Εικόνα άρθρου: Jerry Apostolatos (Γεράσιμος Αποστολάτος)
Πειραιας , Τεταρτη , 9 του Φλεβαρη του 2022
Μεσημερι γυρω στη μια , Λιακαδα σημερα , οδος Γρηγοριου Λαμπρακη , διπλα στις γραμμες του Tram ( εχουμε και απο αυτο τελευταια τρομαρα μας, ουτε εμεις καλα – καλα δεν χωραμε, οι ανθρωποι … τι το θελαν;)
Πλησιαζει ο συρμος, βρισκομαι διπλα στις καρεκλες ενος Cafe απο τη μεσα πλευρα του πεζοδρομιου, ορθιος, μαζι με δυο αλλους κυριους αγνωστους, ομοσταυλους μου (ιδιας περιπου ηλικιας…) περιμενοντας να περασει ο συρμος να συνεχισουμε το δρομο μας.
Απο απεναντι πλησιαζει μια Κυρια, καλοβαλμενη, around mid fifties, μαλλι στην τριχα !!!, γυαλι μαρκας… μαλλον Rayban, χωρις μασκα και κραταει ενα χαριτωμενο Σκυλακι αγκαλια!!!
Φτανει κοντα μας μαζι με το Tram οποτε ο ενας Κυριος αρχιζει να χαριεντιζεται με το σκυλακι, αυτο χαιρεται, ανταποδιδει κουνωντας την ουρα του και διαφορα αλλα… και τοτε ο Κυριος λεει στην Ιδιοκτητρια :
” Χαριτωμενο το σκυλακι σας να το χαιρεστε !!! ”’
” Ευχαριστω πολυ ” ……. περηφανη για το κατοικιδιο της.
Aκολουθουν τα σχετικα…. οποτε πετιεμαι εγω και λεω στην ομηγυρη :
” Παντως εμενα ουτε η μανα μου δεν θυμαμαι να με κρατησε ποτε ετσι αγκαλια !!! ”
Και η Κυρια μου απανταει αποστομοτικα :
” Αν ησασταν γυρω στα τριαντα… ισως να το σκεφτομουνα …”’
Τομπολα ααα … γελια μεχρι δακρυων απ’ τους παρευρισκομενους …. καταλαβαινετε … τι να πω …
” Πληρωμενη απαντηση λεει καποιος …”
” Κακο πραγμα τα γεραματα, μας πηρανε χαμπαρι …” τους λεω εγω και εν μεσω γελωτος η Κυρια φευγει…
Και αφου απομακρυνθηκε αρκετα και δεν ακουγε λεω στους Κυριους :
” Ακους να γερασω ο κερατας !!! Δεν το περιμενα ποτε να το παθω αυτο, να γερασω, καλα να παθω !!! ”
Τα γελια συνεχιζονται ενω εγω απομακρυνομαι ……..
ΣτΣ: Την εκφραση ” Ακους να γερασω ο Κερατας ” την ακουσα πριν απο πενηντα περιπου χρονια σε μια αναλογη περιπτωση απο εναν γερο ναυτικο απομαχο Πρωτο Μηχανικο στα Σπαρτια … θα σας πω την Ιστορια μιαν αλλη φορα…
Με τις ευχες μου για καλη συνεχεια.
Ανθιας ο Σπαρτινος ,
( Αυτοσαρκαζομενος …. δεν μου φτανουν αυτα που γραφω, θελω να μιλαω κι’ απο πανω … )
( ” Του Κοσμου το περιγελο καταντησα και παλι ” … τραγουδησε καποτε ο Στρατος Διονυσιου … για μιαν ακαρδη γυναικα …)
