«ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ»

Με βάση την πολύμηνη εμπειρία μας στην τηλεκπαίδευση καταλήξαμε σε ορισμένα συμπεράσματα.

Πέρα από την οικονομική, πολιτική και νομική διάσταση του θέματος ένας ουσιώδης παράγοντας που αφορά σημαντικά εμάς τους εκπαιδευτικούς καθώς και τους γονείς είναι η επίδραση που ασκεί η τηλεκπαίδευση στην παιδαγωγική, την ψυχολογική καθώς και την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Βασικός συντελεστής της διαδικασίας της μάθησης αλλά και της ψυχοκοινωνικής ανάπτυξης των μαθητών είναι η αλληλεπίδραση. Στερώντας την από τα παιδιά είναι σαν να στερούμε τον ήλιο ή το νερό από ένα φυτό που αναπτύσσεται.

Τα παιδιά έχουν το δικαίωμα να βρίσκονται σε ένα περιβάλλον που ευνοεί τον αυθορμητισμό, τη δημιουργικότητα, την ανάπτυξη του γνωστικού, αισθητηριακού και συναισθηματικού τους κόσμου: αυτό της συναναστροφής με τους συνομηλίκους τους.

Επιπλέον, σημαντική είναι για τα παιδιά και η διαπροσωπική τους σχέση με τον δάσκαλο/ δασκάλα τους, μια σχέση που λειτουργεί ως κίνητρο μάθησης.

Η τηλεκπαίδευση αποκλείει αυτές τις δυνατότητες και η απομόνωση στην οποία οδηγεί μπορεί να προκαλέσει ψυχικές διαταραχές.

ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Ως εκπαιδευτικοί ενθαρρύνουμε τα παιδιά να περνούν ελάχιστο χρόνο μπροστά σε οθόνες και περισσότερο χρόνο με τα βιβλία, το παιχνίδι, τη φύση, με την οικογένεια και τους φίλους τους. Κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης όμως τα προτρέπουμε να καθηλώνονται επί πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη, πράγμα που τα κουράζει ψυχοσωματικά, τα κάνει να δυσφορούν και τελικά να συμμετέχουν όλο και λιγότερο στο μάθημα.

ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ

Ενισχύονται οι ανισότητες που ήδη υπάρχουν. Ο ενιαίος τρόπος αντιμετώπισης των μαθητών κατά τη διάρκεια των διαδικτυακών μαθημάτων δεν επιτρέπει στους εκπαιδευτικούς να παρέχουν εξατομικευμένη παρέμβαση, με αποτέλεσμα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες να αφήνονται, κυριολεκτικά, στην τύχη τους. Η βοήθεια που μπορούν να παράσχουν οι γονείς, όταν αυτό είναι δυνατόν, δεν μπορεί να υποκαταστήσει την έμπειρη καθοδήγηση ενός καταρτισμένου εκπαιδευτικού και ενδέχεται να λειτουργήσει ως τροχοπέδη στην σταδιακή αυτονόμηση των παιδιών, η οποία και αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις εκπαιδευτικούς στόχους.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Εκπέμπουμε, λοιπόν, μήνυμα κινδύνου. Αν εκπαιδευτικοί, παιδιά και γονείς δεν αντισταθούμε στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που έχει αιχμή την τηλεκπαίδευση, διαμορφώνεται στην εκπαίδευση μια νέα κατάσταση δυσοίωνη για το σύνολο της κοινωνίας και ιδίως για τα μη προνομιούχα στρώματα. Αυτό που όλοι μας έχουμε ανάγκη είναι ένα σχολείο που μορφώνει, αναπτύσσει την κριτική σκέψη και όχι ένα σχολείο της δεξιότητας και της κατάρτισης, που αποκλείει και περιθωριοποιεί. 

Τα παιδιά μας δεν κινδυνεύουν να μείνουν αμόρφωτα γιατί μια χιονόπτωση έκλεισε τα σχολεία. Κινδυνεύουν, αν μάθουν ότι καμία χαρά στη ζωή δεν είναι επιτρεπτή, ότι η επαφή με τη φύση, με τους ανθρώπους είναι ένας μόνιμος κίνδυνος από τον οποίο θα προστατεύονται μέσα από το τηλεσχολείο που ονομάζεται Webex.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, λοιπόν, αρνούμαστε την τηλεκπαίδευση και αγωνιζόμαστε για ανοιχτά σχολεία, μείωση  μαθητών σε κάθε αίθουσα, ζωντανή εκπαιδευτική διαδικασία και ουσιαστική αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία.

Για μια δημόσια εκπαίδευση που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.

                                                       ΓΙΑ  ΤΟ Δ.Σ.

     Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                       Η  ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

    Βαρδαραμάτος Βαγγέλης                                        Παύλου Κατερίνα