Μεγάλο ενδιαφέρον προσέλκυσε η ομιλία του μουσικολόγου, Δρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Αθήνας και βιολιστή Λαμπρογιάννη Πεφάνη που έγινε την περασμένη Τετάρτη στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Αυτήν τη φορά είχαμε την ευκαιρία να μάθουμε για τις εντελώς άγνωστες πτυχές της μουσικής και των μουσικών οργάνων της εποχής του 1821.
Με αμεσότητα ο ομιλητής μας ταξίδεψε στο μουσικό κόσμο εκείνης της εποχής που προσέγγιζε την Ελληνική Επανάσταση, κυρίως, είτε μέσω του Φιλελληνισμού που είχε καταφέρει ο αγώνας των προγόνων μας να εμφυσήσει στους υπόλοιπους λαούς, είτε μέσω μιας τάσης αρχαιολατρείας. Σπουδαίοι δημιουργοί της εποχής επιχείρησαν μέσω της τέχνης τους να συνδέσουν την αρχαία ιστορία ή μυθολογία της Ελλάδας με την υπάρχουσα τότε κατάσταση. Σε αυτήν την τάση, αν μας επιτρέπεται το σχόλιο, υπήρχε και μία ισχυρή δόση ουτοπίας καθώς ουδεμία σχέση είχε η κατάσταση των προγόνων μας του 1821 με αυτή στην οποία βρισκόντουσαν κατά την αρχαιότητα και κατά την ακμή τους ως πολιτισμός…
Εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός που αναφέρθηκε απ’ τον ομιλητή σχετικά με την απαγόρευση εκ μέρους των γαλλικών αρχών το 1826 για την πραγματοποίηση μιας φιλελληνικής συναυλίας στο Παρίσι με σκοπό τη συγκέντρωση χρημάτων υπέρ των Ελλήνων και τη στήριξη του Αγώνα. Και σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορούμε να αποφύγουμε το σχολιασμό καθώς είναι γνωστό ότι οι Γάλλοι επιχείρησαν να τοποθετήσουν ένα “δικό τους άνθρωπο” στην πατρίδα μας προκειμένου να έχουν τον πρώτο πολιτικό λόγο στα πράγματα στην μετεπαναστατημένη Ελλάδα…
Είχαν ετοιμάσει έναν ανήλικο ευγενή ο οποίος θα ερχόταν και θα στρογγυλοκαθόταν στο νεοσύστατο ελληνικό θρόνο (μας είχαν ρωτήσει αν θέλαμε θρόνο;) για να μας βοηθήσει με την “καλή του την καρδιά” (έχοντας φυσικά σε 1ο πλάνο τα γαλλικά συμφέροντα στην περιοχή)… Ατύχησε όμως ο γαλλικός πρίγκιπας καθώς οι αγγλικές λίρες με τη δική τους την “καλή καρδιά” τον πρόλαβαν και έτσι μέσω του αγγλικού δανείου πάτησαν πόδι καλύτερα οι Άγγλοι για να μας “ευεργετήσουν” ή αλλιώς για να μας δέσουν χειροπόδαρα μέσω του χρέους στον αιώνα τον άπαντα… Ενός χρέους που ποτέ δεν απωλέσαμε αλλά μόνο τον ιδιοκτήτη του αλλάξαμε…
Επιστρέφοντας στο περιεχόμενο της ομιλίας του Λαμπρογιάννη Πεφάνη, μάθαμε πολλά πράγματα για το περιεχόμενο των δημοτικών τραγουδιών της εποχής, για τους υπάρχοντες δημιουργούς και την απουσία συνθετών απ’ τον ελληνικό χώρο. Μία μεγάλη ακόμη αντίφαση ήταν το περιεχόμενο των δημοτικών τραγουδιών που έλεγαν οι αγωνιστές στην Ελλάδα σε σχέση με το περιεχόμενο των τραγουδιών που συνέθεταν οι ευρωπαίοι δημιουργοί. Σκληρότητα, αγωνιστικό πνεύμα και ηρωισμοί απ’ τη μία, ρομαντισμός, αρχαιολατρεία και μυθικές αναφορές απ’ την άλλη!
Μετά την ομιλία του Λαμπρογιάννη Πεφάνη έγινε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που αξίζει επίσης να παρακολουθήσετε. Ο Πέτρος Πετράτος μας ενημέρωσε ότι η επόμενη ομιλία θα έχει ως θέμα της το πως διδάσκεται το 1821 στα σχολεία ενώ θα εξετάζει και τα σχολικά βιβλία. Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον καθώς κρίνεται προκαταβολικά πολύ ενδιαφέρουσα και η επόμενη ομιλία με ένα θέμα αμφιλεγόμενων ισορροπιών…
Δείτε ολόκληρη την ομιλία του Λαμπρογιάννη Πεφάνη εδώ:
