Τετάρτη 28 Φλεβάρη 2024, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Απεργιακή συγκέντρωση: Στην Κεντρική Πλατεία Αργοστολίου στις 11:00

Και να που φτάσαμε εδώ Χωρίς αποσκευές. Μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι. Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο. Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα. Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος. Αλλά τα βράδια τι όμορφα που μυρίζει η γη (Τάσος Λειβαδίτης)

Στην εποχή του νεοφιλελεύθερου ορθολογισμού η αντιπαλότητα ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία παίρνει τις πιο ακραίες ταξικές μορφές: διαρκής ύπαρξη μιας σχετικά μεγάλης ανεργίας ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης, μερική και ανασφάλιστη εργασία, γενικότερος εργασιακός μεσαίωνας με το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, αποδυνάμωση των συνδικάτων, και αναπόφευκτη πολιτική συνέπεια, αύξηση των κατασταλτικών μηχανισμών.

 Αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, απογείωση των τιμών στα καύσιμα (πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο), ο διπλασιασμός στους λογαριασμούς του ρεύματος   και ταυτόχρονα ο υπέρμετρος πλουτισμός μιας μικρής ομάδας ολιγαρχών που κερδοσκοπεί ασύστολα και με τις ευλογίες της κυβέρνησης σε βάρος της λαϊκής οικογένειας, των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων. Οι ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικές υπηρεσίες και η λεηλασία της δημόσιας περιουσίας και του περιβάλλοντος μας απειλούν όλο και περισσότερο, την ώρα που οι ιδιώτες – «επενδυτές» θησαυρίζουν.

Η κυβέρνηση απροκάλυπτα, επιτελικά, και κατασταλτικά διαλύει τον πολιτισμό, τη δημοκρατία, την ενημέρωση, το δικαίωμα στους αγώνες, την ύπαρξη των σωματείων και των συλλογικών αντιστάσεων.

  Με το ν. Χατζηδάκη η κυβέρνηση επιδιώκει να καταστείλει τους αγώνες και να βάλει στο γύψο τα συνδικάτα. Είναι ενδεικτικά, η επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα με τις απεργίες των εκπαιδευτικών για την αξιολόγηση που βγαίνουν παράνομες. Για δέκατη φορά οδηγούνται στα δικαστήρια η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ, ενώ παρατρεχάμενα στελέχη του ΥΠΑΙΘΑ κουνάνε τις εγκυκλίους και τις απειλές, απέναντι σε εκπαιδευτικούς που πασχίζουν για τους/τις μαθητές/τριές τους, απέναντι σε εκπαιδευτικούς που επιμένουν με την παιδαγωγική επιστήμη και την κριτική σκέψη, κόντρα στο περιβάλλον των εργαλειακών δεξιοτήτων και της επιχειρηματικής αποτελεσματικότητας.

 Με το ν . Γεωργιάδη, με την κατάργηση του 8ωρου και της πενθήμερου εβδομαδιαίας εργασίας,  η κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για τις επιχειρήσεις, μέσα από την περαιτέρω ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και το χτύπημα των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Το στεγαστικό ζήτημα με την συνεχή αύξηση των ενοικίων έχει καταδικάσει μεγάλο μέρος της κοινωνικής βάσης στο να αδυνατεί να ανταπεξέλθει και παράλληλα ο νέος πτωχευτικός κώδικας απειλεί χιλιάδες οικογένειες με έξωση από την κατοικία τους.

Η αγροτιά και η αγροτική παραγωγή σβήνουν προς όφελος των ευρωανωσιακών σχεδιασμών, των πολυεθνικών πετρελαϊκών, φαρμακευτικών και χημικών βιομηχανιών και των χρηματιστηρίων των αγροτικών προϊόντων.

Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε: Πόλεμος και Ειρήνη. Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά. Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα. Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους καθώς ο γιος από τη μάνα. Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά. Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους. (Μπέρτολ Μπρεχτ)

Η συμμετοχή της Ελλάδας σε πολεμικές επιχειρήσεις, με τη συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ, με την αποστολή όπλων, με τη χρησιμοποίηση των βάσεων που βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος στις πολεμικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και με τις δαπάνες για στρατιωτικές αποστολές και εξοπλισμούς, φέρνει τον πόλεμο πιο κοντά στην περιοχή. Αυτή η συμμετοχή μας στερεί τη δυνατότητα να ζήσουμε με αξιοπρέπεια ως εργαζόμενοι.

