Πέμπτη 28 Μαρτίου 2024
18 C
Argostoli

kefaloniastatus@gmail.com

Εφημερεύοντα Φαρμακεία

spot_img

ΜΕΝΟΥ / ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Τι απομένει από τις επετείους; | του Βύρωνα Λυκιαρδόπουλου

Η φωνή της μνήμης του 21 παραμορφωμένη από τα μεγάφωνα. Τα πρόσωπα των αγωνιστών ξεθωριασμένα στα κάδρα στρατώνων, δίχρωμων τάξεων και αστυνομικών τμημάτων. Το νευρωτικό συναίσθημα και οι αναπόφευκτες μεγαλοστομίες των σκετς για τ’ αθάνατα κρασιά κι άλλα τέτοια βουκολικοπατριωτικά. Η αλήθεια χαμένη στους εθνικούς μύθους. Η ξύλινη, σχεδόν κάλτ γλώσσα των φιλολόγων. Το ψέμα για το κρυφό σχολειό.

Αυτό το τελετουργικό 21 των εγκυκλίων μου είναι ξένο. Ένα φολκλόρ των παιδικών μου άλμπουμ.

Εθνικόν είναι το αληθές. Εκεί πρέπει να κοπιάσεις για να μάθεις ποιος είσαι και από πού έρχεσαι.

Την επανάσταση την έκαναν Βαλκάνιοι Ελληνόφωνοι και Ορθόδοξοι Αλβανοί. Όταν αποφάσισαν να συγκροτηθούν σε κάτι απο αυτό το ελάχιστο που φυτοζωούσε πρίν. Απο υπολείμματα, σκόρποχώρια και φελαχολαούς σε Έθνος. Aκούγοντας την – ίσως αδιάλειπτα ζωντανή – μακρινή βοή της μνήμης έργων σπουδαίων που είπαν και κάναν οι πρώτοι Έλληνες. Γέννησαν το νέο, μαζεύοντας αυτό το κάτι που υπήρχε πριν. Αυτό το κάτι ήταν θολό και ασαφές, μια προ νεωτερική ταυτότητα ενός έθνους πριν το Έθνος.

Τη ρομαντική ιδέα για το αυτοκυβέρνητο και την ελευθερία την έφερε μαζί της επιστρέφοντας μία τετραπέρατη εμπορική διασπορά. Για να ξεσπάσει έπειτα ένα ορμητικό κύμα που συγκέντρωνε τους πάντες. Ημίπαραληρηματικούς οραματιστές όπως ο Ρήγας, παπάδες εκόντες/άκοντες, κωλοπετσωμένους ληστάρχους που δεν ήταν πάντα καλύτεροι από σημερινούς Ουτσεκάδες, φαναριώτικες αλεπούδες και μεγάλους επτανήσιους δεσμώτες της εθνικής ιδέας.

Η βία ξεγέννησε εμάς τους νεοέλληνες σαν πρακτική μαμή. Κόντρα στις πιθανότητες. Με ό,τι είχε πρόχειρο. Την αποφασιστικότητα, τα κόλπα, την τύχη, την αγριάδα και τα παρακαλετά στους προστάτες που χωρίς αυτά οι μικροί ποτέ και πουθενά δεν στάθηκαν όρθιοι. Ένας σπουδαίος Αγώνας δόθηκε.

Απ’ όλα αυτά δεν αξίζει να μείνει η αυτομομφή για τον εμφύλιο των οπλαρχηγών, των καραβοκυραίων και των πολιτικών. Ούτε ότι οι Ρουμελιώτες σφάζαν τους Πελοποννήσιους ενώ ο Ιμπραήμ κατέκαιγε την χώρα. Ούτε ότι ο Μιαούλης κάποτε πυρπόλησε τον εθνικό στόλο για να μην πέσει στα χέρια της άλλης κυβερνητικής φατρίας. Δεν αξίζει να μείνει αυτό που κάποτε χαιρέκακα ειπώθηκε ότι οι Έλληνες απελευθερώθηκαν μόνον και μόνο για ν’ αποδείξουν ότι δεν είναι άξιοι ν’ αυτοκυβερνηθούν.

Μένει η δύναμη των φιλελεύθερων ιδεών του Φωτεινού αιώνα και ο δυναμισμός ενός οράματος που συνένωσε τον ενθουσιασμό μιας πανσπερμίας αλλόγλωσσων ανθρώπων σε ΕΝΑΝ λαό κάτω από την ελπίδα ενός νέου κόσμου. Ανθρώπων που θέλησαν να τραβήξουν για εκεί που απο πάντα οδηγούσαν τα ελληνικά γράμματα. Έμφορτα με το βαρύ φορτίο της ιστορίας και του πολιτισμού που κουβαλάνε στην καμπούρα τους εδώ και τρείς χιλιάδες χρόνια. Τα γράμματα και οι δάσκαλοι κατάφεραν αυτά που τα όπλα δεν θα μπορούσαν ποτέ.

Τελικά το μόνο κρυφό σχολειό που γνώρισα είναι το σαββατιάτικο.
Αυτό που προσπαθεί να μάθει στα μικρά Ελληνάκια του εξωτερικού τη γλώσσα. Εκεί, στα όχι πάντα καθαρά Ελληνικά των σκετς, κάποτε μιξοβαρβαριστί, στην μικρή φτώχεια του χώρου και των μεσών, στην μυσταγωγία της εύθραυστης κοινότητας μακριά από την πατρίδα κλείνει ο διαλεκτικός κύκλος αυτού που πραγματικά και λιτά μας συγκροτεί ως ταυτότητα.
Όταν αντέχουμε να την κοιτάξουμε στα μάτια.

Βύρων Λυκιαρδόπουλος

1 ΣΧΟΛΙΟ

  1. Είναι πολύ ενθαρυντικό σήμερα να υπάρχουν νέοι άνθρωποι με κριτική σκέψη και άποψη, σαν το Βύρωνα Λυκιαρδόπουλο, που με παρρησία και θάρος τη διατυπώνει ελεύθερα και δημόσια σε μια κοινωνία που δυστυχώς,
    μάλλον δεν δείχνει έτοιμη να την δεχθεί.
    Συγχαρητήρια!!!!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΑΡΘΡΑ