<<Καλημέρα κυρία Μαρία!!!
Πέρασα να αγοράσω λαχανικά γιατί αύριο έχω τραπέζι τα πεθερικά μου, θα ψήσω και θέλω να φτιάξω διάφορες σαλάτες.
Πες μου ό,τι έχεις απο εκείνες τις ντόπιες ντομάτες!
Γιατί την περασμένη φορά που πήρα εισαγωγής, δεν λέω, ωραίες απ’ έξω, κούκλες, αλλά όπως τις άνοιξα μέσα ήταν κάτασπρες και δεν είχαν καθόλου ζουμί που τις ήθελα για χωριάτικη!
Όσο για τα αγγούρια καταπράσινα αλλά άνοστα, αχ κυρία Μαρία μου πού είναι τα ντόπια που τα κόβεις και μοσχοβολάει όλο το σπίτι!
Για τα λεμόνια κυρία Μαρία τι να πω, πρέπει να ‘ζύψω’ δέκα από “δαύτα” για να πιάσει το φαγητό ενώ με ένα ντόπιο κάνω την δουλειά μου.
Μυρωδάτος ανθός της γης σου λέω!
Ώρες-ώρες κυρία Μαρία απορώ με όλους εμάς που μας πιάνει η ξενομανία μας και κοιτάζουμε τα προϊόντα από την εμφάνιση τους, όλα το ίδιο σχήμα γυαλισμένα με έντονα χρώματα λες και είναι αυγά της Λαμπρής!
Ξεχνάμε πως ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Σίγουρα χρειάζονται και οι εισαγωγές και επιβάλλεται να υπάρχουν, προϊόντα από άλλες χώρες όταν στη δική μας δεν υπάρχουν εναλλακτικές για να καλύψουν τις ανάγκες.
Βέβαια εκεί έχουν διαφορετικό κλίμα από την χώρα μας και κάποια προϊόντα ευδοκιμούν καλύτερα.
Εμείς όμως γιατί να πάρουμε λεμόνια Αργεντινής κυρία Μαρία μου;
Ελλάδα!
Κορυφή η Ελλαδίτσα μας!
Αμ τα πορτοκάλια εισαγωγής κυρία Μαρία;
Και να σου πω την αλήθεια το έχω μετανιώσει, άσε που μετά από δύο με τρείς μέρες ξεκινάνε να σαπίζουν δεν αξίζουν και δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση με τα εγχώρια!
Σαπίζουν τα πορτοκάλια στην Άρτα κυρία Μαρία μου!
Γιατί δεν τα προτιμάμε σαν πρώτη επιλογή;
Ακόμα και χρηματικά να το δούμε δεν έχουν τόση μεγάλη διαφορά στην τιμή. Ψωνίζοντας συνέχεια εισαγωγής πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε πόση ζημιά προκαλούμε με αυτόν τον τρόπο στην αγροτική ζωή του τόπου μας, αλλά δεν με ακούει κανείς καλή μου μανάβισσα.
Για να φτάσουν ολόφρεσκα τα προϊόντα των αγροτών μας στον πάγκο ενός μανάβικου ή σε ένα σούπερ μάρκετ πολλοί απο αυτούς σηκώνονται απ’ τα άγρια χαράματα μέσα στην υγρασία να κόψουν μαρούλια, λάχανο, μπρόκολα, κουνουπίδια και πόσα ακόμη να καθαριστούν, να πλυθούν για να φτάσουν φρεσκότατα και λαχταριστά απο νωρίς το πρωί επάνω στους πάγκους.
Σπουδαία και δύσκολη η δουλειά τους, είναι αυτοί που φροντίζουν τη διατροφική αλυσίδα μας.
Η αγροτική παραγωγή δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη, ακραία καιρικά φαινόμενα, ασθένειες και έντομα πλήττουν τις καλλιέργειες και σε πολλές περιπτώσεις οι αποζημιώσεις δεν καλύπτουν ούτε τον κόπο τους.
Εγώ όλα τα κατανοώ καλή μου κυρά Μαρία, στην εποχή μας τα έξοδα καλλιέργειας όλο και αυξάνονται σε συνάρτηση με τις συνεχείς ενεργειακές ανατιμήσεις καθιστούν αδύνατη την επιβίωση τους.
Εδώ οφείλει και το ίδιο το κράτος να μεριμνήσει για την επιβίωση των αγροτών μας καθώς και να βρει τις λύσεις για να καταπολεμήσει την αισχροκέρδια.
Βλέπω έχεις και λαδάκι… άλλος πόνος στην ψυχούλα μας!
Το λάδι απ’ τον αγρότη να φεύγει με 3,80 € το λίτρο και να πωλείται 11- 12€. Εγώ κυρία Μαρία απο εδώ και πέρα θα τιμάω περισσότερο τα προϊόντα που ριζώνουν στα πάτρια εδάφη μας, τώρα βάλε μου ένα κιλό από τις ντόπιες ντομάτες σου αυτές με τα χώματα πάνω του τόπου μας, δωσ’ μου και μια μπουκάλα λάδι, θα κάμω τρυπούλα από πάνω στο καπάκι να πέφτει στάλα στάλα.
Πέρασε η ώρα με την κουβέντα και πρέπει να πάω και στο κοτέτσι να “μάσω” κανένα αυγουλάκι.
Άλλη φορά θα σου πω το καημό μου και για αυτό το θέμα.>>
Κεφαλονίτικη διάλεκτος
Ζύψω:στύβω
Δαύτα: Αυτά
Μάσω: Μαζεύω
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Συντάκτης
Αρθρογράφος
Ποιητής.
