Εικόνα: Jerry Apostolatos
Το μήνυμα του Γυμνασίου Μεσοβουνίων με Λυκειακές Τάξεις για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών
Στο πλαίσιο του προγράμματος «Σχολεία Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» στο Γυμνάσιο Μεσοβουνίων με Λυκειακές Τάξεις έγιναν δράσεις, για να ευαισθητοποιηθούν εκπαιδευτικοί και μαθητές όσον αφορά στο κοινωνικό φαινόμενο της βίας εναντίον των γυναικών. Εξάλλου, ο σεβασμός των δικαιωμάτων των ανθρώπων και κατά συνέπεια των γυναικών συγκαταλέγεται στις βασικές υποχρεώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η διαφύλαξη των δικαιωμάτων αυτών αποτελεί υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν εφαρμόζει πολιτικές και προγράμματα, υποχρέωση των θεσμικών οργάνων της και υποχρέωση του καθενός από τα κράτη-μέλη ξεχωριστά.
Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών
Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών το 1999. Η επιλογή της ημερομηνίας τιμά τη μνήμη των αδελφών Μιραμπάλ, που δολοφονήθηκαν στη Δομινικανή Δημοκρατία το 1960 λόγω της πολιτικής τους δράσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος. Η ημέρα αυτή υπενθυμίζει την ανάγκη για δράση και ευαισθητοποίηση ενάντια σε μια παγκόσμια μάστιγα που πλήττει εκατομμύρια γυναίκες.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εμφανίζεται σε πολλές μορφές: σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική, οικονομική, ακόμα και διαδικτυακή. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες παγκοσμίως έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της, ενώ τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας αυξήθηκαν σημαντικά κατά την πανδημία COVID-19, λόγω της απομόνωσης και των περιοριστικών μέτρων.
Αυτή η μορφή βίας δεν κάνει διακρίσεις. Επηρεάζει γυναίκες κάθε ηλικίας, φυλής, κοινωνικής τάξης ή μορφωτικού επιπέδου. Είναι ένα πρόβλημα που ριζώνει βαθιά στις ανισότητες των φύλων, τις πατριαρχικές αντιλήψεις και τα στερεότυπα που ενισχύουν την υποβάθμιση της γυναικείας ύπαρξης. Πέρα από τις άμεσες επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία των θυμάτων, η βία κατά των γυναικών έχει σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες, καθώς ενισχύει την ανισότητα και αποτρέπει την πλήρη συμμετοχή τους στην κοινωνική και επαγγελματική ζωή.
Οι Προκλήσεις και οι Λύσεις
Η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών απαιτεί συντονισμένη δράση από κυβερνήσεις, οργανισμούς και την κοινωνία των πολιτών. Η υιοθέτηση και εφαρμογή αποτελεσματικών νομικών πλαισίων είναι ζωτικής σημασίας. Παράλληλα, είναι απαραίτητη η στήριξη των θυμάτων μέσω ειδικών δομών, όπως καταφύγια, γραμμές υποστήριξης και ψυχολογική βοήθεια. Στην Ελλάδα, η Γραμμή SOS 15900 λειτουργεί ως ένα σημαντικό μέσο για την παροχή άμεσης βοήθειας και καθοδήγησης στα θύματα.
Η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση αποτελούν θεμέλια για την πρόληψη. Η αλλαγή της κουλτούρας που επιτρέπει την ανοχή στη βία πρέπει να ξεκινήσει από τις νεότερες γενιές, μέσα από εκπαιδευτικά προγράμματα που προωθούν την ισότητα των φύλων και αποδομούν τα επιβλαβή στερεότυπα. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα έχουν επίσης σημαντικό ρόλο, προωθώντας θετικά μηνύματα και αναδεικνύοντας τις ιστορίες των θυμάτων.
Η Σημασία της Στήριξης και της Συμμετοχής Όλων
Η Παγκόσμια Ημέρα για την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών μας καλεί όλους να αναλάβουμε δράση. Ο κάθε πολίτης μπορεί να συμβάλει στην αλλαγή, σπάζοντας τη σιωπή και καταδικάζοντας τη βία. Η στήριξη των θυμάτων, η ενημέρωση και η αποδοκιμασία κάθε μορφής κακοποίησης είναι πράξεις που ενδυναμώνουν την κοινωνία στο σύνολό της.
