Μία λέξη τριγυρίζει στο μυαλό μου τόσο γνώριμη που κάποτε ήταν το ιδανικό μου.
Μοιάζει με ρούχο που ξεθώριασε
στα χρόνια σαν μία κολώνια απο τα παιδικά μου χρόνια.
“Ελευθερία ” λέγετε ποιός από εσάς γνωρίζει να μου την εξηγήσει ;
“Ελευθερία ή θάνατος” φωνάζαμε σχολείο, πρόγονοι αν στερήθηκαν
ποτέ σκασειαρχείο!
Μα τι περάσανε και αυτοί
το Κόκκινο βαμμένοι
για ένα σήμερα
που είμαστε τελειωμένοι.
Την σημασία της ζωής
Ψάχνω να βρω στις λέξεις,
Μα δεν μπορώ να θυμηθώ
έτσι ανατρέχω να
σωθώ σε ένα ρημάδι λεξικό.
Κάτι για δυνατότητα
Και για μια ‘κατά βούληση’
Με δίχως εξαναγκασμό,
διαβάζω, μήπως και σωθώ!
Αποτέλεσμα ατομικής κοινωνικής
και πολιτικής ελευθερίας,
μα λείπουν λέξεις και δεν
βγάζω καμμία σημασία!
Άντε βγάλε νόημα από παλιό βιβλίο…
Ίσως ο σκόρος έφαγε λέξεις απ’
το αρχείο.
Θα το πετάξω και θα βρω
της εποχής μαστίγιο,αυτό που
μας ταϊζουνε σαν
ψάρια σε ενυδρείο.
Σήμερα η Ελευθερία
έχει παραποιηθεί,
έχει γίνει σαφέστατα ποιο
εύκολη και απλή.
Ελευθερία δηλώνω
και πισώπλατα το μαχαίρι ελευθερώνω να σου πάρω
την ζωή άλλωστε είν’ μηδαμινή.
Ελευθερία δηλώνω να σκοτώνω
τα παιδιά σου τι σε τρένα,
σε φανάρια και μετά
θα τα μπαλώνω.
Ελευθερία δηλώνω
να ‘ρθώ να σε βιάσω
δέκα χρόνια
θα μου ρίξουν όλοι πριν με συγχωρήσουν.
Ελευθερία δηλώνω το χέρι
να σηκώνω σε αδύναμους
ανθρώπους δίχως
να το μετανιώνω.
Ελευθερία δηλώνω φώτο
και βιντεάκια τα επίμαχα σημεία
του κορμιού μου να ανεβάζω
όπου θέλω να τα στέλνω και
ύστερα να οργιάζω.
Ελευθερία δηλώνω να βρίζω
όσο θέλω, προσβολές και ειρωνείες θα σου γράφω όσες θέλω.
Ελευθερία δηλώνω να ποτίζω τα δεσμά σου το δώρο που σου χάρισα στα γενέθλιά σου.
Ελευθερία δηλώνω να ασκώ
ολιγαρχία για τα συμφέροντα
μου μα εσύ την λες σε όλους
θεϊκή Δημοκρατία.
Ελευθερία δηλώνω να σκύβω
το κεφάλι να μιλούν για μένα
άλλοι και το βράδυ
να κοιμούνται στο δικό
μου μαξιλάρι.
Ελευθερία δηλώνω μα δεν ξέρω
τι σημαίνει ίσως αν την
ζωγραφίσω πάρουν νόημα οι λέξεις!
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
