Εικόνα: Αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας σχηματίζουν μία καρδιά από μπλε και κόκκινο χρώμα στο πέταγμά τους.
© Jerry Apostolatos / Red Arrows. Τανάγρα 2017
Κυρίαρχο θέμα αυτών των ημερών και, όπως φαίνεται, των επόμενων εβδομάδων είναι το σχέδιο νόμου που αφορά στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και το δικαίωμα αυτών στην τεκνοθεσία. Η «βεντάλια» του ζητήματος δεν άνοιξε από κάποιο κόμμα της Αριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά από τη Νέα Δημοκρατία του κ Μητσοτάκη, του κ. Βορίδη και του κ. Γεωργιάδη. Γιατί ο κ. Μητσοτάκης δείχνει τόσο ζήλο για το θέμα αυτό παρά την αντίθετη στάση των σφυγμομετρήσεων και των αντιδράσεων στο εσωτερικό του κόμματός του; Είναι η ισότητα στον γάμο μια δίκαιη νομοθετική πρωτοβουλία; Θα εξαφανίσει το νέο σχέδιο νόμου την οποιαδήποτε διάκριση βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού; Θα προστατευθούν στο ακέραιο τα δικαιώματα των παιδιών; Υπάρχουν ηθικά διλήμματα στο καθεστώς της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής;
Ενδεχομένως στο κομοδίνο του κ. Μητσοτάκη να υπάρχει το βιβλίο «Ο Ηγεμόνας» του Νικολό Μακιαβέλι ο οποίος έγραφε: «Αν θέλεις να εφαρμόσεις μέτρα αμφιλεγόμενα και αντιλαϊκά, κάνε το στην αρχή της θητείας σου, προκειμένου μέχρι το τέλος της ο κόσμος να τα έχει ξεχάσει»! Έτσι λοιπόν στην αρχή της 2ης τετραετίας του ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει να φέρει στη Βουλή των Ελλήνων ένα σχέδιο νόμου που διχάζει και προκαλεί αναταράξεις. Σε τέσσερα χρόνια όλοι θα το έχουν ξεχάσει… Το ερώτημα είναι γιατί το κάνει; Γιατί εναντιώνεται στο παραδοσιακό εκλογικό ακροατήριο του κόμματός του που διατηρεί συντηρητικά αντανακλαστικά και έχει άρρηκτες σχέσεις με την εκκλησία;
Η απάντηση ενδεχομένως να είναι για να ολοκληρώσει τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε το βιβλίο του έξυπνου Μακιαβέλι, να γίνει δηλαδή ένας Ηγεμόνας που θα κυβερνήσει πολλά χρόνια χωρίς η εξουσία του να κινδυνεύει. Ο κ. Μητσοτάκης έβαλε στο ντουλάπι τη ρητορική ενάντια στα επιδόματα που είχε πριν το 2019, τα υιοθέτησε και σήμερα τα επεκτείνει (βλέπε επίδομα γέννησης που πάει στα 2.400€, επέκταση οικογενειακού επιδόματος κ.α.). Παράλληλα εστίασε στο ΕΣΥ, στα εργασιακά δικαιώματα και στις κοινωνικές ανισότητες! Με λίγα λόγια, «έκλεψε» το πρόγραμμα των σοσιαλδημοκρατών και των αριστερών!
Δεν έφτανε όμως μόνο αυτό… η νίκη πρέπει να είναι ολοκληρωτική! Γι’ αυτό ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε ότι μέχρι το 2030 οι ανάγκες του 80% της ηλεκτρικής ενέργειας θα καλύπτονται από Ανανεώσιμες πηγές (πράσινη μετάβαση) και φέρνει στην Εθνική Αντιπροσωπεία νομοσχέδιο υπέρ της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Θέλει με λίγα λόγια την ιδεολογική ηγεμονία. Θέλει να αφήσει την Αριστερά χωρίς πρόγραμμα και να εξασφαλίσει από τώρα την τρίτη θητεία του. Με ανάλογο τρόπο κυβέρνησε η Καγκελάριος Μέρκελ και το CDU τη Γερμανία από το 2005 ως το 2021 αφήνοντας το SPD να ψάχνει για πρόγραμμα…
Ας αφήσουμε όμως τις πολιτικές στρατηγικές και το όνειρο του κ. Μητσοτάκη να εκτοπίσει κάθε πολιτική δύναμη από τον χώρο του κέντρου, για να πάμε στην αληθινή ουσία του ζητήματος: τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα.
