Εικόνα: Jerry Apostolatos

Σε εκτάσεις δάσους μεταμόρφωσαν στην Αγγλία μερικές από τις πιο κατεστραμμένες περιοχές των Μίντλαντς, που είχαν χρησιμοποιηθεί για δεκαετίες ως λατομεία. Πρόκειται για ένα θαυμάσιο έργο, που είχε ως αποτέλεσμα μια τεράστια έκταση πεντακοσίων τετραγωνικών χιλιομέτρων νότια του Ντέρμπι και βόρεια του Κόβεντρυ να μετατραπεί από γκρίζα και μαύρη ζώνη – πληγή σε καταπράσινη όαση.

     Χρειάστηκε βέβαια να φυτευτούν πλέον των τεσσάρων εκατομμυρίων δένδρων και θάμνων με προϊστορία στην περιοχή όπως, μεγάλα και ψηλά δένδρα για την προσέλκυση μεγάλου αριθμού πουλιών με σκοπό να χτίσουν τις φωλιές τους, (όπως η κρανιά, ο κραταιγός, οι μηλιές, οι άγριες κερασιές, ο πυράκανθος, το βιβούρνο, η μαόνια και ο συμφορίκαρπος) και διάφοροι θάμνοι για την δημιουργία καταφυγίου μικρών ζώων αλλά και για την εύρεση της τροφής τους, όπως σπόρους, βατόμουρα, καρύδια και άλλα είδη καρπών. Η δασική κάλυψη από 6% ανέβηκε σε 13%, με προοπτική το 30%.

     Τα οφέλη είναι τεράστια από τη δημιουργία του πάρκου. Ήδη το προηγούμενο εξάμηνο περισσότεροι από 200.000 τουρίστες επισκέφθηκαν την περιοχή, κάτι που φυσικά ήταν αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια. Το ποσοστό ανεργίας παραμένει κάτω από το εθνικό επίπεδο, παρά το ότι έκλεισαν τα λατομεία. Ταυτόχρονα τα οφέλη όσον αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, την ανανέωση του αέρα και την παραγωγή οξυγόνου, την προστασία της βιοποικιλότητας είναι φυσικά ανυπολόγιστα.

     Πραγματικά μια ωραία πρόταση αξιοποίησης των εγκαταλελειμμένων λατομείων που είναι διάσπαρτα στο νησί μας. Μην ξεχνάμε ότι τα λατομεία και τα σπήλαια είναι τα πρώτα βιομηχανικά μνημεία και τα δεύτερα μνημεία της φύσης. Αμφότερα προσφέρονται για τουρισμό εναλλακτικό.

     Αξίζει να σημειωθεί ότι σε βρετανική έρευνα, τα αποτελέσματα της, υποδηλώνουν ότι ο κύριος δείκτης της ελκυστικότητας των εγκαταλελειμμένων λατομείων είναι η μοναδικότητά τους, η αισθητική τους έκφραση, το ενδιαφέρον και η περιέργεια που δημιουργούν καθώς και ότι μπορούν να κερδίσουν μεγαλύτερο αριθμό τουριστών και την ανάπτυξη πεζοπορίας, ποδηλασίας, ιππασίας και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εξειδικευμένο τουρισμό (αναρρίχηση ή καταδύσεις) δημιουργώντας επιπλέον πλευρικά αξιοθέατα. Επιπλέον, λόγω της μοναδικότητάς τους και της διαφοροποίησης της μορφής τους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κοινή κοινωνική εκπαίδευση, ως διδακτική θέση στα προγράμματα τουριστικών ταξιδιών, μαθήματα επιστήμης και οικολογικής παιδείας.            

     Ποιος είπε λοιπόν ότι όταν υπάρχει θέληση δεν μπορούν να γίνουν ουσιαστικά βήματα ως αντίδραση στο τρέχον δίλημμά μας και ως ένας νέος τρόπος σκέψης, μια οικολογική βελτίωση για γιατρειά της διακεκομμένης φύσης για τη ζωή μας.  
Δρ. Σπυρίδων Α. Θεοτοκάτος