Η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών δεν αφορά μόνο τις ίδιες τις γυναίκες. Είναι θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικής δικαιοσύνης και πολιτισμικής προόδου. Η δημιουργία ενός κόσμου απαλλαγμένου από τη βία είναι ευθύνη όλων μας. Με τη συλλογική δράση και την αποφασιστικότητα, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κοινωνία όπου κάθε γυναίκα θα ζει με ασφάλεια, αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Μία στις τρεις γυναίκες στην ΕΕ έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία ©Adobe Stock/Atlas
Κατά τη διάρκεια της ημέρας οι μαθητές και οι μαθήτριες του προγράμματος «Σχολεία Πρέσβεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» δημιούργησαν τα παρακάτω βίντεο:
https://vm.tiktok.com/ZNe3SQUJ1/
https://www.instagram.com/reel/DCyrp3oobqG/?igsh=cXp0ajY2ZXN4OG50
Μία στις τρεις γυναίκες στην ΕΕ έχει βιώσει σωματική ή/και σεξουαλική βία ©Adobe Stock/Atlas
Άννα Μπαρζούκα, Δέσποινα Φερεντίνου, Middle Mountain College News, 25-11-2024
Μήνυμα του Αντιπεριφερειάρχη Κοινωνικής Πολιτικής, Αλληλεγγύης & Εθελοντισμού, Θεόδωρου Κοντζιάλη, για την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας Κατά των Γυναικών:
«Η βία κατά των γυναικών παραμένει ένα κρίσιμο ζήτημα στην κοινωνία μας, που πλήττει γυναίκες όλων των ηλικιών και κοινωνικών στρωμάτων.
Ανεξαρτήτως του τρόπου εμφάνισης αυτής της βίας, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος και να παλέψουμε για την ενίσχυση των νόμων και την ενημέρωση της κοινωνίας.
Η πρόληψη και υποστήριξη κατά της βίας απέναντι στις γυναίκες απαιτεί συντονισμένες ενέργειες και συλλογική δράση σε επίπεδο κοινωνίας και θεσμών.
Παράλληλα, η ενίσχυση των νομικών μηχανισμών, όπως η αυστηροποίηση των ποινών και η προώθηση της καταγγελίας των περιστατικών, διασφαλίζουν την προστασία των θυμάτων.
Μόνο με τη συνεργασία όλων των φορέων μπορούμε να δημιουργήσουμε μια κοινωνία, όπου οι γυναίκες θα ζουν χωρίς φόβο και καταπίεση».
Ανακοίνωση ΝΑΡ- νΚΑ για την 25ηΝοέμβρη
Η 25η Νοέμβρη είναι η παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας ενάντια στις γυναίκες, ωστόσο η ημέρα αυτή έχει αποκτήσει ευρύτερονόημα ως ημέρα συνολικά ενάντια στην έμφυλη βία, η οποία περιλαμβάνει όχι μόνο τη βία απέναντι στις γυναίκες αλλά και τη βία λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου. Από το 1981 που καθιερώθηκε για πρώτη φορά η μέρα και από το 1991 που ανακηρύχθηκε από τον ΟΗΕ ως διεθνής μέρα, το αίτημα της εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων δεν ήταν ποτέ πιο επίκαιρο.
Σήμερα η έμφυλη βία είναι καθημερινά στην επικαιρότητα, με πολυάριθμες γυναικοκτονίες και κακοποιήσεις.Η βαρβαρότητα του σύγχρονου ολοκληρωτικού καπιταλισμού οξύνεται από τη πατριαρχία, την ομοφοβία, τη τρανσφοβία, και το σεξισμό. Πλέον, αυξάνονται και τα περιστατικά έμφυλης βίας που δηλώνονται ακόμη κι από την αστυνομία. Με το δεδομένο ότι ελάχιστα φτάνουν ως εκεί και σε αρκετά οι αστυνομικοί προτρέπουν τις καταγγέλουσες να μην προχωρήσουν σε καταγγελία “για να μη μπλέξουν” φανταζόμαστε πόσο περισσότερα είναι. Ιδιαίτερο ρόλο έχουν η εκκλησία και η ακροδεξιά με μια ρητορική πως η γυναίκα είναι ιδιοκτησία του άντρα και ο φυσικός της ρόλος είναι η αναπαραγωγή και η φροντίδα της οικογένειας, νομιμοποιώντας έτσι την καταπίεση και την έμφυλη βία σε ό,τι «παρεκκλίνει».
