. Ωστόσο, η ελληνική οικονομία προσομοιάζει με μία ανυποψίαστη παιδούλα που παίζει την τυφλόμυγα πλάι στο χείλος ενός γκρεμού ενώ οι παίκτες της έχουν γυρισμένη την πλάτη!

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και οι υπόλοιποι “σωτήρες” που πάτησαν το πόδι τους στην πατρίδα μας, με ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν ήρθαν να μας σώσουν για να υπηρετήσουν ανθρώπινες αξίες. Ήρθαν για να κάνουν “business as usual” και θα έρθουν ξανά και ξανά αν εμείς οι “άποικοι” δε βάλουμε μυαλό και δε φροντίσουμε για την εθνική μας αξιοπρέπεια και την εθνική μας αξιοπιστία. Κάτι τέτοιο, όμως, δε φαίνεται καθόλου στον προεκλογικό διάλογο και στις πρακτικές που ακολουθούνται…
Μετά απ’ τις αιμοσταγείς περικοπές και τους νέους φόρους που επινοήθηκαν αλλά δεν έφυγαν μαζί με τα μνημόνια (πχ ΕΝΦΙΑ), η ΝΔ σα να ανέλαβε το 2019 τη διακυβέρνηση της Ελβετίας, πραγματοποίησε εφόρμηση στο δημόσιο χρήμα. Δημιουργώντας ανεπανάληπτο στρατό μετακλητών, μοιράζοντας αφειδώς απευθείας αναθέσεις σε φίλους και γνωστούς, εγκαθιστώντας την αισχροκέρδεια στην ενέργεια και στο σούπερ μάρκετ και αφήνοντας εντελώς ανεξέλεγκτα τα οικονομικά συμφέροντα πέτυχε ξανά μανά απ’ την αρχή:
-Ένα έλλειμμα μαμούθ (έλλειμμα σημαίνει ότι η χώρα εισάγει περισσότερα απ’ όσα εξάγει και ως εκ τούτου έχει ανάγκη δανεισμό για να καλύψει τη ζημιά).
-Αύξησε το δημόσιο χρέος στο ψηλότερο σημείο του απ’ όταν μπήκαμε στο Ευρώ! Έφτασε τα 356.256 εκ. (171,3% του ΑΕΠ).
-Έφτασε στον Κολοφώνα του το κρατικό χρέος ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο!
-Το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν είναι ακόμη χαμηλότερο απ’ ό,τι ήταν πριν την εισαγωγή μας στα μνημόνια.
-Στο τέλος του 2022 υπήρχαν απλήρωτες ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις ύψους 1.710 εκ. € που το Μάρτιο του 2023 έγιναν 2.502 εκ €, εκκρεμείς επιστροφές φόρων 658εκ €, είχε ετεροχρονιστεί η πληρωμή δαπανών 1.383 εκ. € και εκκρεμείς καταπτώσεις εγγυήσεων 1.300 εκ €.
Αυτά δεν τα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ή ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, τα λέει ο πρώην Υπουργός Οικονομικών κ. Αλέκος Παπαδόπουλος με ανοικτή επιστολή του η οποία έπαιξε για μερικές μέρες στο διαδίκτυο και μετά εξαφανίστηκε απ’ τη δημόσια συζήτηση σα να ήταν κάτι ασήμαντο!
Δυστυχώς σε αυτές τις κρίσιμες εθνικές εκλογές δεν μπήκαν επί τάπητος τα κρίσιμα οικονομικά προβλήματα της πατρίδας μας που παρουσιάζουν διαχρονικότητα -για συγκεκριμένους λόγους- και που μπορούν να μας επαναφέρουν στην επιτροπεία και στο ΔΝΤ.
Δυστυχώς η απερχόμενη κυβέρνηση άσκησε εξουσία σα να μην είχε μπει ποτέ η χώρα στα μνημόνια και σα να ήταν η οικονομία της θωρακισμένη και ασφαλής ενώ στην πραγματικότητα βρίσκεται σαν ένα σπασμένο άκρο στο γύψο που κάποια στιγμή θα πρέπει, όμως, να βγει για να περπατήσει ξανά με τις δικές της δυνάμεις.
Δυστυχώς ο δημόσιος διάλογος δε φιλοξένησε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο το οποίο έχει ανάγκη η χώρα για να πατήσει στα πόδια της, να ελαττώσει τις εξαρτήσεις της από τρίτους και να ασφαλίσει το μέλλον των νέων γενιών.
