Σήμερα είναι μέρα απονομής δικαιοσύνης. Είναι επίσης ημέρα ηθικής δικαίωσης του (αυθεντικού) αντιφασιστικού αγώνα και ημέρα κάθαρσης για μία γυναίκα που το τελευταίο πράγμα που ήθελε ποτέ στη ζωή της, ήταν να γίνει σύμβολο και ηρωίδα πάνω στο πτώμα του παιδιού της.

Αυτά τα ακούμε όλη μέρα και βρίσκουν σύμφωνο κάθε κύτταρο του οργανισμού μου.

Θέλω να συμπληρώσω ότι η μέρα αυτή

ΔΕΝ ανήκει σε όλους όσοι προσπάθησαν εθελοτυφλώντας και υπό το καθεστώς δημοκρατικού παροξυσμού, να προασπίσουν το δικαίωμα στον διάλογο με τους φασίστες. Αντιθέτως, υπέθαλψαν το φασίστα δίπλα τους δίνοντάς του βήμα για δημόσιο λόγο, εθελοτυφλώντας απέναντι στο ιστορικά τεκμηριωμένο γεγονός ότι οι φασίστες χρησιμοποιούν το διάλογο μόνο για βιτρίνα.

Δεν το ξέραν πως όσο ταϊζεις το φίδι αυτό θα μεγαλώνει; Τώρα που το φίδι μεγάλωσε και δάγκωσε, τώρα, λοιπόν, διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και φωνάζουν με πρησμένες στο λαιμό και στο κεφάλι φλέβες ότι αποκαταστάθηκε η δικαιοσύνη και η δημοκρατία.

ΔΕΝ σας ανήκει αυτή η μέρα γιατί είστε μέρος της αιτίας που προκάλεσε την ανάγκη για αποκατάσταση.

ΔΕΝ ανήκει ούτε σε όσους προσπάθησαν να κατευθύνουν την κοινή γνώμη ουδετεροποιώντας τον θάνατο του Φύσσα πολιτικά, απαξιώνοντας παράλληλα τον πολιτικό αγώνα του κάθε «βρωμιάρη αναρχοαριστερού».

ΔΕΝ σας ανήκει αυτή η μέρα για το εμπόδιο που ΔΕΝ βάλατε στο αβγάτισμα του μίσους και του ρατσισμού.

ΔΕΝ σας ανήκει αυτή η μέρα. ΔΕΝ είστε αθώοι.

Ευτυχώς δεν έχει μείνει αμάρτυρη η συμμετοχή σας. Είναι και αυτή καταγεγραμμένη στην ιστορία…

Ηρώ Καλλιγά