Το έγκλημα στη Γάζα συνεχίζεται με τους νεκρούς να ξεπερνούν τις 30.000 εκ των οποίων 15.000 παιδιά. 15.000 ,όμορφα όνειρα βομβαρδίστηκαν και σβήσαν, χωρίς να προλάβουν να ζήσουν την ομορφιά της ζωής και της ύπαρξης.

Ο καπιταλισμός (το κεφάλαιο) και εν προκειμένω η πολιτική του πρόταση ο νεοφιλελευθερισμός, εκτός από κοινωνικοοικονομικό σύστημα, είναι πρώτα και κύρια μορφή ή μορφές κυβερνητικής, θεσμικής και πολιτειακής συγκρότησης που παράγει και προάγει την πολιτική, οικονομική, κοινωνική αλλοτρίωση και οικολογική καταστροφή. Κεφάλαιο και κυβέρνηση, μεθοδικά και σχεδιασμένα προωθούν μια κοινωνία του ατομικού ανταγωνισμού και της ατομικής επικράτησης, μια κοινωνία με κυρίαρχα συστατικά το φόβο και τη υποταγή.

Σήμερα, διακυβεύονται οι ίδιες οι ζωές μας. Η δυνατότητα να ζούμε με αξιοπρέπεια από τους μισθούς μας, να υπάρχει δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους. Να εργαζόμαστε και να επιτελούμε τον παιδαγωγικό μας ρόλο μέσα στα σχολεία μας χωρίς τη σκιά του νεοεπιθεωρητισμού πάνω από τα κεφάλια μας.

Στις 27 Φλεβάρη εκδικάζεται η αγωγή του Υπουργείου Παιδείας ενάντια στην απεργία-αποχή ΔΟΕ και ΟΛΜΕ από την ατομική αξιολόγηση. Το αμέσως επόμενο διάστημα η κυβέρνηση θα φέρει προς ψήφιση το νομοσχέδιο με το οποίο η κυβέρνηση παρακάμπτει το άρθρο 16 του Συντάγματος, επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και προσπαθεί να μετατρέψει την τριτοβάθμια εκπαίδευση σε αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών. Στις 28 Φλεβάρη κλείνει ένας χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη. Για εκείνη τη μέρα, πλήθος Ομοσπονδιών, Εργατικών Κέντρων, σωματείων του ιδιωτικού τομέα έχει κηρύξει απεργία. Με το κεντρικό αίτημα «Τα κέρδη τους ενάντια στις ζωές μας» και «αυξήσεις για όλους τώρα», «όχι στην ιδιωτικοποίηση παιδείας και υγείας» να βγούμε στους δρόμους, γιατί μόνο έτσι θα ακουστεί η φωνή μας και θα αποκτήσει υλική δύναμη ο θυμός μας, γιατί η πραγματική αντιπολίτευση σε αυτή την επίθεση μπορεί να είναι οι αγώνες μας, το μοναδικό φρένο στον οδοστρωτήρα που επελαύνει, η συλλογική μας δύναμη. Τίποτα άλλο.

Μια απεργία μαζική με δεκάδες χιλιάδες απεργούς στο δρόμο είναι μεγάλη υπόθεση. Και μάλιστα μέσα στο καμίνι των αγώνων των αγροτών και του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και την αξιολόγηση της εκπαίδευσης. Αρκεί να μη σταματήσουμε εκεί. Από τη ΓΣΕΕ δεν περιμένουμε τίποτα άλλο πέρα από υπονόμευση. Από όσους φορείς όμως κήρυξαν απεργία για τις 28 Φλεβάρη έχουμε απαιτήσεις. Επιδιώκουμε υπεύθυνα και συλλογικά να διαμορφωθεί ένα συλλογικό αγωνιστικό σχέδιο. Που δεν θα έχει την επόμενη αγωνιστική ημερομηνία μετά από δύο μήνες. Κι αυτό μπορεί να διαμορφωθεί με πλατιά αγωνιστική συνεννόηση αλλά και με αυτοοργάνωση, αδιαμεσολάβητη δράση στη βάση των εργαζομένων, στους χώρους δουλειάς.

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει παίρνει το μέρος των φτωχών (Τάσος Λειβαδίτης)

Εμπρός λοιπόν συναδέλφισσες και συνάδελφοι!   

Έξω οι δρόμοι περιμένουν διψασμένοι, ανοιχτοί!

                                                              ΓΙΑ  ΤΟ Δ.Σ.

     Ο  ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                                   Η  ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

      Βαρδαραμάτος Βαγγέλης                                           Παύλου Κατερίνα