Για την εξέγερση στο Ιράν

Η κρατική δολοφονία της 22χρονης MahsaAmini από την Αστυνομία Ηθών στο Ιράν, κατά την προσαγωγή της για ‘’αναμόρφωση και εκπαίδευση’’ επειδή δε φορούσε σωστά το χιτζάμπ της, έχει προκαλέσει μία κοινωνική έκρηξη που αξίζει τη διεθνή αλληλεγγύη μας.

Εδώ και ημέρες, χιλιάδες γυναίκες στο Ιράν πρωταγωνιστούν σε μία εξέγερση εναντίον του καταπιεστικού ισλαμικού νόμου που εφαρμόζεται μετά την επικράτηση των θεοκρατικών δυνάμεων και τη σφαγή εκ μέρους τους των κομμουνιστικών δυνάμεων στα πλαίσια της αντιμοναρχικής, αντι-ιμπεριαλιστικής επανάστασης του 1979 (δεν είναι τυχαίο ότι ο σημερινός πρόεδρος του Ιράν, Ιμπραήμ Ρεϊσι υπήρξε πρωταγωνιστής, ως Αναπληρωτής Εισαγγελέας, της μαζικής εκτέλεσης πολιτικών κρατουμένων (κυρίως κομμουνιστών) κατά τη σφαγή του 1988).

Το κάψιμο των χιτζάμπ, η δημόσια εμφάνιση χωρίς αυτά, το συμβολικό κόψιμο των μαλλιών σε δημόσια θέα και η οργάνωση μεγάλων διαδηλώσεων αποτελούν γενναίες πράξεις χειραφέτησης του γυναικείου φύλου που αποδεικνύουν για άλλη μια φορά πως η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης κι απελευθέρωσης φέρει μέσα της επαναστατικά στοιχεία. Η εξέγερση ξεκίνησε από τις Κουρδικές περιοχές του Ιράν (τόπο καταγωγής της 22χρονης MashaAmini) αλλά σύντομα επεκτάθηκαν στην Τεχεράνη και στον Ιρανικό νότο αποκτώντας ουσιαστικά πανεθνικό χαρακτήρα. Μαζί με τις γυναίκες κινητοποιήθηκαν και άνδρες, φοιτητές/τριες ενώ σημειώθηκαν και κάποιες απεργίες σε εργασιακούς χώρους. Με αυτή την έννοια το κίνημα αποκτά πανκοινωνικά χαρακτηριστικά και εκφράζει την ευρύτερη λαϊκή αγανάκτηση.

Είναι δικαίωμα των γυναικών και των ανθρώπων συνολικά να ντύνονται όπως επιθυμούν, να συνάπτουν ελεύθερα σχέσεις, να έχουν ίσα δικαιώματα στη μόρφωση και την εργασία. Η καταπίεση των γυναικών και συνολικά οι έμφυλες διακρίσεις αποτελούν ιδιαίτερες πλευρές του γενικότερου καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού χαρακτήρα πολλών κοινωνιών, αλλά έχουν και αυτοτελή και δυναμικό χαρακτήρα. Για αυτό ακριβώς και υπήρχε πάντα και γυναικείο κίνημα με αυτοτέλεια. Όπως βασικό κριτήριο για τον πολιτισμό μιας κοινωνίας είναι η θέση της γυναίκας, το ίδιο ισχύει και για τον πραγματικά απελευθερωτικό χαρακτήρα κάθε κινήματος, επανάστασης.Η θέση της γυναίκας στην κοινωνία δεν είναι ένα ακόμη, ‘’δευτερεύον’’ ζήτημα αλλά βασικός ποιοτικός δείκτης για την υπόθεση της κοινωνικής χειραφέτησης.Οι Ιρανές που σήμερα εξεγείρονται και οι Ιρανοί που τους συμπαραστέκονται έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους και αξίζουν την αμέριστη αλληλεγγύη μας.

Μαζί με το ζήτημα της γυναικείας καταπίεσης, η αγανάκτηση του κόσμου που ξεσηκώνεται τροφοδοτείται και από τη φτώχεια, την ανεργία και την ευρύτερη καταπίεση, χαρακτηριστικά που δεν αποτελούν πρωτοτυπία της Ιρανικής κοινωνίας όμως εμφανίζονται και εκεί με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια. Φυσικά, για την οικονομική κατάσταση του Ιράν ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό το εμπάργκο των ΗΠΑ που καταδικάζει σε φτώχεια εκατομμύρια Ιρανούς όμως ταυτόχρονα και η ιρανική αστική τάξη, το πολιτικό προσωπικό της και το ισλαμικό ιερατείο ευθύνονται για την ύπαρξη ενός καταπιεστικού κι εκμεταλλευτικού καθεστώτος.

