Πήραν πάλι τη μεζούρα και μας μέτρησαν. Είσαι ψηλή για γυναίκα, είσαι κοντή, έχεις περιφέρεια, έχεις γλουτούς, έχεις κοιλιά, πως είσαι έτσι; Γιατί δεν αδυνατίζεις, γιατί δεν παχαίνεις; Γιατί δεν βάφεσαι λίγο, γιατί βάφεσαι τόσο; Μην ντύνεσαι έτσι «κλειστά», γιατί φοράς μίνι; Μην βρίζεις είσαι γυναίκα, μην μιλάς δυνατά δεν είναι ωραίο, μην θυμώνεις. Γιατί βγήκες με αυτόν, γιατί δεν βγήκες με τον άλλο;

Η κοινωνία μας, ομολογουμένως, δεν είναι ένα διασκεδαστικό μέρος για να είσαι γυναίκα, αλλά υπάρχει κάτι τον τελευταίο καιρό που έχει αλλάξει συγκλονιστικά. Εμείς, ακόμα και οι μητέρες μας, αν όχι οι γιαγιάδες μας, μεγαλώναμε σε έναν μη ιδανικό κόσμο που υπόσχονταν, ωστόσο, να γίνεται προοδευτικά καλύτερος. Είχαμε την βεβαιότητα ότι η θέση της γυναίκας, μαζί με μια σειρά άλλων δικαιωμάτων συνεχώς θα βελτιώνεται, και για χρόνια πραγματικά έμοιαζε να είναι έτσι.

Δυστυχώς, τίποτα δεν είναι βέβαιο, ειδικά όταν έχει να κάνει με κοινωνικές ζυμώσεις. Για παράδειγμα, αν δεν δίνονταν αυτός ο τεράστιος αγώνας κυρίως στους δρόμους κατά της Χρυσής Αυγής, ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως θα ήταν η κατάσταση στη χώρα σήμερα; Υποθέτω κανείς. Πιο πρόσφατα, αν μετά τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, δεν υπήρχε αυτή η μεγαλειώδης αντίδραση, ποιος μπορεί να μας πει πώς θα ήταν οι δρόμοι και οι πλατείες μας σήμερα; Αλλά και στο παρόν μας, αν ο νέος «εργασιακός» νόμος περάσει, ποιος τολμάει να προβλέψει το μέλλον μας;

Οι βεβαιότητες, λοιπόν, υπάρχουν για να σπάνε, έτσι και εμείς ετοιμαστήκαμε για ένα κόσμο καλύτερο, και τελικά βρεθήκαμε σε αυτόν. Τι να κάνουμε; Κολυμπάμε! Επιστέφοντας στο γυναικείο ζήτημα, μοιάζουν όλα μας τα προβλήματα να είναι ακόμα εκεί και κάποιοι εφιάλτες να ζωντανεύουν. Δεν περίμενα ποτέ, δεν φαντάστηκα, ούτε στα χειρότερα σενάρια ότι θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουμε ξανά για το δικαίωμα στην άμβλωση. Είχα ακούσει ιστορίες για τα χρόνια που γίνονταν παράνομα, γιατί ποτέ δε σταμάτησαν, αλλά δε θεωρούσα ότι για να συνεχίσουμε να ζούμε σε ένα κόσμο που θα έχουμε την επιλογή θα πρέπει να παλέψουμε.

Σε αυτό τον πνεύμα «προόδου» ήρθε και το «1ο Συνέδριο Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας». Όταν άκουσα τον τίτλο, φαντάστηκα επιστήμονες να συζητούν χρησιμοποιώντας ακατανόητη σε μένα ορολογία για νέες μεθόδους που βοηθούν γυναίκες που το θέλουν ν΄ αποκτήσουν ένα παιδάκι, ή ακόμα και για όσα πρέπει μια γυναίκα ν΄ αποφύγει στη ζωή της, ώστε, εάν το θελήσει, να μπορεί να γίνει μητέρα. Αντί για τα παραπάνω αρκετοί επικείμενοι ομιλητές στο συνέδριο φορούσαν ράσα και όλοι σκληρό ιδεολογικό μανδύα. Στο προωθητικό βίντεο είδαμε μία κύρια που ξέχασε να κάνει παιδιά, ΞΕΧΑΣΕ, αναρωτιόταν μάλιστα και τι κατάλαβε που σπούδασε, και έρχομαι να σχολιάσω πικρόχολα, αν σκέφτεσαι έτσι, δεν κατάλαβες.

Η πρόσκληση στο συνέδριο είναι ό,τι πιο οπισθοδρομικό έχω διαβάσει εδώ και καιρό. Πρέπει, λέει, να δώσουμε έμφαση στην πυρηνική οικογένεια, καθώς ρόλος του κράτους, σύμφωνα με τους διοργανωτές, είναι «να εστιάζει στον κεντρικό πυλώνα, που είναι τα ζευγάρια της αναπαραγωγικής ηλικίας γιατί έτσι μόνο θα εξασφαλίσει και τα παιδιά και τους γηραιότερους, ενώ παράλληλα θα εμπνεύσει ασφάλεια και σιγουριά στην παραγωγική τάξη των πολιτών, διατρανώνοντας την ασπίδα της οικογένειας στην «εστία» της, στη χώρα της, στην κληρονομιά της και στην ιστορία της».*

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Το κράτος σε χρειάζεται στο σπίτι, να γεννάς φτηνό εργατικό δυναμικό, να προσέχεις τους ηλικιωμένους και να είσαι και ευχαριστημένη. Με πρόσχημα την μητρότητα θέλουν να εκμεταλλευτούν με μεγαλύτερη ένταση ξανά την απλήρωτη γυναικεία εργασία εντός της οικογένειας, ο στόχος τους είναι και οικονομικός. Ρίχνοντας μια ματιά πιο «κλασική» δεν είναι καθόλου υπερβολή να πούμε, ότι, αν η εργατική τάξη υφίσταται εκμετάλλευση μία φορά, οι γυναίκες τις εργατικής τάξης υφίστανται δέκα. Ναι, είναι δύσκολο να αποτυπώσεις με οικονομικά μεγέθη την εκμετάλλευση αυτή, όπως θα έκανες με τα κέρδη μιας επιχείρησης, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ύπαρξη της.

Η μητρότητα είναι επιλογή, οι σπουδές είναι επιλογή κ.ο.κ. Δεν έχουμε να διαπραγματευτούμε τίποτα, η επίθεση που δέχεται η γυναίκα δεν είναι τυχαία, είναι προφανές. Η έκβαση αυτής της μάχης δεν είναι σίγουρη, αν δεν είμαστε έτοιμοι ν΄ υπερασπιστούμε τα κεκτημένα και ν΄ αγωνιστούμε για τα επίδικα.

• Από τον ιστότοπο της εφημερίδας «H ΑΥΓΗ»,
  https://www.avgi.gr/politiki/389173_patris-thriskeia-oikogeneia-kai-sexismos-ypo-tin-aigida-tis-proedroy-tis

Εικόνα άρθρου: cityportal.gr