Κάθε παιδί μια ιστορία, κάθε ιστορία και ένα μάθημα
Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στο χώρο της εκπαίδευσης, είχα μαζί μου τα εργαλεία της γνώσης, την όρεξη για προσφορά και μια βαθιά πεποίθηση ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη μάθηση, την υποστήριξη και την πρόοδο.
Στην καθημερινότητά μας ως εκπαιδευτικοί ερχόμαστε σε επαφή με παιδιά με διαφορετικές προσωπικότητες και διαφορετικές ανάγκες: ειδικές, μαθησιακές, συμπεριφορικές, συναισθηματικές, γλωσσικές ή και με ζητήματα κοινωνικής προσαρμογής. Παιδιά που έχουν ανάγκη για ένα διαφορετικό βλέμμα, έναν διαφορετικό ρυθμό, έναν συνοδοιπόρο. Κάθε παιδί και μια διαφορετική προσωπικότητα. Κάθε προσωπικότητα και μια διαφορετική προσέγγιση. Κάθε προσέγγιση και ένα καινούργιο μάθημα.
Μέσα από αυτή την ποικιλομορφία και την ανάγκη για εξατομικευμένη προσέγγιση, άρχισα να συνειδητοποιώ ότι οι ρόλοι άλλαξαν. Κατάλαβα ότι εγώ έγινα η μαθήτρια και τα παιδιά αυτά έγιναν οι δάσκαλοί μου, οι αληθινοί δάσκαλοι της ζωής που μου έδειξαν τον τρόπο να βλέπω τον κόσμο διαφορετικά, που μου έδωσαν πραγματική ανατροφοδότηση και επιβράβευση.
Τι ακριβώς όμως μου έμαθαν τα παιδιά;
- Μου έμαθαν να βλέπω την αξία στο μικρό και την επιτυχία σε κάθε βήμα
Ένα παιδί που καταφέρνει να πει «καλημέρα» μετά από μήνες. Ένα άλλο που αποχωρίζεται το χέρι της μητέρας του για πρώτη φορά χωρίς κλάμα. Μια μαθήτρια που με κοίταξε στα μάτια λίγο περισσότερο από την προηγούμενη μέρα. Ένας μαθητής που γράφει την πρώτη του πρόταση χωρίς βοήθεια. Αυτές οι μικρές νίκες, που συχνά περνούν απαρατήρητες είναι για τους εκπαιδευτικούς τεράστια βήματα.
Τα παιδιά, λοιπόν, μου έμαθαν να σταματώ, να βλέπω και να αναγνωρίζω την πρόοδο εκεί που κάποιοι άλλοι βλέπουν μόνο τη δυσκολία. Έμαθα να γιορτάζω τη λεπτομέρεια, να χαίρομαι κάθε φορά που ξεπερνούσαμε ένα εμπόδιο, που φτάναμε έναν στόχο. Κάθε μέρα γινόμαστε καλύτεροι σε κάτι, μικρό ή μεγάλο. Κάθε μέρα αξίζουμε ένα «μπράβο».
- Μου έμαθαν την έννοια της δύναμης
Πόση δύναμη χρειάζεται για να ξεκινήσεις τη μέρα σου σε ένα περιβάλλον που δε σε κατανοεί απόλυτα; Πόσο κουράγιο κρύβεται πίσω από ένα παιδί που προσπαθεί να βάλει τάξη στον χαοτικό κόσμο γύρω του; Κάθε απρόσμενη αλλαγή αποτελεί πρόκληση. Κάθε ήχος μοιάζει με απότομη καταιγίδα. Δύναμη δεν είναι να φωνάζεις πιο δυνατά. Είναι να προσπαθείς ξανά και ξανά. Ακόμα κι αν αποτύχεις, να συνεχίζεις στον δικό σου ρυθμό.
- Μου έμαθαν ότι η αλλαγή θέλει χρόνο
Η νεράιδα με το μαγικό της ραβδί υπάρχει μόνο στα παραμύθια. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Κάθε παρέμβαση, κάθε συνεργασία, κάθε προσπάθεια απαιτεί συνέπεια, υπομονή, εμπιστοσύνη και αγάπη. Έχοντας σαν μοναδικό κέντρο το παιδίκάθε θεραπευτής οργανώνει την παρέμβασή του στο παιδί βήμα βήμα. Τα παιδιά μού έμαθαν να σταματώ, να μετρώ τα πράγματα σύμφωνα με τα αποτελέσματά τους, να απομακρυνθώ από τη βιασύνη του συστήματος, από τον αυτοσκοπό της ολοκλήρωσης της ύλης και να επικεντρωθώ σε όσα θα μου μάθει η διαδρομή, το ταξίδι μέχρι να φτάσουμε στη δική μας Ιθάκη, στον δικό μας στόχο.
