Θυμάμαι μικρό παιδάκι να μαζευόμαστε στη γειτονιά στο καφενείο του κυρ Θανάση του Μπίμπιζα , οι γονείς με την μπύρα ή το ουζάκι με μεζέ κι εμείς τα παιδιά με την πορτοκαλάδα χωρίς ανθρακικό, να δούμε το γεγονός της Άνοιξης στην Urania του καφενείου της γειτονιάς. Να δούμε <<ΓΙΟΥΡΟΒΊΖΙΟΝ >>. Μια εποχή που το τραγούδι ήταν μέσο έκφρασης , είχε στοίχο , είχε ρυθμό αλλά συνήθως είχε και κάτι να πεί. Μια εποχή που το τραγούδι αλλά και ο διαγωνισμός , ήταν μια ανταγωνιστική διαδικασία που πίστευες ότι …<<θα κερδίσει ο καλύτερος>> Λίγα για την ιστορία…
Ο πρώτος διαγωνισμός διεξήχθη στις 24 Μαΐου 1956 και συμμετείχαν επτά χώρες. Καθώς ο διαγωνισμός συνεχιζόταν, οι κανόνες έγιναν σταδιακά πολύπλοκοι και τα επίπεδα συμμετοχής αυξήθηκαν για να υπερβούν τις 40 χώρες στα τέλη του 20ου αιώνα. Έχουν διεξαχθεί 66 διαγωνισμοί από την πρώτη της έκδοση και πάνω από 1.600 τραγούδια που αντιπροσωπεύουν 52 χώρες έχουν παρουσιαστεί στη σκηνή της Eurovision μέχρι πέρισυ. Η Eurovision έχει αναγνωριστεί ως ο μακροβιότερος ετήσιος διεθνής τηλεοπτικός μουσικός διαγωνισμός στον κόσμο, όπως καθορίζεται από το Guinness World Records, και περισσότερες από 40 χώρες συμμετέχουν πλέον τακτικά κάθε χρόνο. Η έκδοση του διαγωνισμού του 2020 ήταν η πρώτη που ακυρώθηκε, καθώς καμία διαγωνιστική εκδήλωση δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί λόγω της πανδημίας του COVID-19.
Πλέον, χώρες όπως η Μακρινή Αυστραλία, το Μαρόκο κι άλλες μας κάνουν να σκεφτόμαστε ότι το και το Γιουρο σαν πρωτο συνθετικό έχει ξεντωσει τόσο πολύ που έγινε …Πολυπολιτισμικό…
Σταθμός ορόσημο το 2005 με την Ελληνίδα Έλενα Παπαρίζου που έγινε η νικήτρια της επετειακής έκδοσης του διαγωνισμού με το “My Number One ” Μετα ήρθε το 2014 με την Conchita Wurst και το “Rise Like a Phoenix”. Ναι καλά θυμάστε , η τραγουδίστρια με το δασύτριχο στηθος και τα γένια , μας έβαζε σε μια πρώτη γνωριμία με την woke ατζέντα. Πλέον έγινε ξεκάθαρο πως ήταν ένα θέατρο προπαγάνδας μια νέας τάξης πραγμάτων , σκοπιμοτήτων και μιας πολιτικής υπόγειας , ξεκομένης από κάθε λογική. Φέτος θα έχουμε εκπροσώπηση με ένα τραγούδι , που στα δικά μου τα αυτιά , τουλάχιστον στην εναρξή του μου θυμίζει τον νοσταλγικό ήχο της Φλορέτας των εφηβικών μας χρόνων σε κόντρες με τα φρεσκοεμφανιζόμενα <<παπιά >> στις ανηφοριές της Λούτσας… Αχχχχ!
Πολλές οι πιθανότητες για την Νικη! . Η οσφυοκαμψία μας στην μαμά Ευρώπη , είμαστε τα καλά παιδιά με την σωστή πλευρά της ιστορίας στέλνοντας από το υστέρημα τεραστιο αναλογικά εξοπλισμό στην Ουκρανία αποδυναμώνοντας την Ψωροκώσταινα , δινοντας γη και υδωρ στους γείτονες , κάνοντας συμφωνίες για Μυριάδες φιλοξενούμενους μετανάστες , αλλά βασικά και η πρώτη ΠΡΩΤΗ!!! Ορθόδοξη χώρα που ψήφησε τον εκτρωματικό νομο περί τεκνοθεσίας Ομοφυλοφίλων , μας καθιστά δικαιωματικά νικητές της παρωδίας που ονομάζετε Γιουροβίζιον.
