Σε ένα απέραντο καζίνο με τους κόπους των συνταξιούχων και τις εισφορές των νέων εργαζομένων προετοιμάζει να μετατρέψει η κυβέρνηση το ασφαλιστικό σύστημα με το νέο νομοσχέδιο. Επί της ουσίας, σηματοδοτεί το τέλος των επικουρικών συντάξεων και κατ’ ουσία ακυρώνει την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης.
Το επικοινωνιακό «ρετουσάρισμα» που επιχειρεί, μέσα από τον κοινωνικό αυτοματισμό, ότι δηλαδή μεριμνούν για τους νέους που δεν θα πληρώνουν τις συντάξεις των σημερινών απόμαχων της εργασίας, δεν μπορεί να κρύψει δύο μεγάλες αλήθειες:
1. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να δώσει το φιλέτο της επικουρικής ασφάλισης σε φίλους της για να το τζογάρουν. Επί της ουσίας επιφυλάσσει τεράστιο ρίσκο για τις εισφορές των νέων εργαζομένων με υποσχετική κάποιες αόριστες αυξήσεις στο μέλλον και μόνο απώλειες για τους σημερινούς συνταξιούχους.
2. Όπως παραδέχθηκε και ο κ. Τσακλόγλου, το κόστος μετάβασης από το διανεμητικό στο κεφαλαιοποιητικό σύστημα επικουρικής ασφάλισης ανέρχεται σε πάνω από 50 δις. ευρώ στα επόμενα 50 χρόνια. Μία τρύπα που θα πληρώσουν συνταξιούχοι, ασφαλισμένοι και εν τέλει όλοι οι πολίτες, για να βγάλουν υπερκέρδη τζογάροντας τις εισφορές λίγοι φίλοι του κ. Μητσοτάκη.
Το Ταμείο Επικουρικής Κεφαλαιοποιητικής Ασφάλισης στην κυριολεξία θα τζογάρει τους κόπους των ασφαλισμένων σε διάφορα χρηματιστηριακά και τραπεζικά προϊόντα, όπως μετοχές και ομόλογα. Η ποιότητα, δε, των προϊόντων αυτών, που θα συνδέεται με την απόδοσή τους, δεν θα μπορεί ποτέ να ελεγχθεί αξιόπιστα, καθώς αυτή ακριβώς είναι η φύση του ρίσκου τέτοιου είδους επενδύσεων. Ο κίνδυνος κατάρρευσης του συστήματος θα είναι πάντα πιθανός. Όσοι δεν μπορούν να ρωτήσουν τι έγινε με την περίπτωση της Enron στις ΗΠΑ, ή του Πινοσέτ στη Χιλή παλαιότερα, μπορούν απλά να ρωτήσουν έναν συνταξιούχο του ΛΕΠΕΤΕ ή της Ασπίδος, που ακόμα ψάχνει τα λεφτά του. Γιατί αυτή είναι η ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης. Αν η επένδυση που θα επιλέξει ο ιδιώτης για τις εισφορές σου καταρρεύσει, ξέχνα τη σύνταξη που σου έταζαν.
Τις επιλογές όμως του κ. Μητσοτάκη θα τις καταλάβουν πολύ καλά και οι επόμενες γενεές, καθώς το δημόσιο χρέος από ένα σημείο και μετά θα επιβαρυνθεί απότομα, με κίνδυνο από τώρα να κληρονομείται στους επόμενους μια ωρολογιακή βόμβα οικονομικής κρίσης.
Οι καθηγητές Ρομπόλης και Μέτσης έχουν επισημάνει σε μελέτη τους πως “από το 2040 και μετά η κεφαλαιοποίηση της επικουρικής ασφάλισης θα επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό με ένα ετήσιο κόστος ύψους 2,7 δισ. ευρώ… Επομένως, το κόστος μετάβασης θα επιβαρύνει την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους κατά 49%. Έτσι, το κεφαλαιοποιητικό σύστημα των ατομικών λογαριασμών μέχρι το 2040 θα έχει κεφάλαια ύψους μόλις 11 δισ. ευρώ και τα οποιαδήποτε οφέλη θα είναι κατά μέσο όρο στα 200 – 250 εκατ. ευρώ, δηλαδή ούτε το 10% του ετήσιου κόστους μετάβασης».
Αλλά όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Αυτό που την ενδιαφέρει δεν είναι ούτε οι σημερινοί εργαζόμενοι, ούτε οι αυριανοί. Ούτε φυσικά, ξαφνικά, ενδιαφέρεται για τους νέους η κυβέρνηση που τους έχει βάλει στο στόχαστρο σε κάθε ευκαιρία. Απλά ναρκοθετεί ακόμα περισσότερο το μέλλον της χώρας και των εργαζομένων της. Αυτό που ενδιαφέρει τον κ. Μητστοτάκη είναι να ανοίξει το δρόμο ώστε τα χρήματα από τους κόπους εκατομμυρίων πολιτών να κατευθυνθούν στις τσέπες ελάχιστων προνομιούχων ιδιωτών. Και αυτό ακριβώς θα επιχειρήσει να κάνει.