- Μου έμαθαν ότι τα πάντα γίνονται με θάρρος, προσπάθεια και κόπο
Τίποτα στη ζωή δε χαρίζεται, τίποτα δε θεωρείται δεδομένο. Για κάθε μικρό ή και μεγάλο στόχο που πετυχαίνουν τα παιδιά, έχει προηγηθεί πολλή δουλειά, πολλή προσπάθεια. Με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω ότι για να φτάσεις ένα στόχο πρέπει πρώτα να κουραστείς, να κοπιάσεις, να καταβάλεις κάθε είδους προσπάθεια. Κι ακόμα κι αν κάποιες φορές εμφανιστούν εμπόδια και δυσκολίες και οδηγήσουν σε προσωρινή αποτυχία και απογοήτευση, τότε αυτά τα μικρά χεράκια με τα αθώα βλέμματα είναι εκεί για να συνεχίσουν την προσπάθεια μιας και τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Η πραγματική ικανοποίηση έρχεται τότε, όταν καταλαβαίνεις ότι προσπάθησες και επέμεινες πολύ μέχρι να φτάσεις στο τέρμα. Κανένα όνειρο δεν περισσεύει σε μια τάξη.
- Μου έμαθαν ότι η μοναδικότητα είναι μαγεία
Η μοναδικότητα είναι μοναδικό πράγμα. Πόσο βαρετό άλλωστε θα ήταν να ήμασταν όλοι ίδιοι, να σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, να κάνουμε τα ίδια πράγματα, να αποτελούμε τα ίδια κομμάτια ενός παζλ. Κάθε παιδί κουβαλά έναν ξεχωριστό κόσμο σκέψεων, συναισθημάτων και εμπειριών, και αυτή η ποικιλομορφία δεν είναι εμπόδιο στη μάθηση – είναι ο πλούτος της. Η σημασία της μοναδικότητας έγκειται στο ότι μας καλεί να βλέπουμε πέρα από τα πρότυπα και να προσεγγίζουμε κάθε μαθητή με σεβασμό, κατανόηση και προσαρμοστικότητα. Μέσα από τα παιδιά έμαθα ότι η εκπαίδευση δεν είναι μια διαδικασία “μιας μεθόδου για όλους”, αλλά ένας ζωντανός διάλογος, που ανθίζει όταν αγκαλιάζουμε τις διαφορές. Η μοναδικότητα δεν είναι μόνο πηγή δημιουργικότητας, αλλά και το θεμέλιο για ουσιαστική επικοινωνία και αμοιβαία εξέλιξη.
Ως εκπαιδευτικός νιώθω ότι δεν βρίσκομαι στον χώρο της εκπαίδευσης μόνο για να βοηθήσω, αλλά να συμπορευτώ με τα παιδιά και τις οικογένειές τους, να συναισθανθώ τις δυσκολίες τους και να φτάσουμε σε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Το να γνωρίσουμε τον εαυτό μας δεν είναι κάτι που μπορούμε να αναβάλουμε ή να το αφήσουμε για αργότερα. Είναι μια συνεχής διαδικασία, ένα παιχνίδι που δεν σταματά ποτέ, ένας τρόπος να κατανοήσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο και όσα μας περιβάλλουν.
Νιώθω τυχερή που βρίσκομαι δίπλα στα παιδιά.Είναι σπουδαίο, στο τέλος της ημέρας, να βλέπεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Τα παιδιά είναι το μέλλον μας. Τα παιδιά είναι η συνέχεια της κοινωνίας μας, αλλά και οι δάσκαλοί μας. Μέσα από την προσφορά μαθαίνεις. Και μέσα από τη μάθηση, προσφέρεις πρώτα στον εαυτό σου. Γιατί η εκπαίδευση δεν είναι μόνο γνώση, είναι ενσυναίσθηση, είναι σχέση, είναι συνοδοιπορία. Είναι ζωή.
Άννα Μπενετάτου
Εκπαιδευτικός ΠΕ70
ΚΕΔΑΣΥ Κεφαλληνίας
Ιούλιος,2025
