1. Λάζαρε ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Σε ποιο μέρος γεννήθηκες και μεγάλωσες; Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας, κάποια καλοκαίρια ωστόσο μέχρι τα 14 τα περνούσα και στο Ριζοβούνι Πρεβέζης ( τόπος καταγωγής του πατέρα μου). Όσο για τα παιδικά μου χρόνια θα μπορούσα να σου γράφω για μέρες!!! Δε θα τα άλλαζα με τίποτα, η εφηβεία ειδικά ήταν Άγρια. Αν μπορούσα να σ’ τα περιγράψω όμως με μία λέξη, θα έλεγα όπως τα περισσότερα παιδιά στο Αργοστόλι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

2. Τώρα που οι επαγγελματικές σου υποχρεώσεις σε κρατούν στην Αθήνα, πως αισθάνεσαι που είσαι μακριά απ’ την ιδιαίτερη πατρίδα και το σπίτι σου;

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια επισκέπτομαι το νησί συνήθως μία φορά το χρόνο, κάθε Αύγουστο. Λείπω από τα 18 μου. Μικρότερος ήταν λιγάκι πιο δύσκολο αλλά βέβαια θα μπορούσα να βρίσκομαι και ακόμη πιο μακριά, πράγμα που μπορεί να συμβεί. Όπως και να ‘χει, η Κεφαλονιά για μένα είναι το Α και το Ω! Πάντα θα μου λείπει η μυρωδιά της, η τρέλα της, η απίστευτη ομορφιά της, κι όχι μόνο γιατί είναι η οικογένεια μου εκεί, αλλά επειδή έχω αφήσει το πιο γλυκό μου κομμάτι και μια μέρα θα το ξαναβρώ.

3. Είσαι σε σχέση;

Αυτή την στιγμή όχι αλλά σίγουρα, πλέον, έχω καταφέρει να έχω την καλύτερη δυνατή σχέση με τον εαυτό μου!

4. Έχεις πολλούς φίλους;

Φίλους όχι, θα ήταν καταστροφικό αν ήταν πολλοί. Βασικά δε θα ήταν φίλοι με την έννοια που το θεωρώ εγώ. Γνωστούς φυσικά και έχω παρά πολλούς, οι φίλοι μου όμως ίσως είναι κάτι λιγότερο από πέντε.

5. Πως ξεκίνησε η καριέρα σου; Το είχες δει να έρχεται όλο αυτό; Το ονειρευόσουν από μικρός;

Σ’ εμένα όλα ήρθαν σιγά-σιγά και σε μικρές δόσεις ή, αν θες καλύτερα, ίσως το κάθε τι στην ώρα του. Όλα ξεκίνησαν από ένα εισιτήριο κι ένα ταξίδι που τελικά δεν έκανα ποτέ. Δε θεωρώ ότι έχει έρθει κάτι μεγάλο στη μέχρι τώρα πορεία μου, ίσα ίσα πιστεύω ότι είμαι ακόμα στην αρχή. Δε νομίζω ότι ήμουν το παιδί που το ονειρευόταν από μικρό, αντιθέτως όταν στο γυμνάσιο μας πήγαιναν να δούμε κάποια παράσταση, για μένα ήταν η τέλεια ευκαιρία να την κοπανήσω από κάποιο στενό και να πάω για μπιλιάρδο. Μεγαλώνοντας άρχισε να υπάρχει λιγάκι στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου, αλλά σε πρώτη φάση θεώρησα πώς ήταν κάτι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Στην πορεία φυσικά αγάπησα την υποκριτική και το θέατρο σε βαθμό που ούτε ο ίδιος δεν το περίμενα.

