Το τελευταίο διάστημα απασχολεί τη δημόσια σφαίρα συζήτησης η αποξήλωση πέργκολας επιχειρηματία στην κεντρική αγορά του Αργοστολίου στα πλαίσια της συνολικής ανάπλασης του παραλιακού μετώπου από τη γέφυρα De Bosset μέχρι το Μαϊστράτο. Το εν λόγω σημείο είναι το “τελευταίο κομμάτι του παζλ” αλλά και το πιο επίμαχο!
Το θέμα δεν είναι ούτε ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας αλλά ούτε η συγκεκριμένη πέργκολα. Αυτό απλώς είναι μία λεπτομέρεια, στο δρόμο που επιλέγουμε ή δεν επιλέγουμε να βαδίσουμε ως πόλη και ως κοινότητα, η οποία αργά ή γρήγορα θα ξεπεραστεί. Όπως ξεπεράστηκαν τα επεισόδια και οι “δικαστικές σταυροφορίες” που είχαν γίνει κάποτε στα “Λυκιαρδοπουλάτα” πριν χτιστεί ο σύγχρονος σταθμός του ΚΤΕΛ…
Το θέμα είναι πως αντιλαμβανόμαστε την πόλη μας, τη λειτουργία της, την πολεοδομία της, την αισθητική της, τη λειτουργικότητά της και την ευταξία της. Δυστυχώς στην πατρίδα μας η πολεδομία έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη αφού η δόμηση συνεχώς προηγείται! Αυτό αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα για τη σύγχρονη πραγματικότητα των ελληνικών πόλεων που έχουν φτάσει σε μερικά σημεία της Ελλάδας να έχουν ολόκληρα προάστια αυθαίρετα, χωρίς άδεια και φυσικά χωρίς καμία πρόβλεψη. Με αδιέξοδα δρομάκια, χωρίς πεζοδρόμια και κοινόχρηστους και φυσικά χωρίς καμία απολύτως μέριμνα πυρασφάλειας και γενικότερης πολιτικής προστασίας.
Το ελληνικό κράτος φαίνεται να μην κατάλαβε ποτέ του ότι όταν ο άνθρωπος έχει ανάγκη να χτίσει, θα χτίσει! Παρά τις όποιες απαγορεύσεις… Γι’ αυτό η κρίσιμη υπηρεσία του που λέγεται πολεδομία πρέπει να έρχεται πριν από το χτίσιμο, να δίνει λύσεις, προοπτικές και η δόμηση να ακολουθεί μέσα σε ένα τακτοποιημένο περιβάλλον. Αυτή η ανάγκη αποτυχαίνει οικτρά μέχρι στιγμής να ικανοποιείται.
Στο εδώ και στο τώρα έχουμε να κάνουμε με μία σημαντική πολιτική απόφαση της Δημοτικής Αρχής του κ. Θεόφιλου Μιχαλάτου η οποία θεωρούμε πως υπηρετεί το δημόσιο συφέρον και το κοινό καλό. Η εν λόγω απόφαση θα έπρεπε να είχε ως συμπαραστάτη της σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο Αργοστολίου αλλά δυστυχώς η αντιπολίτευση φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων με αόριστες αναφορές, ουδετερότητες και άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε…
Το πολιτικό κόστος που αναλαμβάνει η Δημοτική Αρχή και ο Δήμαρχος προσωπικά θα αποσοβηθεί από το θετικό αποτέλεσμα. Η απόφαση για την απελευθέρωση των στοών και των κοινόχρηστων χώρων της αγοράς είναι μία ορθή πολιτική απόφαση για το Αργοστόλι η οποία πρέπει να συνεχιστεί με τη συντήρηση και την αποκατάσταση του ιστορικού κτιριακού συγκροτήματος που βρίσκεται στον περιβάλλοντα χώρο.
Ακόμη κι αυτοί που σήμερα διαφωνούν με την απόφαση της Δημαρχίας, αύριο θα μετανοήσουν και θα την αποδεχτούν. Διότι όταν είσαι με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, όσα εμπόδια κι αν συναντήσεις ή όσες αντίρροπες δυνάμεις κι αν σε χτυπήσουν, στο τέλος της ημέρας θα έχεις κατακτήσει τον σεβασμό και το κύρος από φίλους και εχθρούς.
