Σήμερα , στο Δημοτικό Θέατρο Κέφαλος η κα Ευθυμίου καθήλωσε τους παρευρισκομένους για τρεισήμισι ώρες , ώρες που περάσανε χωρίς να το αντιληφθούμε .Μια πραγματικά γόνιμη κι εποικοδομητική βραδιά , από μία επιστήμων με το τάλαντο της δοτικότητας και της απλότητας του λόγου. Λαρισαία , από την αγαπημένη πόλη των σπουδών μου .Ευγενική και σεβαστική , με μοναδική ευγλωττία, σε αυτές τις ώρες , μας ταξίδεψε σε πάνω από τρείς χιλιετηρίδες ιστορίας του Λαού μας , της χώρας μας , των προγόνων μας , της γλώσσας μας , της κληρονομιάς μας. Έλαβε τα αυθόρμητα χειροκροτήματά μας.
Εχω όμως την ένστασή μου και θα την διατυπώσω με μια απλή ερώτηση. Μιλήσατε για τα <<γιαούρτια >> της ιστορίας. Και μετά διευκρινίσατε ότι τα << γιαούρτια>> αυτά ήταν το γνωστό και ξαναπαιγμένο <<Κρυφό σχολειό>>. Ναι , αυτό που μεγαλώσαμε με την εικόνα του παππούλη με το κεράκι καθιστοί μπροστά από το αναλόγιο σε κάποιο εκκλησάκι. Το έχει ζωντανέψει κι ο κυρ Παύλος Βρέλλης πριν χρόνια . Κι έρχεται ο επιστημονικός κόσμος , εσείς , ( και της Κεφαλονιάς ) να μας καταρρίψουν τον μύθο που μαζί του μεγαλώσανε γενιές. Και μας μιλάτε για το γνωστό πλέον αφήγημα του πόσο καλή ήταν η εκπαίδευση στα χρονια της σκλαβιάς , τα Σχολεία , οι σχολές , όλα ζηλευτά και πρωτοποριακά… Η αλήθεια είναι ότι κατά γενική ομολογία την εποχή της παρακμής της αυτοκρατορίας, η πραγματική εξουσία του σουλτάνου περιορίζεται γύρω από την Κωνσταντινούπολη ενώ ταυτόχρονα αποσυντίθεται η επαρχιακή διοίκηση. Στην περιφέρεια ισχυροποιούνται διάφοροι τοπικοί παράγοντες, πρωτίστως μουσουλμάνοι μεγάλοι ιδιοκτήτες γης , άνθρωποι που σίγουρα δεν ήταν τα <<Αγιόπαιδα >> που θα σεβόντουσαν την (ζωή ) και την μόρφωση των Ελληνόπουλων.
Αλήθεια κυρία Ευθυμίου , πως μπορεί η Επιστήμη της Ιστορίας να απορρίψει <<ελαφρά τη καρδία>> λαϊκή παράδοση αιώνων; Είστε σίγουρη ότι σε περιοχές σκλαβωμένες , εκεί που κουμάντο κάναν σφαγείς, βιαστές κατακτητές , που έπαιρναν παιδιά για γενίτσαρους ( αλήθεια μήπως ήταν κι αυτό μύθος ;)δεν υπήρχαν ερειπωμένα ή καθόλου σχολειά και κάποιοι θέλαν να μάθουν γραφη κι ανάγνωση; Πως μπορεί να αποδειχθεί επιστημονικά η << μη >> ύπαρξη; Εσείς είπατε ότι η επανάσταση κράτησε εννιά χρόνια. Αυτά τα χρονια πως μπορείτε να μιλάτε με αυτην την περιβόητη επιστημονική σιγουριά; Βέβαια στο πλαίσιο της αποδόμησης πολλών << θρύλων >> γύρω από την Επανάστασης του γένους μας ακούμε ότι και το τραγούδι των Σουλιωτισσών όταν πέφταν στον γκρεμό ήταν παραμυθάκι όπως της Χιονάτης. Λές και ήταν εκεί παρόντες Ιστορικοί … Αλήθεια , μήπως και η γιαγιά που λέει ιστορίες μπροστά στην πυροστιά του σπιτιού είναι κι αυτό λαϊκός μύθος; Κα Ευθυμίου, στην τελική , ποιο το όφελος αυτής της αμφισβήτησης;
Μετα σεβασμού στο πρόσωπό σας και με ένα μεγάλο ευχαριστώ για την αποψινή βραδιά
Παπα Ξενοφών.
