ΑΣΥΝΑΡΤΗΣΙΕΣ – 15 –
Υπότιτλος: Γιούρια βρε γραικύλοι; Βρε κουτά…

“Αν θες να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη
και το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ’τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζεις την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.”
Τάσο Λειβαδίτη, λυρικό αηδόνι του ελληνισμού
που θα βρω τον λαό μου; Τόσο ξεθύμανε;
Βρε πολεμοκάπηλα θύματα
έχουν όρεξη οι Τούρκοι βατραχάνθρωποι
μες το κάμα, βρε κουτά, και εξοπλισμένοι ως τα δόντια
να κυνηγάνε στα σοκάκια της Μυκόνου τον Ψινάκη;
Άσε που μ’ένα: «Είσαι θεά!» ο Ηλίας
θα έκανε τον Τούρκο ναύαρχο λιώμα…
βρε τι μπελάς… (τούρκικη λέξη)
Και μετά ήρθαν οι τσούχτρες…
άσε που το νερό είναι μπούζι… (τούρκικη λέξη)
Αχ! Που είναι οι σφίγγες;
Τη σφίγγα τη βλέπεις, την ακούς
προφυλάγεσαι, την αντιμετωπίζεις βρε αδερφέ…
Η τσούχτρα είναι ύπουλη δεν ξέρεις από πού θα σου’ρθει…
Πόσο με εξιτάρει η εποχή της τσούχτρας…
Και τώρα τι θα γίνουμε δίχως σφίγγες;
Αυτές ήταν μια καλύτερη λύση;
Έτσι κι αλλιώς όλες οι καπιταλιστικές λύσεις είναι απειλές…
Αχ! Να δω την Μανφάλντα με δίκοχο πρηνηδόν στο μυδραλιοβόλο
και δίπλα το ημισάρδελο του βαθέως συστήματος
με βεντάλια από υάκινθους να της κάνεις αέρα
ενώ η νεοφώτιστη να σκορπάει ροζ γαρύφαλλα
κραυγάζοντας : αέρα…
“… αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη
κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.”
Τάσο Λειβαδίτη, πέτρινη λαξευμένη πένα στα βράχια
της εξορίας του λαού μου
που θα βρω την ψυχή μου στα πέτρινα χρόνια…
Να στήσουμε καραούλι; (τούρκικη λέξη)
Βρε Ιζνογκούντ αγόρι μου
ζητάς απ’τον ποντικομούρη χαλίφη να λάβει μέτρα
επειδή θα έχουμε “κοινωνική έκρηξη”;
Βρε αχαΐρευτε αυτό δεν είναι που επιζητά η αριστερά;
Υπάρχει, βρε κουτό, αριστερά δίχως εκ-ΡΗΞΗ;
Τι χρώμα έχει η σημαία; Γαλανό;
Βρε κουτό μπλε και κόκκινο με αστεράκια έχει…
Άγριες κατσίκες… (τουρκική λέξη)
Βρε κουτά τι κάνει η αστική τάξη όταν επιθυμεί
να ανανεώσει τις βρομοδουλειές της;
Εκλογές κάνει βρε κουτά…
Και ποιος θα είναι ο λόγος των εκλογών;
ποιος ήταν πάντα βρε κουτά: εθνικοί λόγοι.
Πόσο πάει η φρατζόλα; (τούρκικη λέξη)
Βρε αχαρακτήριστοι κοντυλοφόροι
με φέρνετε όλο και πιο κοντά
στον αγαπημένο μου Ματθαίο Γιωσαφάτ…
βρε φουκαρά, τσιγκούνη θες να γίνεις και μουσαφίρης… (τούρκικες λέξεις)
ποια ελληνική ναυτιλία μου τσαμπουνάτε συνέχεια
βρε αργυρώνητοι κοντυλοφόροι;
βρε κουτά είναι τρίτη στον κόσμο η “ελληνική” ναυτιλία;
Έχω καράβια και δεν το ξέρω;
Δηλαδή εγώ κουβαλάω απ’τα πέρατα της οικουμένης
την κόκα και την ηρωίνη;
Δηλαδή εγώ κουβαλάω το αφορολόγητο πετρέλαιο
και τα καλαζνίκοφ; Είμαι τέτοιο τσακάλι;
Πληροφορούμαι ότι οικουμενική θα έχουμε
εν τέλει τον Οκτώβρη
πρόεδρος ο Φώτης ο Κουβέλης.
Μετά θα μεταπηδήσει στην προεδρία της “δημοκρατίας”
κάηκε ο Βαγγέλης, έχει κάποια καυτά χαρτιά ο Ανδρέας της Νοβάρτις…
Τι λέω ανοησίες; Περίμενε…
Ένα γκαρσόνι που σέρβιρε τον Χρηστοφοράκο, ξέρει…
Θα μας πεις το φλιτζάνι; (τούρκικη λέξη)
Βρε εθνοκάπηλα θύματα έχουνε όρεξη
οι Τούρκοι οικοδόμοι να τρέχουν καλοκαιριάτικα
στη Ρόδο, βρε κουτά, στο γνωστό δάσος
να κυνηγάνε με την απόχη τις πεταλούδες;
ξέρεις τι λένε οι οικοδόμοι για τις πεταλούδες;
καλύτερα να μην σου πω…
Σ’αρέσει το νταβαντούρι; (τούρκικη λέξη)
βρε εθνοκάπηλα θύματα έχουνε όρεξη
οι Τουρκάλες καθαρίστριες να ράβουνε
κάλτσες και αμπέχονα για τους Τούρκους φαντάρους
στα υψίπεδα της Σαντορίνης;
Τι είπες Μανόλη Αναγνωστάκη; Κανείς πόλεμος
δεν τέλειωσε ποτέ; Και με τους Τούρκους
πότε θα συνεχίσουμε τον πόλεμο;
Όταν το χρειαστεί ο μπάρμαν στο Σαλούν.