Γιάννης Βαρούχας
ΚΥΡΙΕ ΒΑΡΟΥΧΑ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ. ΟΝΟΜΑΖΟΜΑΙ ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΕΡΕΣ, ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ ΚΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ (ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΛΕΚΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ). ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ, ΚΑΘΟΣΟΝ ΣΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΣΑΣ, ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΟΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ -ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΠΑΝΤΑ- ΕΝΤΕΧΝΩΣ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΣΤΕ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ. ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΤΑ ΑΡΜΟΔΙΑ ΟΡΓΑΝΑ. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΣΗΜΑΣΙΑ ΑΝ Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΕΧΕΙ ΤΑ ΚΑΦΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΚΕΙ, ΑΥΤΟ ΛΥΝΕΤΑΙ, ΟΣΟ Η ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΗΣ ΤΩΡΙΝΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ, Η ΟΠΟΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟΥΛΙ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ Ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ, ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΝΗΚΟΥΝ. ΕΠΕΙΔΗ ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΠΩΣ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΙΧΑΛΑΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΡΘΗ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΕΠΕΙΔΗ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ-ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ Ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ Ή ΟΧΙ- ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕ ΤΟΣΟ ΖΗΛΟ ΕΠΙΚΑΛΕΙΣΤΕ, ΔΕΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΕΙ ΚΑΙ ΓΡΑΠΤΟ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ, ΟΠΩΣ ΕΡΓΑΖΟΣΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ;(ΑΣΧΕΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΑΤΟΜΑ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΤΟΥΣ). Ο ΝΟΜΟΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ, ΑΛΛΑ ΕΚΕΙ ΔΕΝ ΦΑΝΗΚΕ ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ. ΕΤΣΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΝΤΑΛΛΑΓΗΣ ΑΠΟΨΕΩΝ.
Κύριε Δερε,
το δημόσιο συμφέρον δε συμβαδίζει πάντα με το ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας το οποίο προστατεύεται από το Σύνταγμα. Παράδειγμα: Μία επικίνδυνη στροφή προκαλεί θανατηφόρα ατυχήματα. Για να ισιώσει πρέπει ο ιδιώτης που κατέχει το παρακείμενο οικόπεδο να το παραχωρήσει στην πολιτεία. Δεν δέχεται αλλά μπορεί να γίνει απαλλοτρίωση. Αυτό λέγεται δημόσιο συμφέρον και πάει ενάντια στο ατομικό ιδιοκτησιακό καθεστώς. Συνεπώς κάνετε λάθος σε αυτό.
Ξεκαθαρίσαμε από την 1η στιγμή ότι δε μας αφορά ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας αλλά προσεγγίσαμε γενικώς το ζήτημα των κοινόχρηστων χώρων και της Πολεοδομίας μέσω της επαγγελματικής μας ιδιότητας. Για το συγκέκριμένο ζήτημα αποφάνθηκε η Δικαιοσύνη και η απόφασή της οφείλει να γίνει σεβαστή. Ή μήπως όχι κατά τη θεώρησή σας που καταρρίπτει και ψηφισμένους από την Εθνική Αντιπροσωπεία νόμους;
Τα υπόλοιπα θέματα ας τα συζητήσουμε ξεχωριστά, ένα προς ένα με την ανταλλαγή δημόσιων ανακοινώσεων, κανένα πρόβλημα και όχι τσουβαλιάζοντας όλα τα θέματα μέσα σε ένα.
Την προσωπική επίθεση την αφήνω στο κενό. Είναι ανάξια λόγου και απάντησης.
Σας ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Γιάννης Βαρούχας
