Οι αίθουσες που στέγασαν το σχολείο για 10 περίπου χρόνια, ξηλώνονται και φεύγουν. Δεν μπορεί όμως να είναι άψυχες.
Είμαι βέβαιος πως επάνω στους τοίχους, σαν τους δίσκους βινυλίου, είναι γραμμένα ανεξίτηλα οι φωνές, τα γέλια των παιδιών, ο θυμός των καθηγητών. Στο πάτωμα εάν κοιτάξουμε προσεκτικά ίσως δούμε και τα δάκρυά τους που δύσκολα σβήνουν…
Ιωάννης Κοσμάτος
Εκπαιδευτικός
