ΕΛΕΝΑ ΜΠΛΑΤΣΟΥΡΑ-ΦΛΑΜΟΥΡΑΚΗ (Flamourakis) (1931-2004)
Η Ελένη Μπλατσούρα, κόρη ενός φιλολόγου καθηγητή, μέλος μιας οικογένειας αριστερών πολιτικών πεποιθήσεων και ζώντας σε ένα περιβάλλον που ευνοούσε την εκδήλωση δημιουργικών καλλιτεχνικών τάσεων, απέκτησε ανθρωπιστική παιδεία και ανέπτυξε φιλοσοφική σκέψη, διαμόρφωσε δημοκρατική συνείδηση και αγωνιστικό φρόνημα και έμαθε να ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο και το δράμα του στη σύγχρονη εποχή.
Μετά τις σπουδές της στην Α.Σ.Κ.Τ. της Αθήνας, λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε στη μετεμφυλιακή Ελλάδα, αλλά και λόγω της περιορισμένης καλλιτεχνικής αγοράς, ιδιαίτερα της γλυπτικής, αναγκάστηκε να εγκατασταθεί στη Στουτγκάρδη. Εκεί εργάστηκε στην αναστύλωση των κατεστραμμένων από τον πόλεμο μνημείων και παράλληλα, στο πλαίσιο μιας ανθρωποκεντρικής γλυπτικής, ανέπτυξε ένα κυβιστικό ιδίωμα, με απηχήσεις από τον Φουτουρισμό, την αρχαϊκή και την κυκλαδική τέχνη.
Φιλοτέχνησε έργα μεγάλων διαστάσεων και σε σκληρά υλικά, ενώ αξιώθηκε να εκθέσει δίπλα σε μεγάλα ονόματα, όπως τον Νταλί, τον Μαρίνο Μαρίνι και τον Ζάτκιν.
Με θέληση, γνώση και σκληρή εργασία, εισέβαλε σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο και δημιούργησε μια γλυπτική δυναμική που δεν διακρίνεται από εκείνη των ανδρών συναδέλφων της. Στο πρόσωπό της διαψεύδεται η ιστορικά παγιωμένη αντίληψη, ότι η γλυπτική δεν ταιριάζει στις γυναίκες, επειδή η τέχνη αυτή προϋποθέτει σκληρή χειρωνακτική εργασία, επειδή συνεπάγεται κινδύνους και δεν είναι “καθαρή”.
Δώρα Μαρκάτου
Ερωτικό Ζευγάρι, 1977, Μπρούντζος, 30χ25 εκ. 
Η Μεταμόρφωση του Διός, 1981, μπρούντζος, 80χ70 εκ. 
Κυκλαδικός Κόσμος, 1978, γύψος, 70χ70χ75 εκ. 
Μοναξιά, 1978, Μπρούντζος, 51χ43χ31 εκ. 
Βήματα χορού, 1982, γύψος, 95 εκ. 
Φάσεις του ανθρώπινου προσώπου ΙΙ, μπρούντζος 1978, 25χ35 εκ.
