Δεν ξέρω γιατί σήμερα με έπιασε μια πελώρια λαχτάρα να ξαναδιαβάσω αυτό το βιβλίο(ΣτΕ :Τα μυστήρια της Κεφαλονιάς)… μου το έφεραν δώρο όταν ήμουν ακόμα μαθητούδι στο δημοτικό, κι είναι από αυτά που για την παιδική μου ηλικία ήταν καθοριστικά, κι ας τα διάβασα λίγο νωρίτερα απ ό,τι έπρεπε. Το δεύτερο ήταν το ” Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται” του Καζαντζάκη. Το είχα βάλει στο σημείωμα με τις παραγγελίες που έδινα στον πατέρα μου όταν πήγαινε στο Αργοστόλι, ακριβώς κάτω από το Μπλεκ και το Αγόρι. Δεν μου χάλασε χατίρι ο πατέρας…
Λίγο μετά, στο Γυμνάσιο, λάτρεψα το “Ιδού ο Άνθρωπος“, που μας είχε συστήσει να διαβάσουμε η αγαπημένη μας καθηγήτρια κ. Ελένη Αντωνάτου… Δεν έχω γράψει, δυστυχώς, παρά μόνο ένα δυο άρθρα για τον Λασκαράτο, όπως δεν έχω γράψει απολύτως τίποτα για τους πιο αγαπημένους μου λογοτέχνες, τον Καρυωτάκη, τον Σεφέρη, τον Καβάφη. Για τον επίσης αγαπημένο μου Παπαδιαμάντη, πάλι…μισό άρθρο.
Δεν φτάνει μια ζωή… και σ’ αυτήν σκορπίζουμε και σπαταλιόμαστε σε αυτά που δεν ήταν ποτέ για μας πρώτα. Τα ” Μυστήρια” πάντως σας τα συνιστώ ανεπιφύλακτα… θα νιώσετε σαν να μην πέρασε μια μέρα από τα μέσα του προπερασμένου αιώνα… #greekbooks#ilovebooks
Ηλίας Τουμασάτος