Η υποκριτική αγανάκτηση των ΗΠΑ-Ε.Ε. και συνολικάτων Δυτικών κυβερνήσεων που δήθεν κόπτονται για τα δικαιώματα των γυναικών δεν μπορεί να κρύψει τις βλέψεις τους για εκμετάλλευση και πολιτικό πατρονάρισμα της εξέγερσης, για πολιτικό και οικονομικό έλεγχο του Ιράν, διακηρυγμένο άλλωστε στόχο τους εδώ και δεκαετίες. Πρόκειται για τα ίδια καθεστώτα που σε πολλές περιπτώσεις βγάζουν εκτός νόμου τις αμβλώσεις (ΗΠΑ, Πολωνία κ.α.), εμπορευματοποιούν το γυναικείο σώμα, διατηρούν ανισότητες στον εργασιακό τομέα, αφαιρούν δικαιώματα από τις μητέρες κ.α. Πρόκειται για τα ίδια κράτη (μαζί και το Ελληνικό) που δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την ακόμα χειρότερη γυναικεία καταπίεση στη Σαουδική Αραβία και τις μοναρχίες του Κόλπου. Είναι αυτονόητο πως δεν ταυτιζόμαστε πουθενά με τα ‘’μαθήματα πολιτισμού’’ που κάνει η κρατική και η μιντιακή τους προπαγάνδα και τις ευρύτερες γεωπολιτικές τους επιδιώξεις γύρω από το Ιράν.Ειδικά το Ελληνικό κράτος είναι τόσο «αλληλέγγυο» με τις διαδηλώσεις των Ιρανών γυναικών όσο τo ξύλο και τα χημικά που έριξε στις διαδηλώτριες που διαμαρτύρονταν την περασμένη Πέμπτη στην Ιρανική πρεσβεία στην Αθήνα. Το Ελληνικό κράτος «στηρίζει» τα δικαιώματα των γυναικών στο Ιράν όσο καλύπτει βιαστές και κακοποιητές γυναικών στην Ελλάδα. Η υποκρισία περισσεύει…

Ο ξεσηκωμός μεγάλου τμήματος της Ιρανικής κοινωνίας ενάντια στη γυναικεία καταπίεση, την αστυνομική βία, τον ολοκληρωτισμό του σύγχρονου καπιταλισμού και τη φτώχεια μας δίνει ελπίδα ότι μέσα από τους πολέμους, τις ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις και τους οξυμένους διακρατικούς ανταγωνισμούς μπορεί να ξεπηδήσει η φωνή της κοινωνικής πλειοψηφίας που ζητά ελευθερία, αξιοπρέπεια και ισότητα. Αυτή είναι η φωνή της κοινωνικής απελευθέρωσης την οποία καλούμαστε να φέρουμε και εδώ ενάντια στη δική μας κυβέρνηση και το δικό μας κράτος, για τα δικαιώματα των γυναικών στην Ελλάδα, για το κοινωνικό ζήτημα στην Ελλάδα. Αυτός θα είναι ο καλύτερος χαιρετισμός κι η πληρέστερη ένδειξη αλληλεγγύης με τις εξεγερμένες Ιρανές και Ιρανούς!

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Επικίνδυνη κλιμάκωση στην Ουκρανία – Συναγερμός για αντιπολεμικό κίνημα,

ανεξάρτητο από όλα τα αστικά μπλοκ

Οπόλεμος στην Ουκρανία μπαίνει σε μια πολύ επικίνδυνη φάση κλιμάκωσης, ενισχύοντας τους κινδύνους παραπέρα καταστροφικής γενίκευσής του. Πολύμηνη υποστήριξη και ασταμάτητος εξοπλισμός του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αντεπίθεση και διακήρυξη στόχων για «ήττα της Ρωσίας» και «απελευθέρωση του Ντονμπάς, των κατειλημμένων περιοχών και της Κριμαίας» από την πλευρά της Ουκρανίας. Από την πλευρά της Ρωσίας, προωθείται –με το διάταγμα Πούτιν- η άμεση δρομολόγηση της προσάρτησης των κατεχόμενων απ’ αυτήν περιοχών της Ουκρανίας, μαζί με τηνκήρυξη «μερικής» επιστράτευσης και την ένταση των πολεμικών επιχειρήσεων. Την ίδια ώρα πυκνώνουν εκατέρωθεν οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων, με τρομακτικές συνέπειες για την ανθρωπότητα. Όλα αυτά συνιστούν ένα επικίνδυνο άλμα κλιμάκωσης ενός φονικού πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης.