Αυτήν τη στιγμή 90 χώρες, δηλαδή περίπου οι μισές χώρες ολόκληρου του πλανήτη, είναι χρεωμένες στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο! Τι σημαίνει αυτό; Να το πούμε λίγο λαϊκά; Σημαίνει ότι τα ρακένδυτα ρεμάλια που έμπαιναν στα καράβια που τους έδιναν τα κράτη τους και ταξίδευαν στις υπανάπτυκτες χώρες για την αφαίμαξη των φυσικών και ανθρώπινων πόρων τους-οι αποικιοκράτες, έχουν αντικατασταθεί απ’ τους κοστουμαρισμένους οικονομολόγους που ταξιδεύουν στην πρώτη θέση των αεροπλάνων και δανείζουν στις αδύναμες χώρες καθιστώντας τες υποχείρια των πολιτικών που θέλουν να εφαρμοστούν αφαιρώντας τους τον πλούτο, ρημάζοντας το ΑΕΠ τους και εξαθλιώνοντας τους μη προνομιούχους πολίτες τους. Μας θυμίζει κάτι αυτό; Δεν είναι δα και πολύ μακριά…
Τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος. Η Τυνησία δανείστηκε υπό το φόβο της χρεοκοπίας 2 δισ δολάρια από το ΔΝΤ. Το ταμείο ζητά περικοπή των κρατικών επιχορηγήσεων ενώ μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει στη φτώχεια. Πρέπει να βγουν τα νούμερα και να πεθάνουν οι άνθρωποι. Όχι όλοι οι άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν! Το Πακιστάν οφείλει στο ΔΝΤ 7,4 δισ δολάρια. Εδώ το ταμείο απειλεί να μην απελευθερώσει τη δόση (θυμάστε τις δόσεις που κάθε φορά δίναμε γη και ύδωρ για να τις εκταμιεύσουμε;) αν δε συμφωνήσει η χώρα σε νέο πακέτο αυστηρών μέτρων και λιτότητας… μιλάμε για μία χώρα με πληρωθισμό στο 38% και στα πρόθυρα της γενικής κατάρρευσης (γιατί νομίζετε ότι έρχονται οι δόλιοι και θαλασσοπνίγονται στη Μεσόγειο; Απ’ την πολύ καλοπέραση;). Η πανέμορφη και πλούσια Αργεντινή έχει μπει σ’ ένα φαύλο κύκλο όπου συνεχώς δανείζεται και ξανά δανείζεται για τα νέα χρέη χωρίς η οικονομία της να καταφέρει να ορθοποδήσει…
Μέσα σε αυτό το τοπίο και με τα διεθνή παραδείγματα να τείνουν να γίνουν πλειοψηφικά, υπάρχει εθνικό καθήκον απ’ όλες τις πολιτικές δυνάμεις να εργαστούν και να πάρουν δύσκολες αποφάσεις για το γενικό καλό. Το έλλειμμα, η διαφορά δηλαδή εισαγωγών και εξαγωγών, πρέπει να τιθασευτεί πάση θυσία. Κι ας μας επιτραπεί πάλι εδώ να μιλήσουμε λαϊκά. Γιατί στην πατρίδα μας τα ξένα προϊόντα να είναι οικονομικά ανταγωνιστικά με τα εγχώρια; Δεν είπαμε να τα απαγορεύσουμε αλλά δε θα πρέπει να κοστίζουν και πολύ πιο ακριβά; Θέλεις για παράδειγμα να πίνεις την πορτοκαλάδα της Ιταλίας και όχι της Λακωνίας; Να την πιεις χίλιες φορές!! Αλλά να την πληρώσεις ακριβά. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον το συνάλλαγμα με τις χώρες της ΕΕ, αλλά υπάρχει η Εθνική Οικονομία που πρέπει να στηριχτεί με κρατική παρέμβαση. Δεν μπορεί, λόγου χάρη, να φεύγει το βερίκοκο με 70 λεπτά το κιλό απ’ τον παραγωγό και να καταλήγει με 2,5€ το κιλό στο ράφι και λίγο πιο δίπλα να υπάρχει το βερίκοκο της Ιταλίας με 1,5€!
Το να θέλουμε να καταναλώνουμε ξένα προϊόντα όταν την ίδια στιγμή υπάρχουν θαυμάσια τοπικά είναι παράλογο, είναι περιττή πολυτέλεια και στο τέλος καταλήγει να είναι ένας αυτοκαταστροφικός σνομπισμός.
Άποψή μας είναι ότι χρειάζεται άμεσα ο σχεδιασμός και η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα ενημερώσει τους πολίτες, θα διαμορφώσει νέες καταναλωτικές συνειδήσεις και θα υποχρεώσει το ίδιο το κράτος να νοικοκυρέψει τα του οίκου του. Τα μνημόνια ούτε μακριά μας είναι ούτε απίθανο να επιστρέψουν κρίνεται. Καιροφυλακτούν και είναι πάντα πρόθυμα να κερδίσουν από τη δυστυχία μας. Απαιτείται εθνική προσπάθεια για την οικονομική ενδυνάμωση της πατρίδας μας, την οικονομική ανεξαρτησία της και την οικονομική ισορροπία της. Μια τέτοια πολιτική θα βλάψει ελάχιστους και θα ωφελήσει τους πολλούς. Το ερώτημα ενόψει της κάλπης της Κυριακής είναι: ποιά πολιτική δύναμη είναι υπέρ των λίγων και ποιά υπέρ των πολλών;
Γιάννης Βαρούχας