6. Ποιες στιγμές της καριέρας σου θεωρείς ως τις πιο κομβικές στη διαδρομή σου και ποιες δε θα ξεχάσεις ποτέ;

Υπάρχουν κάποιες στιγμές που σίγουρα δε θα ξεχάσω, όπως την πρώτη μου παράσταση, το πόσο μαντάρα τα είχα κάνει και το συναίσθημα στην υπόκλιση. Το πρώτο μου τηλεοπτικό γύρισμα ως βοηθητικός ηθοποιός, που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου απ’ το Στέλιο Μάινα, όπως επίσης την ουσιαστικά πρώτη μου σκηνή ως ηθοποιός με τον Κλέων Γρηγοριάδη, καταπληκτικός άνθρωπος! Σίγουρα το ρόλο του Δημήτρη στα «Δίδυμα φεγγάρια» τον είχα αγαπήσει πολύ, ήταν ο πρώτος μου μεγάλος ρόλος τηλεοπτικά. Είχα στεναχωρηθεί πολύ όταν αναγκάστηκα να τον διακόψω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά στην τελευταία μου σκηνή το συνεργείο σταμάτησε για λίγο και χειροκροτούσαν… Χαιρέτησα κι έφυγα γρήγορα, δεν ήθελα να κλάψω μπροστά τους, κάτι που δε γλίτωσα στο αυτοκίνητο. Ακόμη κι ένα τηλεφώνημα τής Κάτιας Δανδουλάκη ένα μεσημέρι, όταν με κάλεσε η ίδια για μια δουλειά κι εγώ νόμιζα πώς ο Μεσσάρης(φίλος απ’ το νησί) έβαλε να μού κάνουν φάρσα… Μπορείς να φανταστείς το διάλογο, φυσικά έγινα ρεζίλι!!

7. Τους τελευταίους μήνες ο καλλιτεχνικός χώρος, όπως και όλοι οι άλλοι, δοκιμάζονται σκληρά από τις δυσμενείς επιπτώσεις της πανδημίας. Αισθάνεσαι ότι πάρθηκαν μέτρα για την προστασία του κλάδου σου; Προστατεύτηκε ο κόσμος της τέχνης;

Εκ του αποτελέσματος φαίνεται πώς όχι μόνο δεν προστατεύτηκε, αλλά κατακρεουργήθηκε κιόλας. Μιλάμε για ένα κλάδο πού είχε είδη θέματα…

8. Πως επηρεάζει τη δουλειά σου ο ιδιοτύπος τρόπος ζωής που επιβάλει η πανδημία;

Στο κομμάτι τού θεάτρου τα πράγματα είναι πιο μουδιασμένα από ποτέ, θα πρέπει να κάνουμε όλοι υπομονή και να σφίξουμε τα δόντια για τουλάχιστον όλη την επόμενη σεζόν.

9. Μπροστά απ’ τα φώτα όλα μοιάζουν όμορφα και λαμπερά. Πίσω απ’ τα φώτα υπάρχει ασχήμια; Ήρθες ποτέ σε τόσο δύσκολη θέση που να σκεφτείς να τα παρατήσεις;

Όση ασχήμια υπάρχει σ’ ένα νοσοκομείο, σε μία τράπεζα ή σε μία πολυεθνική. Με τη μόνη διαφορά ότι μιλάμε για ένα χώρο του οποίου η ιδιότητα είναι η προβολή, αυτό από  μόνο του μεγεθύνει τα πάντα. Προφανώς και είναι πιο ενδιαφέρον για τον κόσμο τι έγινε σ’ ένα backstage μεταξύ ηθοποιών, απ’ το τι γίνεται πίσω απ’ έναν γκισέ σε μία ιδιωτική τράπεζα. Μικρότερος είχα ακούσει αρκετά μέχρι που συνειδητοποίησα ο ίδιος πώς τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Προσωπικά πίσω απ’ τα φώτα έχω συναντήσει πολύ και σκληρή δουλειά. Δεν είμαι άνθρωπος που παραιτείται εύκολα, ίσα ίσα ένα απ’ τα λίγα θετικά μου είναι ότι είμαι επίμονος μέχρις εσχάτων. Παρ’ όλα αυτά, είναι ένας χώρος αρκετά απαιτητικός και δύσκολος, οπότε προφανώς και το έχω σκεφτεί. Στο παρελθόν το έκανα και πράξη όταν συμπληρώθηκε το όριο πού είχα βάλει στον εαυτό μου ότι θα προσπαθώ. Ίσως την ύστατη στιγμή λίγο πριν φύγω απ’ την Ελλάδα ήταν σα να με διάλεξε αυτό.

10. Θα ήθελες να παρουσιάσεις μέρος της δουλειάς σου στο Αργοστόλι; Υπάρχουν κάποιες σχετικές σκέψεις;

Στο παρελθόν είχαν γίνει κάποιες επαφές αλλά δεν προχώρησαν τα πράγματα. Ίσως δεν ήταν το κατάλληλο timing. Κάποια στιγμή πιστεύω θα γίνει κι αυτό. Εννοείται πως θα ήθελα ναι.

11. Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές σου;

Γενικά είμαι αρκετά προστατευτικός με τους ανθρώπους που αγαπώ είτε είναι οικογένεια είτε είναι φίλοι. Το να μη με σεβαστεί κάποιος ή το να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μου, νομίζω δε θα ‘χει καλό αποτέλεσμα. Επίσης η έπαρση στον άνθρωπο είναι κάτι πού μπορεί να με τρελάνει, δεν κάνει καθόλου καλή χημεία μαζί μου.

12. Υπάρχουν αληθινές φιλίες στο χώρο του θεάματος;

Φαντάζομαι πως ναι, ποτέ δεν ξέρεις πού και πώς θα σου προκύψει μία αληθινή και καλή φιλία.

13. Ποια είναι η δύναμη που μπορεί να σε κάνει να αντέξεις τα πάντα;

Ίσως η αγάπη είναι η απάντηση για όλους μας.

14. Γνωρίζουμε ότι σ’ αρέσει το διάβασμα. Γεγονός εντυπωσιακό στην ηλεκτρονική εποχή που διανύουμε… Τι είδος βιβλίων και ποιους συγγραφείς σου αρέσει να διαβάζεις περισσότερο;

Δεν ξέρω, μου είναι πολύ πιο οικείο να διαβάσω ένα βιβλίο απ’ το να διαβάσω κάτι στο tablet ή στο κινητό όταν θέλω να χαλαρώσω. Eugene o’Neill και Martin Mcdonagh είναι κάποιοι απ’ τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Γενικότερα όμως μ’ αρέσει πολύ ό,τι έχει να κάνει με ψυχολογία. Λατρεύω τον Bucay και ό,τι έχει να κάνει με το σώμα, την ενέργεια διαδικασία εστίασης και το νου μας.

15. Σκέφτεσαι καθόλου το ενδεχόμενο να κάνεις οικογένεια;

Ναι θα το ήθελα, απλά δε μου αρέσει να πιέζω πράγματα και καταστάσεις καθώς ποτέ δεν καταλήγει σε κάτι καλό! Δε θα έκανα ποτέ μου κάτι πάνω σε μία κρίση ελείψης συντροφικότητας ή εγωισμού ή είτε απλά και μόνο για τους άλλους. Φαντάζομαι όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή θα γίνει και δε θα το πάρω κι εγώ χαμπάρι ποτέ έγινε.

16. Ποιο είναι το μήνυμά σου προς όλους αυτούς που σε παρακολουθούν και σε θαυμάζουν;

Οτι τους ευχαριστώ πολύ μέσα από την καρδιά μου, κι ότι τα καλύτερα δεν έχουν ακόμη ξεκινήσει!

17. Κλείνοντας, αν θέλεις μοιράσου μαζί μας τη χειρότερη και την καλύτερη στιγμή που είχες την τελευταία εβδομάδα.

Κατέβηκα στο κέντρο τις προάλλες να κάνω κάποιες δουλειές, η κίνηση και η ταλαιπωρία πού συνάντησα λόγω των έργων νομίζω ήταν αρκετή για να μου χαλάσει για λίγο τη διάθεση. Ωστόσο, γυρνώντας να πάρω τη μηχανή μου απ’ το σημείο που είχα παρκάρει, βρήκα ένα πιτσιρικά να προσπαθεί να σκαρφαλώσει πάνω της! Ήταν όμορφη εικόνα, μου θύμισε τον εαυτό μου μικρό…

            Λάζαρε σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την τιμή που μας έκανες να μας παραχωρήσεις αυτήν τη συνέντευξη. Εκ μέρους των αναγνωστών μας το kefaloniastatus.gr σου εύχεται καλή και ανοδική συνέχεια στην υπέροχη καριέρα σου, και να είσαι πάντα υγιής κι ευτυχισμένος!

Για το Kefaloniastatus.gr,
η ομάδα σύνταξης