Και ο κόσμος περιμένει.
Που θα γίνει,πότε θα γίνει.
Τι σημαίνει αυτό;
Και ποιος δεν γνωρίζει τους δρόμους
των πόλεων με τους πάγκους των πωλητών.
Λαχανικά, αγώνας αγροτών, να τοποθετήσουν τα προϊόντα τους στους πάγκους, για να πάμε εμείς να ζουλήξουμε με μανία τις ντομάτες, να κοπανήσουμε από τα νεύρα μας τα αυγά,
να σπρώξουμε τον διπλανό μας.
Με την ένταση να διογκώνεται καθώς το δύστυχο πορτοφόλι σε λίγο θα είναι άδειο και θα την πληρώσει αυτό για όλα τα νεύρα της κυρά Μαρίας από την απογοήτευση που δεν περίσσεψε ούτε ευρώ.
Φυσικά υπάρχουν και οι κατ’ εξοχήν αργοπορημένοι ώστε να τα βρουν στη μισή τιμή αλλά να τσαντίζονται που δεν είναι τα καλύτερα.
Η ζωή συνεχίζεται στον ίδιο ρυθμό.
Και η νοικοκυρά φθάνει στο σπίτι λαχανιασμένη να απολογηθεί στην οικογένεια γιατί δεν πήρε μεγάλες ντομάτες, είπαμε για γεμιστά και μπρος πίσω οι καυγάδες.
Και ας έρθουμε στο ποιος είναι ο αδικημένος.
Ποιος ευθύνεται που δεν γυρίζει σπίτι χαρούμενη.
Θα μου πείτε ποιος φταίει;

Μα για τα λαχανικά πρέπει κάποιος να φταίει;
Ναι.
Φταίτε.
Γιατί από το τόπο μου είναι πιο ακριβά από ότι από άλλο τόπο;
Θα μου εξηγήσετε εσείς οι έχοντες και κατέχοντες γιατί στα δικά σας σπίτια μπαίνουν άφθονα ενώ της γιαγιάς στο πάγκο δίπλα μου μπαίνουν τα απομεινάρια από τον δρόμο;

Θα μου εξηγήσετε γιατί το πολιτικό
σύστημα δεν μπορεί να πραγματοποιήσει αυτά για τα οποία ορκίζεται πίστη στο Σύνταγμα;

Μα για τις ντομάτες θα πούμε τώρα;
Ναι αγαπητό σύστημα για τις ντομάτες, για τα αγαθά που δεν πρέπει να λείπουν από κανένα νοικοκυριό.
Την αγωνία των γονέων για το μέλλον των παιδιών τους.
Την πίκρα του παππού που δεν δοκίμασε ποτέ ένα άλλο φρούτο πιο ακριβό.
Για την δυστυχία της ελληνικής οικογένειας.
Όχι δεν με νοιάζουν τα “κόμματά” σας.
Ούτε οι τελείες σας.
Άλλωστε το κόμμα γίνεται χρώμα και το χρώμα τέλεια και παύλα.
Και τι είναι για εσάς το κόμμα.
Σημείο στίξης σημείο αναφοράς;.
Δευτερόλεπτα και θα σας απαντήσω.
Οι ντομάτες φταίνε!
Τα κεράσια φταίνε!.
Τα σταφύλια φταίνε!
Οι μανάδες φταίνε αυτές οι άχρηστες που τις τραβολογούν τα παιδιά τους για ένα γλιφιτζούρι και κοιτάνε με ντροπή μην τις δει κανένας γνωστός όταν θα λένε στο παιδί τους σιγανά ” δεν έχουμε λεφτά “.
Η ψυχολογία των παιδιών στην επαναλαμβανόμενη φράση “δεν έχουμε λεφτά “.
Πάλι δεν φταίτε;
Είστε πεπεισμένοι ότι μπορείτε να κυβερνήσετε;
Η να επανεκλεγείτε;
Είστε πεπεισμένοι ότι μπορείτε να διαχειριστείτε τις ζωές μας;
Τι σχέση έχουν οι ντομάτες;.
Αντε πάλι.
Έχουν.
Σήμερα αυτές
Αύριο τα κολοκύθια.
Μεθαύριο το γάλα
Σειρά έχει το ψωμί.
Οι ζωές μας για πάντα.
Πάντα;
Όχι τα πάντα είναι μικρά ζωάκια στην Κίνα ασπρόμαυρα σαν την ζωή όλων εμάς.
-Συγνώμη κυρία μου.
Πέρασε η ώρα θα θέλατε τις ντομάτες και αν ναι πόσες;
Η φωνή του μανάβη με επαναφέρει στο τώρα.
-Ναι κύριε.
Θα ήθελα τις καλύτερες τις πιο κόκκινες και ζουμερές.
Κοιτώ την γιαγιά δίπλα μου σκυμμένη
στο πάγκο μαζεύει τα παλιό λάχανα που σκορπισμένα περίμεναν κάποιον να τα μαζέψει.
Η χάρτινη σακούλα μου..την εναποθέτω προσεκτικά στο άδειο καλάθι της.
Κοιτώ το πορτοφόλι μου.
Υπόλοιπο; δεν επαρκεί.
Κοιτώ τη γιαγιά που βουρκώνει και ψάχνει γύρω της ποιος άφησε τη σακούλα.
Χαμογελώ.
Καλή εργατική πρωτομαγιά είπαμε;
Εμείς μπορούμε να πούμε.
Όσο για εσας; Αυτοί είστε.

Η Ευαγγελία Αλιβιζάτου: Μέλος της Παγκόσμιας Ενωσης Λογοτεχνών PEN GREECE.
Συντάκτρια στο anamniseis.net της ομογένειας Αμερικής.
Συντάκτρια του Λογοτεχνικού περιοδικού Θρυαλλίδας.
Μόνιμη συνεργάτιδα του Kefaloniastatus.gr
Συνεργάτιδα του περιοδικού fractal.
Υπό έκδοση: ποιητική συλλογή παγίδα ονείρων.
Υπό έκδοση: Τα κοράλλια του Ιονίου.