Κύριε Βαρούχα, ευχαριστώ για την απάντηση και οφείλω να τονίσω κάποια πράγματα. Στην απάντηση μου γράφω πως το δημόσιο συμφέρον συμβαδίζει πάντα ΚΑΙ με το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας, ίσως δεν λάβατε υπόψη τον σύνδεσμο. Στο παράδειγμα που θίξατε, εννοείται πως το δημόσιο συμφέρον προηγείται της ατομικής ιδιοκτησίας, καθώς ικανοποιείται το αντικειμενικό κριτήριο για τον ορισμό του συμφέροντος ως δημοσίου, αυτό της ικανοποίησης των αναγκών όλων των μελών της κρατικής κοινωνίας. Σε ένα αντίστοιχο παράδειγμα, αν πρέπει να γίνει απαλλοτρίωση για την κατασκευή μιας ξςνοδοχειακής μονάδας, τα συμφέροντα των θιγομένων δεν συμπίπτουν με αυτά των ωφελουμένων(ιδιοκτήτες ξςνοδοχειακής μονάδας), όμως το δημόσιο συμφέρον νομιμοποείται στο όνομα του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου( αύξηση τουρισμού). Υπό αυτό το πρίσμα, το δημόσιο συμφέρον είναι μια έννοια με έντονο υποκειμενικό χαρακτήρα, καθώς ορίζεται από την εκάστοτε κρατική εξουσία(στη συγκεκριμένη περίπτωση Δημοτική Αρχή Κ. Μιχαλάτου). Αν ακολουθήσω το σκεπτικό σας, οι πρόσφατες κατασχέσεις σπιτιών διαφόρων συνανθρώπων μας, λειτουργούν για το δημόσιο συμφέρον, καθώς είναι ψηφισμένες και νόμιμες και από αυτές ωφελείται το κράτος, από την ενίσχυση πόρων. Είναι όμως ηθικές; Συνεπώς, κάνετε λάθος. Επίσης στο άρθρο μου, δεν εστίασα στον συγκεκριμένο επιχειρηματία, όπως και εσείς άλλωστε, όσο στην επίδειξη ισχύς της Δημοτικής Αρχής. Εννοείται πως η απόφαση του αρμοδίου οργάνου πρέπει να γίνει σεβαστή, δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτει πως η θεώρηση μου είναι ενάντια σε αυτήν, -εξάλλου χτες κοινοποιήθηκε η απόφαση-. Από τη Δημοτική Αρχή δεν έγινε σεβαστή η απόφαση του Πρωτοδικείου, αλλιώς δεν θα τα μάζευαν και θα έφευγαν, όπως έγινε πριν λίγες μέρες. Όσο αφορά το τσουβάλιασμα που σύμφωνα με εσάς κάνω, αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Για παράδειγμα, στην υπόθεση των Τεμπών, τσουβαλιάζοντας κάποιος όλους τους αρμόδιους υπουργούς των τελευταιών ετών, τους δίνει την ευκαιρία να αποκαλύψουν στη δημόσια σφαίρα όλες τις ενέργειες που έκαναν, με σκοπό να αποκαλυφτεί η αλήθεια και να “ξετσουβαλιστούν”. Τέλος, δεν σας κρύβω, πως με απογοήτευση διάβασα πως η προσωπική επίθεση που σας έκανα είναι ανάξια λόγου, για τον απλούσταττο λόγο πως δεν ήταν προσωπική επίθεση. Η πραγματικότητα είναι κύριε Βαρούχα, όπως και να το κάνουμε ή ακριβέστερα, όπως το κάνατε. Ευχαριστώ και πάλι.
Μα τί είναι αυτά που λέτε κ. Δερε; Απαλλοτρίωση για την κατασκευή ξενοδοχειακής μονάδας;;;
Είτε το παράδειγμά σας είναι εντελώς άτοπο, μιας και το κράτος δε φτιάχνει ξενοδοχεία, είτε μιλάτε με υπονοούμενα. Στη 2η περίπτωση σας καλώ να μιλήσετε ευθέως με το θάρρος του λόγου σας.
Οπότε το όλο σκεπτικό καταπέφτει ως άτοπο.
Γράφετε μετά “το δημόσιο συμφέρον είναι μια έννοια με έντονο υποκειμενικό χαρακτήρα, καθώς ορίζεται από την εκάστοτε κρατική εξουσία (στη συγκεκριμένη περίπτωση Δημοτική Αρχή Κ. Μιχαλάτου)”…
Αυτά διδάσκετε στα παιδιά μας; Το Δικαστήριο έβγαλε την απόφαση βασισμένο στο σκεπτικό περί δημοσίου συμφέροντος. Γιατί η Δικαιοσύνη δεν εντόπισε τον υποκειμενικό χαρακτήρα του δημοσίου συμφέροντος όπως εσείς; Την εκάστοτε κρατική εξουσία ποιός την εκλέγει-ελέγχει;
Μιλάτε για επίδειξη ισχύς. Πού την είδατε; Υπήρξε αντίδραση, το έργο σταμάτησε και η Δικαιοσύνη αποφάσισε για την εξέλιξή του. Πού ακριβώς εντοπίζετε την εν λόγω επίδειξη;
Ύστερα κάνετε μία απίστευτη σύγκριση!
Συγκρίνετε το νόμο περί κατασχέσεων με το νόμο που επιτρέπει στους βουλευτές να επιλέγουν τους συνεργάτες της επιλογής τους!
Τι είδους συμπλέγματα είναι αυτά;
Το σκεπτικό του νομοθέτη είναι, υποθέτω, ότι το υπ αριθμόν ένα κριτήριο για μία τέτοια θέση είναι η εμπιστοσύνη και η κοινή πολιτική θεώρηση των πραγμάτων. Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, ένας βουλευτής να ασκεί νομοθετικό έργο έχοντας στο γραφείο του άτομα τα οποία είναι υπέρ της ιδιωτικής εκπαίδευσης ενώ αυτός θέλει να υπερασπιστεί τη δημόσια; Ποιό βιογραφικό και ποιός διαγωνισμός εξασφαλίζει την κοινή πολιτική θεώρηση; Εδώ δεν πρόκειται για θέση τεχνοκράτη κ. Δερέ αλλά για πολιτική θέση. Νομίζω αντιλαμβάνεστε τη διαφορά.
Κύριε Δερέ θα χαρούμε πολύ, όπως σας είπα και νωρίτερα, να φιλοξενήσουμε ένα άρθρο σας που να παρουσιάζει εκτενώς και τεκηριωμένα τις θέσεις σας. Αυτή άλλωστε η συνομιλία δεν έχει ούτε την ανάλογη θέαση ούτε την ανάλογη αξία.
Νιώστε ελεύθερος να αρθρογραφήσετε για τα πιστεύω σας.
Κύριε Βαρούχα, δεν με νοιάζει και πολύ να σας πω την αλήθεια, αν η συνομιλία μας έχει κάποια θέαση, εκτός αν ενδιαφέρει εσάς. Όσο αφορά τη γραπτή συνομιλία μας, από τη στιγμή που ανταλλάζουμε πολιτισμένες απόψεις με εκατέρωθεν αντίθετα επιχειρήματα και χωρίς ύβρεις, θα έπρεπε να έχει αξία, αν δεν έχει αξία για σας, εννοείται είναι σεβαστό, πάω πάσο.
Επίσης, το τι διδάσκω εγώ στα παιδιά σας, το ξέρω πολύ καλύτερα από εσάς, όπως και εσείς ξέρετε πολύ καλύτερα από μένα τα της πολεοδομίας θέματα. Σίγουρα προσπαθώ να τους καλλιεργήσω την κρίση, την αμφισβήτηση με επιχειρήματα και κυρίως τη δημοκρατικότητα. Δε ξέρω αν το κάνω καλά, άλλοι λένε ναι, άλλοι λένε όχι, τουλάχιστον προσπαθώ. Όσο αφορά την επίδειξη ισχύς της Δημοτικής Αρχής, εμένα μου αρκεί ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η είδηση στο site που ανήκει στον Κ. Μιχαλάτο. Για μένα αυτό, η επιτηδευμένη δηλαδή και προσανατολισμένη ενημέρωση είναι επίδειξη ισχύς. Χωρίς να σας συμβουλεύω, και για σας θα έπρεπε να είναι και νομίζω πως είναι, διότι στο εισαγωγικό σημείωμα του status quo, ένα από τα σημεία που υπογραμμίζετε είναι αυτό ακριβώς.
Εγώ δεν είπα ποτέ πως το κράτος φτιάχνει ξενοδοχειακές μονάδες, σας είπα για τον τρόπο με τον οποίο νομιμοποιείται το δημόσιο συμφέρον. Μπορείτε να ανατρέξετε στη σχετική βιβλιογραφία της κυρίας Πρεβεδούρου και σε συναφή νομικά βιβλία. Εκεί ξεκάθαρα αναπτύσσεται η υποκειμενικότητα του δημοσίου συμφέροντος και από ποιον εκπορεύεται αυτό, από την κρατική κοινωνία. Στον χαρακτηρισμό της κοινωνίας ως κρατική, δεν αναφερόμαστε μόνο στον δήμο, όσο και στον κρατικό μηχανισμό, που λειτουργεί με γραφειοκρατικά και πολιτικά συμπλέγματα. Ένα από αυτά είναι η τοποθέτηση προσώπων σε υπαλληλικές θέσεις, για λόγους και πολιτικούς, αλλά και τεχνοκρατικούς-γραφειοκρατικούς.
Τέλος, να σας πω πως δεν νιώθω, αλλά εν έτη 2024, είμαι ελεύθερος να αρθογραφώ για τα πιστεύω μου, γιατι απλά και εσείς μου παρέχετε αυτή τη δυνατότητα, χωρίς λογοκρισία και έλεγχο γραφομένων, γεγονός που εννοείται πως είναι υπέρ σας. Βεβαίως, κάποια από τις επόμενες φορές, ανάλογα με τα καθέκαστα γινόμενα στην κοινωνία μας, θα καταγράψω αναλυτικά πάλι τις απόψεις μου. Και πάλι ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων.
Κ. Δερε συνομίλησα μαζί σας γιατί πιστεύω ότι εκφράζεστε καλοπροαίρετα.
Σε κάποια σημεία απλώς θεωρώ ότι η άποψή σας είναι προκατειλημμένη.
Μπορεί και να κάνω λάθος.
Να είστε καλά και πάντα κοντά στα παιδιά μας.
Γεια και χαρά,
Γιάννης Βαρούχας