Ο πόλεμος αυτός δεν έχεισχέση με την «προστασία της ελευθερίας έναντι της απολυταρχίας» όπως ισχυρίζονται ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Δεν ξεκίνησε για να προστατευθούν οι Ρωσόφωνοι πληθυσμοί στο Ντονμπάς όπως διακήρυξε προσχηματικάη Ρωσία ξεκινώντας την εισβολή στην Ουκρανία. Είναι πόλεμος ανταγωνιζόμενων πόλων του κεφαλαίου (κρατών, συνασπισμών και πολυεθνικών εταιρειών),για τον έλεγχο των πηγών και δρόμων ενέργειας, αλλά και για τη διαμόρφωση ισχύος και σφαιρών επιρροής σε μια εξελισσόμενη θανάσιμη παγκόσμια αντιπαράθεση.

Η Ρωσία προχώρησε στην απαράδεκτη και καταστροφική εισβολή στην Ουκρανία. Είναι όμως τομπλοκ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που έχει δυναμιτίσει και ναρκοθετήσει (πριν ακόμη και από το 2014) όλη την Ανατολική Ευρώπη. Στην ουσία, σε συνεργασία με το αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι,επισπεύδουνμεθοδικά μια πολεμική (αλλά και οικονομική) αναμέτρηση με τη Ρωσία και στο τέλος του ορίζοντα και με την Κίνα. Στόχος τους είναι να διατηρήσουν την επικυριαρχία τους, η οποία σήμερα απειλείται από τον αντίπαλο πόλο. Μετά τη ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο και την αφειδή διοχέτευση βαρέων φονικών όπλων στο Ζελένσκι από τη Δύση, το αποτέλεσμα είναι συγκεκριμένο: Η Ουκρανία είναιγαλβανισμένη εθνικιστικά, «πρόθυμη» να σφαγιάσει τον λαό της για το ΝΑΤΟ και στρατιωτικοποιημένη όσο ποτέ. Κάθε προοπτική ειρήνης ενταφιάζεται, η δυναμική ενός φονικού πολέμου κλιμακώνεται.

Μπορεί τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου να είναι σήμερα οι λαοί στην Ουκρανία, αλλά τις συνέπειες με την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες τις πληρώνουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης, αλλά και όλες οι φτωχές χώρες του κόσμου που απειλούνται από την επισιτιστική κρίση.

Οι λαοίδεν έχουν ανάγκη από επικυρίαρχους. Δεν έχουν συμφέρον να γίνουν κρέας για τα κανόνια, ούτε να στρατευτούν και να πολεμήσουν κάτω από ξένες σημαίες. Το επιτακτικό καθήκον των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής και ευρύτερα της μαχόμενης Αριστεράς σήμερα είναι, να συμβάλλουν στο νασυγκροτηθεί ένα μέτωπο αγώνα ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούςκαι τον καπιταλισμό που τους γεννά.

Η περιοχή μας, η Ευρώπη, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι. Είτε οι λαοί με τον αγώνα τους και την αλληλεγγύητους και με πολιτική ανεξαρτησία απέναντι στους σχεδιασμούς των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών πόλων,θα «ορθώσουν πύργο ατίθασο» ενάντια σε πόλεμο, φτώχεια, εθνικισμό και μιλιταρισμό, είτε οι εξελίξεις θα οδηγηθούν στη δίνη μιας μεγάλης πολεμικής αναμέτρησης, με κίνδυνο να υπάρξει και χρήση πυρηνικών όπλων.

Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο στην Ελλάδα, που έχει ήδη εμπλοκή στην Ουκρανία ως πιστός ακόλουθος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΕΕ καιόπου η κυβέρνηση της ΝΔ οργανώνει ήδη τη μετακύληση των συνεπειών σε βάρος των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, έχει συγκεκριμένους στόχους και προτεραιότητες:

• Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
• Έξοδος από ΝΑΤΟ και ΕΕ και από άλλες συμμαχίες πολέμου στην περιοχή
• Απομάκρυνση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ.
• Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, μείωση των πολεμικών δαπανών. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κονδύλια για ενέργεια, υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια.
• Αντίσταση στον άδικο και αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Καμιά αλλαγή συνόρων χερσαίων ή θαλάσσιων μεταξύ των δύο χωρών. Ακύρωση των εξορύξεων των πολυεθνικών στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).
• Να μη πληρώσει ο λαός τους πολέμους του κεφαλαίου για την ενέργεια. Ακύρωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που πλήττει πολλαπλά τον λαό μας, ενώ την ίδια στιγμή θησαυρίζουν οι εφοπλιστές με τα καράβια τους.
• Να ηττηθεί και ανατραπεί η φιλοπόλεμη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και η συναίνεση από ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση