Μια όχι ιδιαίτερα γνωστή σε πολλούς, σελίδα της τριπλής κατοχής ( Γερμανικής, Ιταλικής, Βουλγαρικής) που υπέστη η χώρα μας κατά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, είναι τα ντουρντουβάκια. Ο όρος αποτελεί παραφθορά βουλγαρικής λέξης, που σημαίνει τάγματα εργασίας ή φαντάρος αγγαρείας.

Ντουρντουβάκια ήταν, λοιπόν, τα εφιαλτικά τάγματα εργασίας Ελλήνων αιχμαλώτων από την υπό Βουλγαρική κατοχή Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, από το Στρυμώνα μέχρι τον Έβρο.

Περίπου 100.000 αιχμάλωτοι Έλληνες μεταφέρθηκαν στη Βουλγαρία και την κατεχόμενη από τους Βούλγαρους Γιουγκοσλαβία, από το 1941- 1944, για τη διάνοιξη δρόμων και σιδηροδρομικών σταθμών. Αυτή η επιστράτευση του αντρικού πληθυσμού ήταν ένα επιπλέον μέσο πληθυσμιακής αφαίμαξης στην κατεχόμενη Μακεδονία και Θράκη. Μάλιστα οι Βούλγαροι κατακτητές την παρουσίαζαν και ως εκούσια επιλογή των επιστρατευμένων!! Τους απέστελναν ατομικές προσκλήσεις , για να δηλώσουν ενυπόγραφα ότι επιθυμούν να εργαστούν στη Βουλγαρία… Οι συνθήκες ζωής και εργασίας στα ντουρντουβάκια ήταν απάνθρωπες: μέσα στο χιόνι ή στο λιοπύρι έσπαγαν και μετέφεραν πέτρες. Έμεναν σε σκηνές, με ελάχιστη τροφή και πενήντα δράμια νερό κάθε δύο ώρες. Το παραμικρό παράπτωμα τιμωρούνταν σκληρά, με βουρδουλιές, από τους Βούλγαρους φρουρούς. Χιλιάδες Έλληνες πέθαναν εκεί, μην αντέχοντας τις κακουχίες και τα βασανιστήρια. Τα σχολικά εγχειρίδια δεν τους αναφέρουν. Οφείλουμε οι εκπαιδευτικοί να τους μνημονεύουμε.

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!

Σοφία Νεοφύτου