Μα αυτό ακριβώς, η Κα Ευθυμίου είναι ιστορικός και όχι παραμυθατζού….
Η κα Ευθυμίου, κατά το βιογραφικό της, είναι άτομο που δηλώνει άθρησκο (πιστεύει σε κατι λέει) έχει πολλές φιλοσοφικές τοποθετήσεις περίπτυχες με τον μανδύα της βελτίωσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Άθρησκη και ας λέει δόξα τον Θεό. Μα κάθε ορθόδοξος Χριστιανός είναι άθρησκος. Εμείς έχουμε Πίστη όχι θρησκεία. Εμείς που προσπαθούμε να αποκτήσουμε την ερωτική σχέση με τον Χριστό.
Το να φιλοσοφούμε δεν είναι καλό. Η βελτίωση του ανθρώπου μπορεί να πλοέλθη μόνο με την βελτίωση της ψυχής, και αυτό γίνεται μέσα από την σχέση μας με τον Θεό.
“…φιλοσόφους ασόφους δυκνύουσα…”
Μακριά από φιλοσοφίες και θρησκοληψίες. Αυτά είναι νεκρά πράγματα. Λαμπιόνια που εντυπωσιάζουν τους ιθαγεννείς. Εμείς έχουμε ζωντανή Πίστη. Έχουμε τον Χριστό και την Παναγία. Τους Αγγέλους, τους Αγίους. Δεν έχουμε φιλοσοφική επιθυμία για να γνωρίσουμε τον θάνατο, όπως το θέτει η κα Ευθυμίου. Ποιόν θάνατο; Αυτόν που ο Χριστός είπε (και έκανε) “…Εγώ νενίκηκα τον θάνατο…”;
Μπορεί να έχω παρερμηνεύσει το βιογραφικό της. Την σέβομαι σαν άνθρωπο, όπως κάθε άνθρωπο, και δεν την κρίνω. Σχολιάζω όμως κάποιες πληροφορίες που παρουσιάζονται στι lifo.gr . Από επιστήμονες γνωρίζουμε και τα θετικά τους και τα άλλα… Όπως όλοι έχουμε. Επιστήμονες ή καλιτέχνες, λαϊκοί ή “γαλαζοαίματοι”. Άνθρωποι όλοι. Όταν επιλέγεις να εκθέσεις την “φιλοσοφία” σου για την ζωή, υποθέτω, το κάνεις από κάποια επιθυμία να βοηθήσεις; Να εξυψωθείς, να ξεχωρίσεις; Να βελτιώσεις τους άλλους με το “δικό σου” φιλοσοφικό πρότυπο τρόπου ζωής;
Παράδειγμα γιά τον τρόπο ζωής, έχουν και οι”πιστεύσαντες τω Χριστω”.
Και ακολουθώντας το παράδειγμά Του δεν επιδιώκουμε να πείσουμε τους άλλους με ωραία λόγια. Ή να καταρίψουμε τα “κρυφά σχολιά” των άλλων με ψευδεπίγραφες αιτιάσεις. Όχι λόγια όμως. Πράξεις. Με αγάπη για όλους, και για τον εαυτό μας, για τα ατοπήματα τα καλά και τα άσχημα. Και για τις “πτώσεις” μας. Δόξα τω Θεώ, για τις πτώσεις μας, για να έχουμε λόγους να παλέψουμε για να Τον φθάσουμε, Τον Άφθαστο.
Καλές μετάννοιες μας εύχομαι.
Και συγχωρήστε με αν πολυλόγισα.
Με εν Χριστώ αγάπη.