Στη χώρα μας υπάρχει, ας μη γελιόμαστε, ισχυρό στερεότυπο ενάντια στην ομοφυλοφιλία. Υπάρχει διάκριση, στίγμα και κατάκριση. Πάνω απ’ όλα αυτά όμως, υπάρχει και μία τεράστια υποκρισία. Όταν προσπαθείς να καταπιέσεις όμως κάτι αληθινό, είναι σαν να του δίνεις 1000 φορές μεγαλύτερη δύναμη! Η ομοφυλοφιλία ήταν, είναι και θα είναι υπαρκτή ανεξαρτήτως αντιλήψεων, δογμάτων και στερεότυπων. Οι βιολόγοι τη χαρακτηρίζουν ως έναν μηχανισμό της φύσης για τον έλεγχο του πληθυσμού! Ο Γκορ Βιντάλ έγραφε ότι «όλοι οι άνθρωποι είναι εν δυνάμει αμφισεξουαλικοί». Το πού και πώς μεγαλώνουν, ο χώρος εργασίας, το περιβάλλον της καθημερινότητας, οι συνήθειες των γονιών τους και πολλοί άλλοι παράγοντες παίζουν ρόλο για το μέρος της κλίμακας της σεξουαλικότητας που θα σταθεί ο κάθε άνθρωπος. Ενδεικτική είναι η έντονη παρουσία της ομοφυλοφιλίας στους χώρους που βρίσκεται μόνο το ένα φύλο, όπως για παράδειγμα ο στρατός.
Μία πραγματικότητα λοιπόν, οφείλεις να την παίρνεις υπόψη σου, το δίχως άλλο, και να νομοθετείς με βάση αυτή. Θυμόμαστε όλοι την περίπτωση του διάσημου και ταλαντούχου συμπατριώτη μας, Billy Bo, ο οποίος φροντίστηκε απ’ τον σύντροφό του μέχρι το τέλος αλλά μετά ο τελευταίος ήταν απλώς ένας ξένος… τόσο για τα περιουσιακά ζητήματα όσο και για τα θέματα εγγύτητας, σε ό,τι αφορούσε την πολιτεία. Υπάρχουν λοιπόν ανθρώπινες ιστορίες αποκλεισμού και αδικίας που αναπτύσσονται και που οφείλει η πολιτεία, αν θέλει να λέγεται κράτος δικαίου, να τις θεραπεύσει. Τα τυπικά ζητήματα που δημιουργούν προβλήματα απέναντι στο κράτος πρέπει να επιλυθούν. Το σύμφωνο συμβίωσης δεν τα έλυσε και πρέπει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, να γίνουν παρελθόν.
Ο Πρωθυπουργός απ’ ό,τι φαίνεται θα ανοίξει στο Υπουργικό Συμβούλιο της Τρίτης τα χαρτιά του για το ζήτημα του γάμου μεταξύ ομόφυλων αλλά και του δικαιώματός τους στην τεκνοθεσία (ΣτΣ: τελικά το ΥΣ αναβλήθηκε λόγω ασθένειας του ΠΘ. Πιθανότατα θα διεξαχθεί την Πέμπτη με συμμετοχή του ΠΘ μέσω βιντεοκλήσης). Εκεί τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα τόσο για την τεκνοθεσία όσο και για την περίπτωση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Σήμερα στη χώρα μας γνωρίζουμε πως το πλαίσιο για να τεκνοθετήσει μία οικογένεια ένα παιδί είναι από δύσκολο έως απογοητευτικά προβληματικό. Εδώ λοιπόν γίνονται κάποια «άλματα» και πριν ορθολογίσουμε την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, πάμε να της προσθέσουμε νέα ζητήματα! Το βασικό είναι να διασφαλίζονται τα δικαιώματα των παιδιών και να υπάρχει ένα ομαλό κοινωνικό περιβάλλον για να μπορεί να υποδεχτεί τις όποιες νομοθετικές αποφάσεις. Τι να σου κάνει ένας νόμος αν στην πράξη είναι ανεφάρμοστος; Είναι έτοιμη η κοινωνία γι’ αυτό το μοντέλο οικογένειας; Οι σφυγμομετρήσεις λένε όχι. Ποιάς αντιμετώπισης θα τύχει το τεκνοθετημένο παιδί από ομόφυλο ζευγάρι στο σχολείο, στη γειτονιά, στο στρατό και στις δραστητιότητες; Αυτά είναι θέματα που πρέπει ο νομοθέτης να τα λάβει υπόψη του διότι ως γνωστόν τα κοινωνικά στερεότυπα και οι άγραφοι νόμοι αψηφούν τους γραπτούς νόμους και δεν ανατρέπονται μέσω αυτών.
