Εικόνα: © Χαράλαμπος Βασιλάτος
Χθες το απόγευμα είχαμε τη χαρά να βρεθούμε σε ένα χώρο ιδιαίτερο: στον πολυχώρο γνώσης που έχει δημιουργήσει ο αγαπημένος συνάδελφος, κ. Διονύσης Πετεινάτος, στο κτήμα του, στα Ραζάτα. Ο Διονύσης, όπως ξέρουμε όσοι τον συναναστρεφόμαστε, είναι πολυπράγμονας. Πέρα από θεολόγος, είναι δεινός αθλητής, λάτρης της γεωγραφίας, της αστρονομίας, της γεωλογίας,της ιστορίας,της αρχαίας ελληνικής γραμματείας,των μαθηματικών ,της γεωμετρίας,της φιλοσοφίας…ο κατάλογος μεγάλος. Γράφει, μελετά, συλλέγει, αναζητεί. Κι όλα αυτά με ταπεινότητα και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.
Στο κτήμα του στα Ραζάτα ,χώρο που συχνά επισκέπτονται σχολεία αλλά και όσοι θέλουν να δουν κάτι διαφορετικό ,ανάμεσα σε ελιές, συκιές, κληματαριές, θρούμπες,λεβάντες,λουίζες,ο επισκέπτης θα δει όσα ο Διονύσης έχει δημιουργήσει με τα ίδια του τα χέρια• καρπούς μελέτης, αφιέρωσης αμέτρητων ωρών επίπονης δουλειάς : υδρόγειο σφαίρα, ανάγλυφο της Κεφαλονιάς και της Ελλάδας, ηλιακό ρολόι, πλανήτες,υπολογισμούς που σχετίζονται με την κίνηση του Ήλιου, συλλογές πετρωμάτων,ρήσεις ανθρώπων σοφών, απολιθώματα, κομμάτια της ανθρώπινης ιστορίας και του πολιτισμού…
Αυτές τις μέρες και για ένα μήνα ,ο Διονύσης εκθέτει αντικείμενα του λαϊκού, κυρίως αγροτικού πολιτισμού. Ο επισκέπτης μπορεί να κάνει τον περίπατό του στο κτήμα του Διονύση και να δει χειροποίητα παραδοσιακά εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι κτηνοτρόφοι, οι γεωργοί, οι έμποροι, οι ξυλουργοί κ.λ.π. ,σαμάρια, σκάφες ξύλινες για πλύσιμο ρούχων αλλά και για ζύμωμα του ψωμιού, οικιακά σκεύη … Αλλά και βόλους, μπούζους,βεντούζες, παλιά βιβλία, τετράδια, ποδήλατα, ξύλινο πατίνι και θρανίο, φωτογραφίες, νομίσματα, περιοδικά και εφημερίδες,γραμμόφωνο, ραπτομηχανές, τηλέφωνα και τηλεοράσεις,ζυγαριές, χαλιά φτιαγμένα στον αργαλειό της μάνας του, της κυρίας Άννας. Κι όλα αυτά τοποθετημένα σε ξύλινα τραπέζια και μαγκάδες,κρεμασμένα στις συκιές και στην περγουλιά, απλωμένα κάτω από τις ελιές … Είναι μία ξεχωριστή έκθεση, γιατί έχει δημιουργηθεί, πέρα από τον αυτονόητο κόπο, με πολλή αγάπη και νοσταλγία για όσα ο ίδιος ο Διονύσης, η γενιά του και οι πριν από αυτόν χρησιμοποιούσαν καθημερινά για να δουλέψουν, να καλλιεργήσουν τη γη, να μορφωθούν, να ψυχαγωγηθούν, να διασκεδάσουν.
Και ο Διονύσης είναι εκεί, 7- 9 μ.μ. ,να ξεναγήσει, να ανταλλάξει γνώσεις, να συζητήσει με τους επισκέπτες, που μπαίνουν στο χώρο αυτό εννοείται δωρεάν ,αλλά φεύγουν πλούσιοι σε γνώσεις και συναισθήματα.
Όταν τελείωσε η ξενάγηση, ύστερα από δύο ώρες και παραπάνω, ο επίλογος ήταν εξίσου θαυμάσιος: το Αργοστόλι απέναντι άναβε τα φώτα του κάτω από τον ουρανό που είχε βαφτεί στα χρώματα της δύσης.
Διονύση, σε ευχαριστούμε πολύ.
Σοφία Νεοφύτου
