Μια θεατρική παράσταση στο Αργοστόλι από 13χρονους μαθητές – «Η Αρκούδα» του Άντον Τσέχωφ
Γράφει η Σοφία Αράβου-Ππαδάτου
Σάββατο το είδαμε, σήμερα γράφουμε, για να μην χαθεί το αυθόρμητο της αρχικής εντύπωσης.
Η μαζική προσέλευση γονιών, παιδιών, εκπαιδευτικών, φίλων, παππούδων και γιαγιάδων, αλλά και επισήμων, είναι συγκινητική! Όλοι συμβάλλουν στη σύσφιξη των σχέσεων των παιδιών, είτε συμμετέχουν στην παράσταση, είτε όχι.
Οι πιο ηλικιωμένοι αψηφούν ακόμα και την υγειονομική βόμβα των ιώσεων που κυκλοφορούν. «Αει στο καλό, η ευχαρίστηση των παιδιών μας, ενισχύει το ανοσοποιητικό», λένε και πάνε!
Ο Πολιτισμός και η Τέχνη στην Εκπαίδευση, σωστική σανίδα σωτηρίας στα τρέχοντα προβλήματα του πλανήτη.
Αυτά ως προς τους Δέκτες, γιατί κάθε Δημόσιος Λόγος και ο θεατρικός, έχει Μηνύματα και Πομπούς.
Κύριος Πομπός ο Τσέχωφ, και ευγενείς μεταφορείς οι λιλιπούτειοι ερασιτέχνες ηθοποιοί, που θα τους αφήσουμε για φινάλε.
Τα Μηνύματα είναι τοποθετημένα στο τέλος του 19ου αιώνα που γράφτηκε το έργο, ως κωμικό είδος – βοντβίλ . Μεγεθυμένες και γλαφυρές καρικατούρες – αναπαραστάσεις της εποχής, αλλά διαχρονικές.
Η σύγκρουση των δύο φύλων.
Εκείνη μια χήρα που πασχίζει να παίξει το ρόλο της όπως ορίζει η κοινωνία, μαυροντυμένη, πιστή και κλαίουσα, παρ΄όλες τις κατά συρροή απιστίες του συζύγου, που ροκάνιζε παράλληλα την περιουσία της. Έχει γνώση της πραγματικότητας, αλλά η κοινωνία εκεί έξω κρίνει.…
Εκείνος, ο προμηθευτής του συζύγου που έρχεται να εισπράξει τα χρέη του νεκρού. Προβάλλει το πρότυπο του επιτυχημένου άντρα που βγάζει λεφτά, είναι ορθολογιστής – αριθμομηχανή και δεν εκτιμάει καθόλου τις γυναίκες που, όπως λέει, είναι αδύναμες, άπιστες και μυξοκλαίνε μπροστά στις δυσκολίες.
Ο Έρωτας-γεφυροποιός- γεννιέται, όταν εκείνος την αντιμετωπίζει σαν άντρα και εκείνη ανταποκρίνεται θαρραλέα. Θα μονομαχήσουν!
Το εγκεφαλικό γεφύρι ανάμεσα στο αριστερό ημισφαίριο του ορθολογισμού και το δεξί ημισφαίριο του συναισθήματος, έχει λειτουργήσει για τη δημιουργία του ζευγαριού.
Έτσι λειτουργεί και η Κριτική Σκέψη, που στο έργο, φαίνεται να υπάρχει περισσότερο στους ανθρώπους του μόχθου, στο χαρούμενο Υπηρετικό Προσωπικό.
Και για να κλείσουμε!
ΟΙ πομποί μας, οι νεοσσοί-ηθοποιοί, σίγουρα δεν πάσχουν από Κοινωνική Φοβία. Είναι ο Φόβος των ανθρώπων για τις Δημόσιες Παρουσιάσεις, που βασανίζει τόσο κόσμο!
Τα αδιαμόρφωτα ακόμα λαρύγγια τους, που σε λίγο θα τα περιλάβουν οι ορμόνες, θα συμβάλλουν στη σωστή άρθρωση και την ορθοφωνία, μαζί με ασύρματα μικρόφωνα που αμφιβάλλω αν υπήρχαν.
Η Φωνητική-Ορθοφωνία και η Ρητορική ως μάθημα, ευχής έργο να περιλαμβάνεται στην Εκπαίδευση, για ισότιμη προετοιμασία των παιδιών όχι μόνο στο θέατρο αλλά σε κάθε Δημόσιο Λόγο.
‘Όλα μαθαίνονται, ας μην ξεχνάμε την ταινία του 1964 «My fair lady», που μεταμόρφωσε γλωσσικά τη νεαρή ανθοπώλη, σε μεγαλοκυρία «The rain in Spain stays mainly in the plain», ποιός δεν θυμάται το τραγούδι;
Συγχαρητήρια στα παιδιά, στην καθηγήτρια Αντιγόνη Χριστοφοράτου ως διασκευάστρια και σκηνοθέτη του έργου, αλλά και σε κάθε συντελεστή.
Η ευγενέστατη υποδοχή μας στο θέατρο, από νεαρούς-οικοδεσπότες– «Να περάσετε καλά»… Όλα τα λεφτά!
—————————————————
Βίντεο “My fair lady” Ρεξ Χάρισον– Ώντρεϋ Χέμπορν. Η μεταμόρφωση με τη Φωνητική