Η Πολιτεία πάει να εφαρμόσει κάτι για το οποίο ούτε η ίδια, ούτε οι δομές της αλλά, κυρίως, ούτε η κοινωνία είναι έτοιμη γι’ αυτό. Το αν θα είναι ή θα γίνει ποτέ έτοιμη είναι ένα άλλο θέμα…
Εκεί που τα πράγματα στην οπτική μας παίρνουν μία πιο περίεργη μορφή, είναι στην περίπτωση της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Εδώ προκύπτουν ζητήματα βιοηθικής. Σήμερα στην Ελλάδα αυτή η ιατρική διαδικασία επιτρέπεται μόνο σε γυναίκες που έχουν διαγνωστεί ιατρικά ότι δεν μπορούν να κυοφορήσουν. Μόνο γυναίκες και μόνο αυτές που δεν μπορούν να κυοφορήσουν. Από μόνο του το υπάρχον νομικό πλαίσιο δεν εμπόδισε να αναπτυχθούν κυκλώματα παρενθεσίας τα οποία πραγματευόντουσαν αγοραπωλησίες βρεφών και οργάνων… Το 2014 η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφισε να έχουν πρόσβαση στην υποβοηθούμενη κύηση και κάτοικοι εξωτερικού ανοίγοντας έτσι τον… ιατρικό τουρισμό για παρένθετη κύηση! Ανατριχιάζουμε και μόνο στη σκέψη ότι μία οικονομικά ευάλωτη και μη προνομιούχα συμπολίτισσά μας θα περιπέσει σε αυτό το μονοπάτι για κάποια οικονομική απολαβή…
Τα επιχειρήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας κάνουν λόγο για επιδείνωση της θέσης των ευάλωτων με την οριστική απαγόρευση της παρένθετης κύησης, καθώς μετά θα γίνονται, όπως υποστηρίζουν, τα ίδια πράγματα με παράνομο και εγκληματικό τρόπο. Ακόμη μία συνομολογία, δηλαδή, ότι δεν υπάρχει κράτος ελέγχου, δικαίου και υπεράσπισης των αδυνάτων.
Η επιστήμη προχωρώντας μπορεί να δίνει πολλές επιλογές στην κοινωνία μας. Είναι αυτή όμως, η κοινωνία μας, που οφείλει να επιλέξει ποιές απ’ αυτές θα τις αδράξει και ποιές θα τις απεμπολήσει. Υπάρχει για παράδειγμα και ένα θέμα που απασχόλησε παλαιότερα, αυτό της κλωνοποίησης. Λέμε ναι στην ανθρώπινη κλωνοποίηση; Λέμε ναι σε ο,τιδήποτε μπορεί να κάνει η επιστήμη; Ο Φρειδερίκος Νίτσε έγραφε ότι «η ηθική είναι ένα εφεύρημα των αδυνάτων για να περιορίζουν το μεγαλείο των δυνατών»… Με αυτό το μοτό θα πορευτούμε; Ως άλλα ζώα στη ζούγκλα που όποιο μπορεί τρώει το άλλο και όποιο δεν μπορεί υποκύπτει στο δυνάστη του; Έχουμε την αντίληψη ότι για άλλο λόγο δημιουργήθηκαν οι ανθρώπινες κοινωνίες.
Η Αριστερά που παρακολουθεί από αμήχανη έως και εσφαλμένα με τις περιβόητες κομματικές πειθαρχίες και τα καψόνια, οφείλει να βγει μπροστά και να απεγκλωβιστεί από την ατζέντα που της βάζουν. Να μιλήσει προοδευτικά για το θεσμό του γάμου στο σύνολό του. Είναι ένας θεσμός που διασφαλίζει ελευθερίες και δικαιώματα για όλους το 2024; Το οικογενειακό δίκαιο γνώρισε λαμπρές ημέρες στην Ελλάδα μετά τις νομοθετικές πρωτοβουλίες των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου και ξεκόλλησε από εποχές συντήρησης και αρτηριοσκλήρυνσης. Μετά από τέσσερις δεκαετίες, χρειάζεται εκσυγχρονισμό και τομές; Το ελληνικό κράτος βρίσκεται επαρκώς στο πλευρό των παιδιών, των χωρισμένων γυναικών και ανδρών, των εγκλωβισμένων συμπολιτών μας μέσα σε εφιαλτικούς γάμους, της οικονομικής ασφυξίας που προκαλεί οικειοθελή δουλεία και τόσων άλλων προβλημάτων;
Η ανατροφή των παιδιών είναι η πιο δύσκολη εργασία που υπάρχει και που δεν έχει κανένα πανεπιστήμιο για να την σπουδάσεις! Είναι μία Αποστολή. Γιατί τα παιδιά όλων των «μεγάλων» της ιστορίας, με εξαίρεση τον Αλέξανδρο, δεν ήταν εξίσου «μεγάλα»; Αυθαίρετα απαντάμε ότι δεν έγιναν κι αυτά Μεγάλα διότι οι γονείς τους ήταν απορροφημένοι στο να γίνουν Μεγάλοι, με αποτέλεσμα να μην ασχολούνται μαζί τους και έτσι να μεγαλώσουν συναισθηματικά ανάπηρα και έχοντας δυσαναπλήρωτο κενό. Το μόνο σίγουρο είναι, κι αυτό θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους ως στάση ζωής και φιλοσοφία, ότι οποιαδήποτε τεχνητή παρέμβαση του ανθρώπου πάνω στις φυσικές διαδικασίες συνοδεύεται κι απ’ το αντίστοιχο τίμημα.
Γιάννης Βαρούχας
