Βάζω μια άνω τελεία στην επικαιρότητα, παίρνω βαθειά ανάσα και προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν πριν. Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ, δεν είμαι σίγουρη γιατί προσπαθώ, αλλά προσπαθώ.
Η πρώτη γνωριμία με το Πολυτεχνείο έγινε, πιθανότατα, σε κάποια σχολική αίθουσα. Δεν θυμάμαι, υποθέτω. Μια φωτογραφία με ένα τανκ στην Πατησίωνν΄ απειλεί μια σιδερένια πόρτα. Πίσω από την πόρτα άνθρωποι, πάνω στην πόρτα άνθρωποι, δίπλα από αυτήν επίσης. Μετά «γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον» πιο φιλικό στα έφηβα αυτιά από το «να ΄τανε το ‘21». Τέλος, ένας ένας φορώντας, πιθανότατα, άσπρα μπλουζάκια και τζιν παντελόνια πλησιάζουμε το μικρόφωνο λέμε ένα όνομα και αφήνουμε ένα κόκκινο γαρύφαλλο στην άκρη της μικρής σχολικής σκηνής.
Κόκκινα γαρύφαλλα κρατούν και την Πρωτομαγιά, ίσως να υπάρχει κάποια σύνδεση, ίσως και όχι, ποιος ξέρει; Καλά τα τραγουδάκια, αλλά βιάζεσαι να πας για καφέ, θα έχουν τελειώσει και τα άλλα σχολεία τα δικά τους τραγουδάκια και θα είναι ΟΛΟΙ κάτω.
Τέτοια μέρα δεν γίνεται παρέλαση, καλύτερα, δεν σου αρέσουν τα άσπρα πουκάμισα, αλλά γιατί; Κάποιος σ΄ ένα οικογενειακό τραπέζι είπε πως στην αρχή δεν ήθελαν να γιορτάζεται η επέτειος του Πολυτεχνείου, ποιοι δεν ήθελαν δεν είπε, κρίμα. Κάποιος άλλος είπε πως δεν υπήρχαν νεκροί είναι ψέματα, μα ποιος λέει ψέματα για νεκρούς και γιατί; Τέλος πάντων, πλησιάζεις στην πλατεία και τα παιδιά είναι εκεί, ακόμα και εκείνος που θες λίγο παραπάνω να δεις.
Η ώρα του καφέ φτάνει στο τέλος της, γυρνάς προς το σπίτι. Κάποιες αφίσες καλούν στην απογευματινή πορεία, λένε το «Πολυτεχνείο ζει!». Πεθαίνουν άραγε οι επέτειοι ή μήπως είναι ήδη νεκρές; Δεν ξέρεις. Μετά το φαγητό βλέπεις ένα βίντεο (τραγική ποιότητα!), είναι η συνέχεια της φωτογραφίας με το τανκ στην Πατησίων, ανατριχιάζεις, έριξε την πόρτα! Μα τι έκαναν οι φοιτητές και χρειάστηκε τανκ για να ηρεμήσουν; Κάπου άκουσες ότι δεν ήταν μόνο φοιτητές. Κάποιος είπε υπήρχαν ελεύθεροι σκοπευτές εκείνο το βράδυ. Η μέρα πέρασε και αύριο έχεις μάθημα. Βαριέσαι.
Μετά από μία δύο βδομάδες και ενώ είσαι σχετικά σίγουρη πως έπεσε η χούντα, το είπατε και στη γιορτή, σκοτώνουν ένα παιδί κάπου στα Εξάρχεια, βράδυ Σαββάτου. Μια γενιά αντιδρά. Τότε, γίνεται κάτι απρόσμενο, ίσως και όχι. Αυτοί που σε χειροκροτούσαν όταν, κάπως ανόρεκτα, έκανες απαγγελία «Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος…κτλ» στην γιορτή τον περασμένο μήνα, τώρα, σου λένε σταμάτα! Μην μιλάς, μην φωνάζεις, μην ενοχλείς την ομαλότητα, μην είσαι ταραξίας.
ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΚΙΝΟΥΜΕΝΟΣ!
Κάπου είδες μια αφίσα που έλεγε «Η εξουσία θα στήνει πάντα μνημεία στα Πολυτεχνεία του χθες και πολυβόλα στις εξεγέρσεις του σήμερα» και ίσως να πήρες μια απάντηση στην αρχική σου ερώτηση ή μπορεί, τώρα, να έχεις πιο πολλές απορίες.