Επίσης αναρίθμητα είναι τα φαινόμενα παρενοχλήσεων και ψυχολογικής βίας σε εργασιακούς χώρους, που μπορεί να μην καταγγελθούν ποτέ υπό το φόβο της απόλυσης. Σημαντικό ρόλο στη διαιώνιση τέτοιων περιστατικών παίζει και η φιλελεύθερη αντίληψη που στο όνομα της “ισότητας” ανατρέπει κάθε κεκτημένο εργασιακό δικαίωμα (άδειες μητρότητας, μικρότερο ηλικιακό όριο συνταξιοδότησης κ.α.) οδηγώντας στην βαθύτερη εκμετάλλευση των γυναικών πόσο μάλλον όταν για την ίδια εργασία οι γυναίκες παίρνουν 15% λιγότερο μισθό από ότι οι άντρες συνάδελφοί τους. Για αυτούς τους λόγους οι διακηρύξεις της ΕΕ περί ισότητας είναι υποκριτικές όπως και οι νόμοι για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και της παρενόχλησης στους χώρους εργασίας, οι οποίοι στη πράξη, υπό το καθεστώς της εργοδοτικής τρομοκρατίας και του φόβου της απόλυσης και της ανεργίας, μένουν στα χαρτιά.
Στο κομμάτι των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων αποδείχτηκε περίτρανα ότι ένας νόμος, και μάλιστα ενταγμένος στην πολιτική τη ΕΕ για αναγνώριση ορισμένων “ατομικών” δικαιωμάτων, δε μπορεί να καλύψει τις ανάγκες των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Είναι αυτονόητο πως κάθε είδους ζευγάρι, και άρα και τα ομόφυλα ζευγάρια, πρέπει να έχει το δικαίωμα επιλογής του τρόπου συμβίωσής του και το είδος της νομικής κατοχύρωσης που επιθυμεί όπως και δικαίωμα στην τεκνοθεσία με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που έχουν και τα ετερόφυλα. Από εκεί και πέρα όμως, χρειάζονται πολλά περισσότερα για να καταπολεμηθούν οι διακρίσεις στην κοινωνική ζωή, οι διακρίσεις τόσο κατά την αναζήτηση, όσο και στον χώρο εργασίας αλλά και τα περιστατικά βίας που τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα βιώνουν καθημερινά.
Ανυπολόγιστη είναι η βία που δέχονται οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα της προσφυγικής και μεταναστευτικής κοινότητας όπως και τα θύματα trafficking καθώς εκεί η καταγγελία είναι απαγορευτική. Άλλωστε οι ίδιες οι αιτίες της μετανάστευσης, οι πόλεμοι και η φτωχοποίηση γεννούν και οξύνουν τηνέμφυλη βία. Οι ηρωικές γυναίκες της Παλαιστίνης είναι, μαζί με τα παιδιά τους, τα κύρια θύματα της γενοκτονίας του Ισραήλ και γενικά της κατοχής της Παλαιστίνης εδώ και δεκαετίες. Αποκορύφωμα ο τελευταίος χρόνος, όπου το 70% των επίσημα καταγεγραμμένων θανάτων στη Γάζα είναι γυναίκες και παιδιά, με τα περισσότερα θύματα να είναι παιδιά σε ηλικίες 5 με 9 χρόνων .
