Τσακίστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά… Μια φορά και έναν καιρό η κρίση του καπιταλισμού θα έφερνε την ανατροπή. Η ανατροπή ήρθε, μόνο που δεν ήταν αυτή που ο γενειοφόρος κύριος περίμενε, και ίσως να μην ήταν και τόσο ανατροπή. Από τότε έχουν περάσει χρόνια, η ιστορία δεν τελείωσε, όπως κάποιοι περίμεναν, συνεχίζεται και αυτή σαν τη ζωή χωρίς να μπορούμε να την προβλέψουμε.

Μια χαλαρή θεωρητική συζήτηση σίγουρα έχει κάποια πλεονεκτήματα, αλλά τίποτα δεν μπορεί να είναι και δεν θα είναι ποτέ χαλαρό απέναντι σε δολοφόνους. Η δική της Χρυσής Αυγής, αυτός ο τεράστιος αγώνας, μας έδωσε μια αίσθηση τέλους. Δυστυχώς, πριν καλά καλά προλάβουμε να νοιώσουμε δικαίωση, οι «φυλακισμένοι» έβγαζαν στον αέρα ραδιοφωνικές εκπομπές την ίδια ώρα μάλιστα που άλλοι κρατούμενοι κατέφευγαν σε απεργία πείνας για να διεκδικήσουν τα νόμιμα.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής επιβλήθηκε κοινωνικά. Οι πολιτικές κινήσεις παντός είδους, οι μαχόμενοι δημοσιογράφοι (σπάνιο, αλλά υπαρκτό!), οι υπέροχοι δικηγόροι, μα πάνω από όλα οι χιλιάδες που ήταν για χρόνια στους δρόμους, οι χιλιάδες της πρώτης γραμμής που πλήρωσαν το τίμημα βαρύτατα επέβαλαν την καταδίκη. Σκεφτείτε για μια στιγμή πως θα ήταν η κοινωνία μας, αν δεν υπήρχαν όλοι οι παραπάνω, αν δεν έδιναν αυτόν τον πολύχρονο αγώνα… ζόφος.

Τι έγινε, λοιπόν, και σήμερα βρισκόμαστε πάλι αντιμέτωποι με το ίδιο τέρας; Καμία απάντηση δεν θα είναι ποτέ αρκετά ολοκληρωμένη, αλλά έχω κάποιες λιγάκι σκόρπιες σκέψεις. Η νομική καταδίκη ενός νεοναζιστικού μορφώματος δεν πρέπει να συγχέεται με την κοινωνική απαξίωσή του. Επίσης, η άτακτη αποχώρηση των φασιστών από τους δρόμους προκάλεσε και μια χαλάρωση στα δικά μας αντανακλαστικά από τη στιγμή που θεωρήσαμε ότι ο κίνδυνος έχει απομακρυνθεί. Στα παραπάνω ήρθε να προστεθεί η έκτακτη κατάσταση της πανδημίας η οποία επιβάρυνε διττά. Από την μία μας στέρησε την δυνατότητα να έχουμε πραγματική επαφή, αρά και να μπορούμε να οργανωθούμε απέναντι σε τέτοιου τύπου φαινόμενα, από την άλλη η πρωτόγνωρη εμπειρία, το «παράλογο» της συγκυρίας και η αισχρή διαχείριση της κυβέρνησης έδωσαν πρόσφορο έδαφος ν΄ αναπτυχθούν κάθε είδους σενάρια συνωμοσίας. Η πατρίδα είναι ο στόχος σύμφωνα με το 90% των συνωμοσιολόγων, η οποία, μεταξύ μας, για τόσο σπουδαία που είναι, λίγο ευαίσθητη τους έχει βγει και κινδυνεύει συνέχεια.

Και τώρα τι, είναι όλα μαύρα και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα; Όχι, εύκολος τρόπος δεν υπάρχει, αλλά τρόπος υπάρχει και τον γνωρίζουμε.

Να τους τσακίσουμε!