Εικόνα άρθρου: Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά την επίσκεψή του ως Πρωθυπουργός το 1990 στο Harvard προκειμένου να παραβρεθεί στην αποφοίτηση του γιου του και σημερινού Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη. πηγή newshare.gr
Πολύς λόγος έγινε για το ταξίδι του Πρωθυπουργού στις Η.Π.Α. προκειμένου να εγκαταστήσει το παιδί του σ’ ένα διεθνούς φήμης ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Τα άρθρα που έκαναν αναφορές σ’ αυτό το γεγονός εστίασαν κυρίως στην οικονομική επιφάνεια του κ. Μητσοτάκη, που έχει τη δυνατότητα να πληρώνει δίδακτρα ύψους 110.000 €, και στην χτυπητή παραφωνία μεταξύ της “βελούδινης εισαγωγής”, της κόρης του Πρωθυπουργού στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, και της παγερής αποκοπής χιλιάδων παιδιών ανά την ελληνική επικράτεια, λόγω της εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής της Νίκης Κεραμέως την οποία κάποια ΜΜΕ έφτασαν να αποκαλέσουν και “Θάτσερ της παιδείας”!
Ωστόσο, θεωρούμε ότι από τη δημόσια συζήτηση που αναπτύσσεται τις τελευταίες ημέρες διαφεύγει της προσοχής μας ένας σημαντικός συμβολισμός που, παρά το οδυνηρό για την ελληνική πραγματικότητα περιεχόμενό του, φαίνεται ότι είναι πλέον τόσο αυτονόητος και δεδομένος στους πολίτες αυτής της χώρας, που κανείς δε δίνει σημασία! Αυτός ο συμβολισμός έχει να κάνει με τ’ ότι ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας επιλέγει για το παιδί του αλλοδαπό πανεπιστήμιο, και όχι ελληνικό, απαξιώνοντας έτσι, ipso facto, την ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα και τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Το μήνυμα αυτού του συμβολισμού είναι ηχηρό και βλάπτει ανεπανόρθωτα – τόσο εντός της Ελλάδας όσο και εκτός – την εικόνα της εθνικής δημόσιας παιδείας μας. Όταν ο πρώτος τη τάξει Έλληνας Αξιωματούχος δίνει το μήνυμα της μη εμπιστοσύνης προς το Ελληνικό Πανεπιστήμιο για την εκπαίδευση του παιδιού του, τότε θα έπρεπε πρωτίστως να είχε παραιτηθεί καθώς αυτό συνιστά ταυτόχρονα και μία ομολογία αποτυχίας στο δεύτερο κρισιμότερο τομέα της διοίκησης ενός κράτους μετά την Υγεία, την Παιδεία.
Είναι κάτι περισσότερο από ντροπή τα παιδιά των Ελλήνων Αξιωματούχων να μη σπουδάζουν στην Ελλάδα, αλλά να μεταφέρουν μεγάλα χρηματικά ποσά στο εξωτερικό αυξάνοντας παράλληλα το έλλειμμα της εθνικής μας οικονομίας και προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια και τις προσπάθειες της ελληνικής Ακαδημαϊκής κοινότητας. Ο ίδιος άλλωστε ο Πρωθυπουργός σπούδασε κι αυτός στο εξωτερικό καθώς ο δικός του πατέρας, και πρώην Πρωθυπουργός, επέλεξε να σπουδάσει το παιδί του επίσης στην Αμερική και όχι στην Ελλάδα… η μόνη διαφορά είναι ότι αντί για το Yale που είναι η σημερινή πρωθυπουργική επιλογή, τότε ήταν το Harvard.