Κοινωνική βάση για όλα τα παραπάνω είναι η διπλή εκμετάλλευση των γυναικών στο καπιταλισμό ο οποίοςσε κρίση γεννά τέρατα. Το κεφάλαιο διασπά διαρκώς τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες αξιοποιώντας κάθε φυλετική, έμφυλη ή άλλη διαφορά. Πάνω σε αυτή την ανισότητα, πάνω στην βάση της διπλής εκμετάλλευσης υψώνονται και αναπαράγονται οι προκαταλήψεις, οι πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας και συμπεριφορές, οι αντιλήψεις ιδιοκτησίας της γυναίκας. Σε ένα σύστημα που αγωνιά να ξεπεράσει την κρίση του σπέρνοντας πολέμους, αυταρχισμό και στυγνή εκμετάλλευση των καταπιεσμένων , η πατριαρχία αναπαράγεται και εντείνεται.
Το ταξικό εργατικό, το φεμινιστικό και ένα σύγχρονο κίνημα κομμουνιστικής απελευθέρωσης είναι οι δυνάμεις που μπορούν να αντιπαλέψουν την έμφυλη βία από το σήμερα της εκμετάλλευσης μέχρι το αύριο της καθολικής χειραφέτησης. Οι υποκριτικές «οδηγίες αντιμετώπισης της βίας » που εκδίδει το κράτος στην τοπική ή την κεντρική του μορφή δεν παράγουν κανένα θετικό αποτέλεσμα αφού από την άλλη πλευρά ξεπλένει βιαστές και κακοποιητές. Όταν κάποιοι από τους παιδοβιαστές στην υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό υπάρχει περίπτωση να αποφυλακιστούν λογω του 18μηνου ενώ πολλοί κυκλοφορούν ελεύθεροι και απειλούν την ανήλικη και την οικογένεια της, όταν στήνεται φασιστικό πογκρομ εναντίον τρανς ατόμων μέρα μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, όταν ο νόμος για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια παγιδεύει τις γυναίκες και τα παιδιά σε κακοποιητικά περιβάλλοντα, όταν βιαστές και προαγωγοί «βγαίνουν λάδι» από τη δικαστική εξουσία, τότε καμία κυβέρνηση και καμιά ΕΕ δεν μπορεί να μας πείσει ότι παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.
Ο αγώνας ενάντια στην έμφυλη βία και καταπίεση δεν μπορεί παρά να έρχεται σε σύγκρουση με τον πυρήνα της ίδιας της εκμετάλλευσης και συνολικά με τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό της εποχής μας. Το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα σε κοινή πάλη με το ριζοσπαστικό, ταξικό φεμινιστικό κίνημα μπορεί και πρέπει να εντάσσει οργανικά στην πάλη του την ανατροπή των έμφυλων διακρίσεων και της έμφυλης βίας, των σεξιστικών αντιλήψεων και της πατριαρχίας εν γένει. Η ισότητα, ο αλληλοσεβασμός, η αυτοδιάθεση και εν τέλει η χειραφέτηση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων είναι ο δρόμος που διαλέγουμε απέναντι στην πραγματικότητα της καπιταλιστικής σήψης και της βαρβαρότητας.
Σε αυτό το πλαίσιο παλεύουμε για:
- Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Κανένας αποκλεισμός από την εργασία λόγω φύλου, ταυτότητας φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού.
- Ισότητα αντρών-γυναικών- ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων σε κάθε πεδίο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
- Δημόσιες δωρεάν δομές στέγασης, οικονομική και ψυχολογική υποστήριξη στα θύματα έμφυλης βίας
- Συμβουλευτικά κέντρα κατάλληλα στελεχωμένα με μόνιμο προσωπικό
- Νομική κατοχύρωση του όρου γυναικοκτονία.
- Ανατροπή των πολιτικώνκαι των σχεδίωνκυβερνήσεων και οργανισμών του κεφαλαίου για τον έλεγχο των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών
- Πάλη ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού, τον σεξισμό την ομοφοβία, την τρανσφοβια.
- Αγωνιζόμαστε για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή έμφυλης βίας και διακρίσεων. Για μια σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία.
Καλούμε σε συγκεντρώσεις και πορείες την Δευτέρα 25 Νοεμβρίου!
Αθήνα, 18:30, πλατεία Συντάγματος
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση
