Σήμερα τελέστηκε το μνημόσυνο των σφαγιασθέντων ανδρών της Μεραρχίας Aqui τον Σεπτέμβριο του 1943 από τους Γερμανούς φασίστες, για «τη συνειδητή τους απόφαση ως την πρώτη πράξη αντίστασης, από μια Ιταλία που απελευθερώθηκε από το φασισμό» όπως δήλωνε ο τότε προέδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας Ατσέλιο Τσάμπι, κατά την επίσκεψη του στην Κεφαλονιά το 2001.

Μια σφαγή που έγινε στο νησί μας, όταν η τότε Ιταλική κυβέρνηση (ο πρώην σύμμαχος των Γερμανών) συνθηκολόγησε με τους Συμμάχους.

Εβδομήντα εννέα χρόνια μετά, σήμερα, δύο μέρες μετά τις εκλογές στη Ιταλία όπου το ακροδεξιό φασιστικό κόμμα ήρθε πρώτο, «τιμήθηκε» αυτή η μέρα.

Αντικρουόμενα συναισθήματα.

Σε περιόδους και σε συνθήκες κρίσης του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, σαν αυτές δηλαδή που ζούμε τώρα, ο φασισμός αξιοποιείται ως επίσημη πολιτική διαχείριση από τους οικονομικά κυρίαρχους για να διατηρούν την εξουσία τους. Είτε για να καταστέλουν τις αντιστάσεις των λαών είτε για να στέφουν αλλού την οργή που προκαλεί η πολιτική τους, αυτή που φτωχοποιεί τεράστιες μάζες ανθρώπων.

Είναι η ΕΕ  -το πολιτικό τους όργανο- και οι κυβερνήσεις της, που έχει στρώσει προ πολλού αυτόν τον δρόμο. Εδώ, όπου για τα δισεκατομμύρια κέρδη μιας χούφτας ομίλων ενέργειας, μας ετοιμάζουν για έναν χειμώνα σαν του 1942!

Και μιας και μιλάμε για την Ιταλία, αυτό που γίνεται τώρα, συνέβη και το 1919 όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι παρουσίαζε στο Σύνδεσμο Βιομηχάνων της Ιταλίας τον Μουσολίνι, (αυτόν που η Μελόνι επαινεί), ως τον καλύτερο υπηρέτη της τάξης τους και το 1922 ο βασιλιάς Β. Εμμανουέλε τον έκανε πρωθυπουργό.

Και τώρα, είναι οι Ιταλοί βιομήχανοι που κρίνουν θετικό γι΄αυτούς το αποτέλεσμα των προχθεσινών εκλογών, για να  επανατοποθετήσουν εκ νέου τα συμφέροντά τους στην ΕΕ και να πάρουν καλύτερη θέση στους ανταγωνισμούς εντός της.  Γι’ αυτά τα συμφέροντα ούτε και η Μελόνι θα τους διαψεύσει.

Δεν υπάρχουν λοιπόν ευχές και μνημόσυνα για το «ποτέ πια φασισμός». Υπάρχει μόνο αγώνας διαρκής, ενάντια σε αυτό που τον γεννάει.

27  Σεπτεμβρίου 2022
Γερ. Δαναλάτος