Ο ηλικιωμένος ιερέας παρκάρισε το σαραβαλάκι του στο ξέφωτο απέναντι απ’ την Εκκλησία. Με βαριά βήματα πέρασε το κατώφλι του ναού, ασπάστηκε την εικόνα, έριξε το κερματακι του, πήρε το κερί και προχώρησε. Τον υποδέχτηκε ο επίτροπος κι αφου του ασπάστηκε το χέρι τον ρώτησε τι θα κάνουν σήμερα, επίσημη πρώτη των ράπιντ τεστ στη Εκκλησιά.

-Τι να κάνουμε Αντρέα μου, πέντε δέκα ψυχές σε μια τεράστια εκκλησιά, τι ; Θα κανουμε τους αστυνόμους; είπε ο παππούλης.

-Α δεν ειν’ έτσι παπά μου, όλα κι όλα. Ανεμβολίαστος δεν μπαίνει κανείς μέσα. Απάντησε βλοσυρά ο επίτροπος.

-Μα ψυχή μου, όλοι στο χωριό εμβολιασμένοι δεν είναι; Έχεις μήπως την εφαρμογή να ελέγχεις απάντησε πειραχτικά ο ιερέας.

Βεβαίως κι έχω. Εφαρμογή!!! Εφαρμογή!!! Φωνάζει επιτακτικά στον Τιμόθεο τον έτερο επίτροπο.

-Τι φωνάζεις ωρε και τι εφαρμογή λές ξεμωραμένε; Του απανταει ο Τιμόθεος.

-Ποιός δεν έχει κάνει εμβόλιο στο χωριό;;; πες στον παπά.

-Άλλη απ’ την κυρα Μαλάμω με την σκούφια την χήρα του Κουμπούρια δεν ξέρω, απάντησε ο επίτροπος.

Ήξερε καλά ο παπάς. Η κυρα Μαλάμω, πάντα περήφανη και υπεράνω, δυο παιδιά στην Αυστραλία, ένα στην Αθήνα κι ένας “υγειονομικός” στη Θεσσαλονίκη. Το καμάρι της. Λύνει και δένει στο Ιπποκράτειο. Τον γνώρισε ο παπάς σε ένα πανηγύρι κάποιο καλοκαίρι, βοηθός θαλάμου ήταν αλλά γι’ αυτήν τη μάνα ήταν… Πιστήμονας… Αυτός φέτος το καλοκαίρι αγόρευε για το D.N.A και το R.N.A., για τους κινδύνους και τα δεινά που θα φέρει η αλλοίωση του D.N.A στον οργανισμό μας. Είχε κι έναν πρωτεξάδελφο καλόγερο που της έλεγε για τσίπς σφραγίσματα και έλευση του διαβόλου με το “μπόλι”. Δεν ήθελε πολύ η κυρα Μαλάμω, ούτε να ακούσει για “εμβόλιο του σατανά”.

-Αν θαρθει παπά, να ξέρεις, δε θα την αφήσω να μπει, είπε ο Αντρέας ο επίτροπος.

-Και ποιοι είμαστε εμείς να απαγορεύσουμε την είσοδο στον οίκο του Θεού παιδί μου; είπε χαμηλόφωνα ο παπάς.

-Παπά, οι κανόνες είναι κανόνες, δεν μπαίνει στην Εκκλησιά, τέλος. Εκτός… αν έχει ραπιντ τεστ.

Ο παπάς μπήκε στο ιερό και σε λίγο ξεκίνησε ο όρθρος και η Κυριακάτικη Θεία Λειτουργία…
Η κυρά Μαλάμω ανέβαινε με το μπαστουνάκι της τα σκαλια της εκκλησίας. Επτά όλα κι όλα, όσα και τα μυστήρια της εκκλησίας, αλλά για τα ογδόντα της χρόνια ηταν σα βουνό ολάκερο.
Όταν έφτασε στην είσοδο του ναού την υποδέχτηκε στην πόρτα ο Αντρέας ο Επίτροπος, την περίμενε, είχαν έρθει οι άλλες οκτώ γυναίκες που κάθε Κυριακή δίνουν παρουσία, αυτή έλειπε.

-Κυρά Μαλάμω, της είπε επιτακτικά, πιστοποιητικό εμβολιασμού ή Ραπιντ τέστ.

“Τον κακό σου τον φλάρο” του απάντησε και μπήκε μέσα. Πήρε το κεράκι της και προχώρησε . Ο επίτροπος – συνομήλικός της – πήγε να τη σταματήσει, αυτή πιο ευέλικτη, με μια πιρουέτα τον αποφεύγει, φτάνει πρώτη στο μανουάλι, ανάβει κερί και με μια γρήγορη κίνηση χώνεται πίσω απ’ το Θρόνο της Παναγίας και ξεφεύγει και κάθεται σε μια καρέκλα. Ο επίτροπος απεγνωσμένα ζητεί την βοήθεια του άλλου επιτρόπου του Τιμόθεου, ήταν καμιά δεκαετία μικρότερος, παιδάκι δηλαδή, για να κάνουν ζάφτι την κυρά Μαλάμω.

