Ψάχνουμε σπίτι για τα 3 μωρά… Βοηθούν και οι κοινοποιήσεις… όσο πιο πολλοί τόσες οι ελπίδες!

Η ιστορίες γνωστές και δακρύβρεχτες. Η εγκατάλειψη μόδα.Τα γλίτωσαν από ευθανασία,τα κορίτσια που τα πόνεσαν και τα έσωσαν από την πρόχειρη λύση .
Μεγαλώνουν με πολλή φροντίδα της Κωνσταντίνας και της Παυλίνας, μπήκα κι εγώ στις εθελόντριες κουταβονταντάδες…είναι πολύ κρίμα να είναι η τύχη τους ένα κλουβί καταφυγείου…που ισως δε ξαναβγούν από εκεί ποτέ.
Ψάχνουμε για υιοθεσίες να ζούν μέσα ή εξω ,όχι δεμένα,με αγάπη ανάλογη με εκείνη που έχουν να δώσουν.

Βρέθηκαν στα Σπαρτιά αρχικά…αν η σκυλίτσα είναι εκεί,ή όποιος τυχόν την ξέρει,επείγει στείρωση…για να μην έχουμε άλλα 6 στο δρόμο σε μερικούς μήνες.Υιοθετήθηκαν ήδη τα τρία.

Επίσης επείγη μια συλλογική κι επίσημη στάση των τοπικών αρχών για στειρώσεις δεσποζόμενων ζώων σε χωριά…Τους τελευταίους 3 μήνες( και παντα) μα τελευταία έγινε μόδα να τρέχουν λίγοι εθελοντές να σωσουν τη ζωή πλασμάτων που κάποιος πέταξε μακρια από τη σκυλίτσα του,ενώ απλά θα μπορούσε να τη τειρώσει.

Υποφσρουν κι αυτές. Λέμε όλοι για τα κουτάβια μα και η μανούλα που μένει μετά με άδεια φωλιά…ζει κι αυτή τη μαύρη της τη μοιρα. Ο πολιτισμός μιας κοινωνίας δε φαίνεται μόνο από το λαμπρό πολιτιστικό καλοκαίρι μα από την κουλτούρα της και τη στάση της απέναντι σε αναξιοπαθούντες και σε ζωάκια.

Μαρίνα Στελλάτου