Το τέλος της μικρής μας πόλης…

Η Ιακωβάτειος δημιουργήθηκε από το μηδέν. Μια αποθήκη μετατράπηκε σε Βιβλιοθήκη, σε κέντρο που παρήγε πολιτισμό, σε χώρο επιστημονικής ζύμωσης, σε εστία καλλιτεχνικής έκφρασης, σε εργαστήρι δημιουργικής έμπνευσης, σε μουσείο ,με την άοκνη δουλειά των ανθρώπων της. Με την αφοσίωσή τους. Με πίστη . Με δυσκολίες και απογοητεύσεις. Με αγώνα.

Η Ιακωβάτειος ήταν μια οικογένεια. Με ταγό τον Πέτρο Πετράτο. Αυτός έδινε τον παλμό και όλοι μαζί εργάζονταν να φτάσει ακόμη πιο ψηλά η Βιβλιοθήκη. Ξέρει κάθε Υπουργός ότι η οικογένεια της Ιακωβατείου δεν υπολόγιζε ωράρια; Ότι η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία ήταν άγνωστη έννοια; Ότι κέρδισε την εκτίμηση και την εμπιστοσύνη και το θαυμασμό της τοπικής και όχι μόνο κοινωνίας; Ποια βιβλιοθήκη δημόσια έχει να επιδείξει τόσες πολλές, καθημερινές σχεδόν, ποιοτικές δράσεις;

Δυστυχώς επτωχεύσαμε…

Σοφία Νεοφύτου