Μια σταση όμως στο παρελθόν. Μετά την φρικαλέα Ιμπεριαλιστική εισβολή στην Κύπρο από τους Τούρκους και τον Αιματοβαμμένο Κισσινγκερ.
Ο τελικός του 21ου ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού της Eurovision πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα, στις 3 Απριλίου 1976, στη Χάγη της Ολλανδίας και την Ελλάδα εκπροσώπησε η Μαρίζα Κωχ, μία από τις πιο καταξιωμένες Ελληνίδες τραγουδίστριες, γνωστή παράλληλα και για τη συνθετική και στιχουργική της δουλειά, με το τραγούδι ”Παναγιά μου, Παναγιά μου’‘ σε δική της σύνθεση και στίχους του Μιχάλη Φωτιάδη, λαμβάνοντας τη 13η θέση με 20 βαθμούς. H συγκεκριμένη συμμετοχή της χώρας μας έχει ιδιαίτερη σημασία μιας και αποτελεί μια συμμετοχή-διαμαρτυρία για την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και όσα δραματικά γεγονότα ακολούθησαν το καλοκαίρι του 1974. Ειδικότερα, ο Μάνος Χατζιδάκις επικοινώνησε με τη Μαρίζα Κωχ την άνοιξη του 1976 ζητώντας της να ετοιμάσει ένα τραγούδι διαμαρτυρίας για την Κύπρο για να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη Eurovision. Η ίδια βασίστηκε στο ηπειρώτικο δημοτικό τραγούδι-μοιρολόι ‘‘Παναγιά μου, Παναγιά μου παρηγόρα την καρδιά μου’‘. Το τραγούδι που ετοίμασε με τον Μιχάλη Φωτιάδη και η συμμετοχή της στο διαγωνισμό αποτέλεσε αφορμή για να διαδηλώσουν οι Τούρκοι του εξωτερικού στη Χάγη τη βραδιά του τελικού εναντίον της ελληνικής συμμετοχής.
Ακόμη, η Μαρίζα Κωχ δέχτηκε απειλές για τη ζωή της ενώ μέσα στο μέγαρο υπήρχε ελεύθερος σκοπευτής. Η ερμηνεύτρια υπέγραψε ότι με δική της ευθύνη θα τραγουδήσει μιας και οι υπεύθυνοι της διοργάνωσης δεν μπορούσαν να εγγυηθούν για την ασφάλειά της. Παρά τις απειλές και τους κινδύνους, η Μαρίζα Κωχ ερμήνευσε το τραγούδι ”Παναγιά μου, Παναγιά μου” που αν και δεν έλαβε θέση στην πρώτη δεκάδα του διαγωνισμού, έτυχε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς του εξωτερικού ως ένα εξαίρετο δείγμα παραδοσιακής μουσικής σύγχρονα διασκευασμένης και παραμένει αγαπητό στο κοινό ως σήμερα.
Οι στίχοι μνημόσυνο στους Ελληνες ήρωες που πέσαν στην εισβολή, στους Κύπριους αδερφούς που έχασαν τα πάντα μισό αιώνα πρίν και στους αγνοούμενους… πληγη ανοιχτή… Και μια φωνή …
Παναγιά μου, Παναγιά μου
Κάμπος γεμάτος πορτοκάλια, όι-όι μάνα μ’
Που πέρα ως πέρα απλώνετ’ η ελιά
Γύρω χρυσίζουν τ’ ακρογιάλια, όι-όι μάνα μ’
Και σε θαμπώνει, θαμπώνει η αντηλιά
Στον τόπο αυτό όταν θα πάτε, όι-όι μάνα μ’
Σκηνές αν δείτε, αν δείτε στη σειρα
Δε θα ‘ναι καμπινγκ για τουρίστες, όι-όι μάνα μ’
Θα ‘ναι μονάχα, μονάχα προσφυγιά
Παναγιά μου, Παναγιά μου, παρηγόρα την καρδιά μου
