Εικόνα άρθρου: Jerry Apostolatos

Της Σοφίας Αράβου-Παπαδάτου

Τον θυμάμαι νεώτερο, δεν ξέρω αν ψαρεύει ακόμα, έχω καιρό να τον ρωτήσω. Έβγαινε με τη βάρκα του στον Αμβρακικό και γύριζε τίγκα στη γαρίδα. «Πού τις βρίσκεις αθεόφοβε;» τον ρώταγαν οι συντοπίτες του, αλλά και όλοι εμείς, οι φίλοι, που μας φιλοξενούσε, όταν βρισκόταν κι εκείνος τα καλοκαίρια στο χωριό. Ανάσες καλοκαιριού μακριά απ΄την πολύβουη Αθήνα.

Σιγά τη βουή και την πολυκοσμία η Αθήνα του 80-90, αλλά και πάλι, καμία σχέση με την ηρεμία του Αμβρακικού!

«Σπύρο, η παρέα των επιστημόνων προχθές στο Αργοστόλι, γιατί για εκλεκτή παρέα πρόκειται, από διαφορετικά πανεπιστήμια, αλλά ένοιωθες το νήμα που τους ένωνε. Καμία σχέση με κάποια συνέδρια που έχουμε παρακολουθήσει, κάθε Σχολή χωμένη στη δική της τεκμηρίωση, χωρίς συνεργασία με τον παραδίπλα, τα θυμάσαι!». «Ετούτοι εδώ, παιδί μου, ήταν αλλιώς, τους καμάρωσα, τους συμπάθησα!».

«Πού τις βρίσκεις βρε Σπύρο, τόσες γαρίδες μαζεμένες;» τον ρωτάγαμε. «Ξέρω τα μέρη που συχνάζουν, το σημείο και το βάθος ακριβώς, εκεί βρίσκεται το μυστικό!» μας απαντούσε. «Άντε βρε, για πες;» «Μέχρι εδώ, δεν τα λέμε όλα, τρώτε τώρα». Βραστές, με σάλτσα, σαγανάκια, γαριδομακαρονάδες, ολόφρεσκα καλομαγειρεμένα για τους φίλους από την Αθήνα!

«Όμως Σπύρο, ανησύχησα πολύ, ο πυθμένας του Αμβρακικού είναι πια ένα χαλί από γλίτσα, μας είπαν, πώς να ζήσουν εκεί ψάρια, γαρίδες…;» «Την ίδια στιγμή σκέφτηκα έναν  ξάδελφο Αμερικάνο στη Φλόριντα, που έχει αλιευτικά γαρίδας, τόνους έβγαζε! Εκείνος άραγε ή οι απόγονοι του, έχουν το ίδιο πρόβλημα; Οι ωκεανοί δεν έχουν πια πολύ οξυγόνο, η αύξηση της θερμοκρασίας δεν το αφήνει να πάει στους βυθούς. Τι γίνεται άραγε εκεί, θα ρωτήσω την Αμερικάνα ξαδέλφη Τσίτσι, έτσι τη λέγαμε μικρή!»

«Σπύρο, να σου πω κι αυτό, η ομάδα των Βιολόγων, Γεωλόγων, διευθυντών φορέων, κοινωφελών ιδρυμάτων, που βρέθηκαν στο Αργοστόλι, με λέξεις, έδειξαν το ανθρωπιστικό τους πρόσωπο. Ξέρεις δεν χρειάζονται πολλά για να καταλάβεις την ανησυχία και το ενδιαφέρον για τον άνθρωπο και την παραμέλησή του από τις παγκόσμιες πολιτικές υπερεκμετάλλευσης και απληστίας! Να φορολογείται το Αποτύπωμα Άνθρακα, είπαν. Δεν πα να φτιάξεις βιομηχανία σε φορολογικούς παράδεισους και με πράσινες ανοχές; Το προϊόν σου θα φορολογείται όταν έρχεται πίσω στη χώρα! Εκεί που πήγε να πρασινίσει η ΚΑΠ είπε ο Οικονομολόγος Αγροτικής Πολιτικής, της επιστημονικής παρέας, να σου η ενεργειακή κρίση με έκπτωση περιβαλλοντικών απαιτήσεων».

«Δεν έπρεπε να μιλάω με σένα Σπύρο, ας όψονται οι γαρίδες, έπρεπε να συζητάω με γυναίκα φίλη, είμαστε πιο ευέλικτες στις αλλαγές, λέει η έρευνα. Οι άντρες είστε πιο δυσκίνητοι και συντηρητικοί, πες το παραδοσιακοί! Όμως Σπύρο, μαζί δεν είδαμε, τότε, το Παραμύθι δίχως Όνομα του Καμπανέλλη ή μήπως με τον Μπάμπη; Δε θυμάμαι!»

«Τέλος πάντων τα θηλυκά είναι πιο ανθεκτικά. Με την εξαφάνιση κάποιων ζωικών ειδών, λόγω κλιματικής κρίσης, είπε ένας σύνεδρος, υπάρχει κίνδυνος να μείνουμε μόνο με θηλυκές χελώνες πχ, άστα!»

«Άλλος Βιολόγος είπε, ξέρω ένα τραγούδι, Έλα να πάμε στο νησί η μάνα σου εγώ και συ, όσο και να έψαξε δε βρήκε τραγούδι να λέει, Έλα να πάμε στο βουνό, η μάνα σου εσύ κι εγώ. Πλακατζής ο Βιολόγος, αλλά λες γι αυτό να ήρθα εγώ στην Κεφαλονιά, που οι γυναίκες έχουν λόγο και γίνονται μεγάλες πλάκες;»

«Τέλος πάντων, για να κλείνω σιγά-σιγά αυτό το γράμμα Σπύρο, δεν ξέρω, έτσι που μας εκπαιδεύουν αν μπορούμε να καταλάβουμε ότι όλα είναι ένα, πια. Οι γαρίδες του Αμβρακικού έχουν τις ίδιες τύχες με τις γαρίδες της Φλόριντα ή της Ιαπωνίας κλπ. έτσι που ζεστάθηκαν οι θάλασσες και ξεράθηκαν οι κάμποι».

«Να σου πω κι αυτό, έχουμε καταλάβει ότι η εποχή ζητάει αλλαγές; Αλλαγές σημαίνει συνθέσεις και συνεργασίες, να ενώσουμε Μπήτλς και Τζόαν Μπαέζ, τις δύο άκρες του Ατλαντικού π.χ. για αρχή. Γιατί βασικά πρέπει να πείσουμε τους ανθρώπους. Να ενδίδουν λιγότερο σε ό,τι τους πλασάρεται, αλλά να σκέφτονται περισσότερο τα μηνύματα που τους περνάνε!»

«Σπύρο, πες μου για τις γαρίδες, εξαφανίστηκαν ή προσαρμόστηκαν για να μην πεθάνουν, αστειάκι των Βιολόγων, πού τα βρίσκουνε όμως! Μήπως υπάρχει Χρέος Εξαφάνισης; Γελάνε-περνάνε καλά, μέσα στον τρόμο που ζούμε. Αγγιστρώθηκαν σ΄αυτή τη φράση, όπως λένε οι Κοινωνικοί Ψυχολόγοι (ξέρεις κανέναν Σπύρο;) και έφτασαν στους δεινόσαυρους ζώα και πολιτικούς, που τους δεύτερους, μετεωρίτης δεν τους πιάνει!»

Τα νερά της Κεφαλονιάς είπαν, στη μεριά της Σάμης είναι πιο κρύα από τα ρεύματα Αμβρακικού και Αχελώου. Παλική, Μύρτος Φισκάρδο, στη δυτική μεριά είναι πιο ζεστά, και η νότια Κεφαλονιά μαζί με τη βόρεια Ζάκυνθο έχουν στον πυθμένα θησαυρούς, βουνά από Φύκια και Ποσειδωνία.

Σε συγχωρώ για την ψυχρολουσία που μας στέλνετε από απέναντι. Με την αύξηση της στάθμης των νερών εσείς μπορεί να εξαφανιστείτε, η Κεφαλονιά όχι. Μωρέ εδώ θα κάτσω!  Ήταν πιο κάτω τα νερά, παλιά, ο νεάντερταλ, είπαν, κολύμπησε λιγάκι για νάρθει από Πάτρα – Κεφαλονιά! Αμ η Μεσόγειος που θεωρείται μικρός ωκεανός! Ό,τι συμβεί εδώ, στη συνέχεια εμφανίζεται σε Ατλαντικό, Ειρηνικό, Ινδικό, πειραματόζωο και προφητεία η Μεσόγειος! Τι μαθαίνουμε σε μια μέρα, όλοι εμείς, οι ειδικοί αγράμματοι της μονοσήμαντης γνώσης!

Έτσι κι αλλιώς ο Βιολόγος που έκανε μπάνιο στο Μακρύ Γιαλό, κυκλοφορούσε με καλωδιάκι θερμόμετρο στο χέρι. Μέτρησε 26.9 βαθμούς θερμοκρασία θάλασσας, Οκτώβρη μήνα. Θα μεγαλώσει η τουριστική περίοδος είπαν, αλλά Ιούλιο – Αύγουστο δεν θα αντέχουν τη ζέστη μας οι τουρίστες, θα προτιμούν πιο δροσερά μέρη. Οπότε, μία η άλλη.

Εκτός αν όλοι μαζί φροντίσουμε το περιβάλλον και σταματήσουμε την κλιματική κατρακύλα τα επόμενα χρόνια».

«Όλα γίνονται, καιρού και Φυσικού Αερίου επιτρέποντος! Είπαν οι σύνεδροι του Αργοστολιού και πήγανε για φινάλε-γλέντι!»

«Γαρίδες είχανε άραγε; Θα ρωτήσω να σου πω Σπύρο!»

Φιλιά, Σοφία

Υ.Γ. Με αφήγηση ιστοριών, είπαν στην Ημερίδα, η επιρροή των μηνυμάτων αυξάνει κατά 22% σε σύγκριση με την παράθεση στοιχείων. Τότε, ρώτησα, αν θα ήταν καλό να φτιάξουμε μια ταινία, όχι ντοκιμαντέρ, με ηρωίδα-ήρωα και πλοκή σαν Αριστοτελική Παραδειγματική Ρητορική. Έτσι κι αλλιώς η Ημερίδα έκλεισε με Ηθική, Φιλοσοφία και Ποίηση.                                                                                                                                                                                                                            «Καλά έκανα που ρώτησα Σπύρο;» Πάντως οιειδικοί της Επιρροής με Αφήγηση, είπαν Ναι, αναφέροντας και το ντοκιμαντέρ για το περιβάλλον του Ντ. Ατένμπορο. 

————————-

Ταινία «Φόρεστ Γκάμπ», Τομ Χάνκς. Συνολικά 7 Όσκαρ μαζί με Α΄ Αντρικού ρόλου, 1994. O ήρωας, ένας απλός άνθρωπος, επιβίωσε από πολέμους, έτρεξε με joking όλον τον κόσμο ένα γύρω και πλούτισε στο τέλος, αλιεύοντας γαρίδες.