Ναι.
Ένας κόσμος σε δύο ταχύτητες.
Παιδιά από την άκρη της γης έρχονται στο Ληξούρι για να βρουν και να προστατεύσουν τα αυγά της θαλάσσιας χελώνας καρέτα καρέτα. Κάθε πρωί αχαραγα τα βλέπω με τα ποδήλατα να ανεβαίνουν τις τεράστιες ανηφόρες προς Ξι και μέγα λάκκο.
Ταυτόχρονα τα παιδιά τα δικά μας καρφωμένα σε ένα καναπέ να παίζουν Μπροουλ σταρς και να τρώνε πίτσα.
Και γιατί να μην είναι και τα δικά μας παιδιά στον δρόμο να βοηθούν/ερευνούν/μαθαίνουν;
Αν δεν είναι δύσκολο να έρθεις από την Σκωτία για να βοηθήσεις την πανίδα της Μεσογείου, τότε γιατί να είναι δύσκολο να πας από το Ληξούρι στο ξι με ποδήλατο;
Μας αξίζει; Δεν ξέρω.
Σίγουρα δεν αξίζει στα παιδιά μας να είναι αδρανοποιημένα σε τέτοιο βαθμό.
Ντιάνα Δρακονταειδή