Ο επίτροπος Αντρέας φοβούμενος μη χρειαστεί να τρέξει παίρνει καλού κακού και το μπαστούνι του και πλησιάζει την κυρά Μαλάμω από αριστερά. Ο επίτροπος Τιμόθεος πλησιάζει από δεξιά και πίσω όταν τους κόβει η φωνή του ιερέα “Σοφία ορθοί ακούσατε του Άγιου Ευαγγελίου”. Ο παπάς τους κεραυνοβολεί με βλέμμα που πετάει αστραπές. “Ειρήνη πάση”…

Για λίγο ηρεμούν τα πνεύματα… Η στιγμή είναι η πιο Ιερή και όλοι το ξέρουν καλά. Το Ευαγγέλιο τελειώνει και αρχίζει η είσοδος των Τιμίων Δώρων. Η στιγμή που το Σύμπαν υποκλίνεται. Ο ιερέας ενδεδυμένος την της ιερατείας χάρη, μεταφέροντας Σώμα και Αίμα Χριστού στέκεται μπρος στους πιστούς και μνημονεύει… Μπροστά πηγαίνει ο Γεράσιμος με τη λαμπάδα και το θυμιατό, πίσω ο παπάς βαστώντας στο αριστερό το δισκάριο και στο δεξί χέρι το Άγιο ποτήριο.

– “Πάντων ημών…” ακούγεται η φωνή του παπά.

Η κυρά Μαλάμω από παιδούλα πάντα πήγαινε και έσκυβε το κεφαλάκι της με ευλάβεια να το σταυρώσει με το Άγιο Ποτήριο ο ιερέας, έθιμο και συνήθειο από πολύ παλιά… Αυτό της έδειξε η γιαγιούλα της, αυτό θα κάνει ως να αποθάνει. Σηκώθηκε και άρχισε να πλησιάζει… Με μια κυκλωτική κίνηση την πλησιάζουν από αριστερά και δεξιά οι επίτροποι, αυτή πισωγυρίζει και κάθεται στην καρέκλα και τη βαστάζει γερά με τα δυό της χέρια. Τωρα απ’ το ψαλτήρι φεύγει κι ο κυρ Μάκης, συνταξιούχος αστυνομικός και φανατικός με την τήρηση των τύπων και των κανονισμών.

– Παπα μου, είχε πει την προηγούμενη Κυριακή ο κύριος Μάκης στον παπά, έκανα την τρίτη δόση, η γυναίκα μου την Πέμπτη κλείνει πεντέμισι μήνες από την δεύτερη δόση, την Παρασκευή αν δεν έχει πιστοποιητικό εμβολιασμού δεν μπαίνει σπίτι. Τέλος. Αυστηρός άνθρωπος αλλά πράος και πάντα παρών στο αναλόγιο.

Ποια πραότητα!!! Τωρα έχουν πιάσει την καρέκλα της κυρά Μαλάμως και προσπαθούν να την σηκώσουν. Το θέαμα είναι κωμικοτραγικό… Τρεις ώριμοι προς το παραγινωμένοι άντρες να προσπαθούν να σηκώσουν μια γιαγιούλα με σκούφια που έχει γαντζωθεί από την καρέκλα της. Οι μάσκες τραβιούνται, αρχίζουν τα αγκομαχητά η καρέκλα δεν κουνιέται, άλλες δυο γυναικούλες έρχονται να βοηθήσουν και τώρα πέντε νοματαίοι έχουν σηκώσει την κυρά Μαλάμω με την καρέκλα της μαζί και πάνε προς την έξοδο…

-“Πάντων ημών … ” ξαναλέει ο παπάς που αισθάνεται ανήμπορος να κάνει το παραμικρό…. Κρατάει τα Ιερά, τρέμει και φρίττει ….

Το αλλόκοτο μπουλούκι έχει φτάσει στην έξοδο του Ναού, κρατεί την γριούλα στα χέρια μαζι με την καρέκλα της που εχει γίνει λες ένα με το κορμί της… Έχουν φτάσει στο πλατύσκαλο… Επτά μαρμάρινα σκαλοπάτια και κάτω το άγριο τραχύ τσιμέντο.

-Με το τρία τη ρίχνουμε! φωνάζει ο επίτροπος Τιμόθεος.

-“Ναίαίαί!!!” Απαντούν με μια φωνή όλοι, φωνή άγρια κάτω απ’ τις μάσκες που κρύβουν το πρόσωπο… “Ναίαίαί!!!” Όλοι άντρες και γυναίκες.

Η καρέκλα λικνίζεται προς τα πίσω … “ΕΝΑ!!!”.

Ο παπάς εχει σταθεί με τα χέρια απλωμένα κοκαλωμένος και βλέπει από την ανοιχτή πόρτα απέναντι την καρέκλα με την γιαγιούλα να λικνίζεται προς τα πίσω ενώ ένας κόμπος ιδρώτα τρέχει απ’ το μέτωπο του. Μηχανικά συνεχίζει “Και πάντων των ευσεβών και Ορθοδόξων”.

“ΔΥΟ!!!” Φωνάζουν με ένα στόμα.

Ο παπάς τρέμει, προσπαθεί να συνεχίσει …”Χριστιαν…”

“ΤΡΙΑ!!!”

“ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΜΗ!!!” Φωνάζει ο παπάς και πετάγεται πάνω.

Το φως του τυφλώνει τα μάτια. Κοιτάζει σα χαμένος την παπαδιά που αλαφιασμένη τον ταρακουνά. Τα χέρια του απλωμένα στο κενό, σφίγγουν με μανία αόρατα δισκοπότηρα.

“Ξύπνα άντρα μου, εφιάλτης ήταν, ένα κακό όνειρο…”

Αναστέναξε βαριά… “Ναι ρε γυναίκα… Ένα κακό όνειρο… Το rapid μου μέσα….”!!!