Πως θα σας φαινόταν αν ο Διευθυντής ενός Ιδιωτικού Πανεπιστημίου επέλεγε για τα παιδιά του να σπουδάσουν στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο και όχι σε αυτό για το οποίο είναι υπεύθυνος; Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι μόλις κάτι τέτοιο γινόταν ευρέως γνωστό, η φήμη και η ζήτηση για το εν λόγω ίδρυμα θα έπεφτε κατακόρυφα. Επιπροσθέτως, πριν από μερικά χρόνια ο Υπουργός Ανάπτυξης της κυβέρνησης Μητσοτάκη, κ. Γεωργιάδης, διαφήμιζε απ’ τον προσωπικό του λογαριασμό στο twitter το ξεκίνημα ενός ιδιωτικού κολλεγίου στην Αθήνα το οποίο, όπως υποστήριζε ο σημερινός Υπουργός, θα εξασφαλίζει εργασία σε κάθε απόφοιτό του ενώ θα αναβαθμίζει τις σπουδές στην Ελλάδα…
Το @BCA_COLLEGE ξεκινά σε νέο υπέροχο κτίριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας το νέο Ακαδημαϊκό έτος. Πραγματικό κόσμημα! Καλή καλή επιτυχία σε ένα Κολλέγιο που εξασφαλίζει εργασία σε κάθε απόφοιτό του και αναβαθμίζει τις Σπουδές στην Ελλάδα pic.twitter.com/nMSNPAF5Wu
— Άδωνις Γεωργιάδης (@AdonisGeorgiadi) August 31, 2018
Παραπάνω το tweet με το οποίο ο Έλληνας πολιτικός έπλεκε το εγκώμιο σε ένα ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Συνάδει άραγε η τότε και η σημερινή ιδιότητά του με την εν λόγω προώθηση;
Σταδιακά λοιπόν έρχεται να εγκατασταθεί στην κοινή γνώμη η άποψη ότι όποιος έχει την οικονομική επιφάνεια να σπουδάσει στα ιδιωτικά κολλέγια, και ιδιαίτερα στα κολλέγια του εξωτερικού, θα λαμβάνει καλές σπουδές και θα έχει μια μοίρα σε αυτόν τον κόσμο. Οι οικονομικά αδύνατοι θα φοιτούν στα κρατικά πανεπιστήμια από ανάγκη και έχοντας την επίγνωση ότι σταδιοδρομούν στη “Β Εθνική”…
Ενώ το εκπαιδευτικό στερεότυπο βρίσκεται στο μεταίχμιο, αφήνεται στη λήθη το καμάρι και η υπερηφάνεια που διαχρονικά κατείχαν οι απόφοιτοι των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Ας μην ξεχνάμε όμως, τις διακρίσεις που έχουν πετύχει σε διεθνές επίπεδο το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και τα άλλα κορυφαία Ελληνικά Πανεπιστήμια. Ας μην ξεχνάμε ότι παιδιά φτωχών οικογενειών έφτασαν στις πρώτες θέσεις αυτών των Πανεπιστημίων και έγιναν λαμπροί επιστήμονες χωρίς φροντιστήρια και χωρίς καμία οικονομική άνεση. Ας μην ξεχνάμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία του τεχνικού κόσμου της Κεφαλονιάς που την κατέστησε “νικήτρια” στη μάχη με τους μεγάλους σεισμούς του 2014 είναι απόφοιτοι του ελληνικού πανεπιστημίου.
Εν κατακλείδι, η σκέψη μας είναι ότι το ελληνικό δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο πρέπει να διαφυλαχθεί. Όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Με μεγάλες οικονομικές ενισχύσεις στις υποδομές, το προσωπικό και την έρευνα. Με την κατάργηση, επιτέλους, των πανελλαδικών εξετάσεων και τη θέσπιση ενός σύγχρονου και ίσων ευκαιριών συστήματος εισαγωγής φοιτητών στην Γ/βάθμια εκπαίδευση. Με τη θέσπιση μιας ενιαίας διακομματικής εκπαιδευτικής πολιτικής που θα έχει την ευρύτερη δυνατή συναίνεση και δε θα επιτρέπει την αλλαγή πολιτικής στην παιδεία κάθε φορά που αλλάζει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας. Τέλος, με την προώθηση στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας του μηνύματος της εμπιστοσύνης, της υποστήριξης της συνειδητής επιλογής του Ελληνικού Πανεπιστημίου.
Με λίγα λόγια πρέπει να κάνουμε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που έπραξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης…
Γιάννης Βαρούχας
Υ.Γ. για έναν αγαπημένο φίλο καθηγητή και την άποψη που κατέθεσε δημοσίως: Το γεγονός ότι πράγματι τα πανεπιστήμια του εξωτερικού παράγουν έργο υψηλού επιπέδου δε θα πρέπει να μας καθιστά συμπλεγματικούς προς αυτά ή να μας κάνει να τα εξιδανικεύουμε. Θα πρέπει να μας κάνει όλους περισσότερο αποφασισμένους προκειμένου να γίνουμε κι εμείς όσο το δυνατόν καλύτεροι. Χωρίς εθνική υπερηφάνεια και πίστη στους θεσμούς μας δεν πάμε πουθενά.
ΓΒ