Και με τις εξόδους;
Τα μονοπάτια τα γνωρίζει ο Χο Τσι Μιν;
Κλείσε το παντζούρι… (τούρκικη λέξη)
Σαφώς και μιλώ εκ του ασφαλούς: στη Μαυρουνά
απόβαση οι Τούρκοι δεν θα κάνουνε ποτέ!
Κουτάνε; θα ρισκάρουν να δουν εμένα και τους
άλλους ραχιώτες με μαγιό;
Δε θέλει νταραβέρια… (τούρκικη λέξη)
βρε κουτά, μη φοβάστε την απόβαση
καλοκαιράκι βρε, τώρα οι ελληνικές παραλίες
είναι θωρακισμένες, για να μην πω τεθωρακισμένες…
στην πρώτη καντίνα με το που μυρίσει ο Τούρκος τσίκνα
και ακούσει κι ένα: “φωτιά στα σαββατόβραδα…”, του
πήραμε τα σώβρακα βρε… έχουν νταλκά οι Τούρκοι…
τι νομίζεις πως είναι σαν τους ξενέρωτους τους κοκκινόκολους
που τρώνε για πρώτο παραδοσιακή κρεμμυδόπιτα με τρια
ολλανδικά τυριά και για δεύτερο κουνέλι με δαμάσκηνα;
Είναι σαΐνι, τσίφτης με το σακάκι… (τούρκικες λέξεις)
Έχουνε, βρε πολεμοκάπηλα θύματα, όρεξη οι Τούρκοι αγρότες
να παρατήσουν τα ζαρζαβατικά τους και να τρέχουνε
μες το κάμα στην Ελαφόνησο να ξεγεννήσουν τις
φώκιες μονάχους – μονάχους τι τους πέρασες; τρελούς – τρελούς;
Έχουνε, βρε πολεμοκάπηλα θύματα όρεξη οι Τούρκοι φοιτητές
να τρέχουν να μαζέψουν από τα μπαρ στα καρδάμηλα
και στο Καρλόβασι τις ξέκολες φινλανδέζες;
Τα τρώει αυτά τα προπαγανδιστικά ο Ταγίπ;
μπορούν έτσι τα ξέκολα να πείσουν τον Ταγίπ
να τις αφήσει να μπουν στο Νάτο;
Να σβήσουμε όλες τις τούρκικες λέξεις;
Δε θα μπορούμε να συνεννοηθούμε βρε κουτά…
Δηλαδή εγώ αντί τσακάλι να λέω ο θως
και αντί φουντούκι να λέω λεπτοκάρυο
και αντί φιστίκι να λέω πιστάκη;
Βρε πολεμοκάπηλα θύματα έχουνε όρεξη οι Τούρκοι
καλλιτέχνες να πέφτουνε με αλεξίπτωτα στους
αρχαιολογικούς χώρους να γλιστρήσουνε στην αγκαλιά
της ανοργασμικιάς φιλενάδας του Λιγνάδη και στην
αγκαλιά της της ερωτιάρας Παναγιωταρέα ; άσε που
μπορεί να είναι κρυμμένη σε καμιά μάζα το ζουλάπι
η κόρη της: ειλικρινά δεν καταλαβαίνω την ερώτηση
γιατί, αν είχε καταλάβει την ερώτηση, θα είχε απάντηση;
Έχουνε, βρε πολεμοκάπηλα θύματα όρεξη οι Τούρκοι δάσκαλοι
να κατέβουνε με αλεξίπτωτα στη σκεπή του ιδρύματος Νιάρχου
και να πέσουνε πάνω στην Νίκη την κεραμιδόγατα
την ώρα που διαβάζει τα σπουδαία συγγράμματα
που την έχουν παραμορφώσει: “Να Λόλα, ένα μήλο…”;
Αχ! Πόσο αγαπώ τα ιδρύματα των ελεημόνων καραβοκύρηδων
και το θεάρεστο έργο που επιτελούν, μήπως
μέχρι την ίδρυση των ιδρυμάτων τους το έργο τους ήταν
του διαβόλου;
“Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
κααι περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες τη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε
την άνοιξη, τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες τη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι
πιο νέος
αφού όλο και νέοι αγώνες θ’αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος…”
Τάσο Λειβαδίτη, ξέρεις, η ευτυχία του λαού σου πλέον
μετριέται σε κιλοβατώρες και λίτρα πετρελαίου και βενζίνης…
Τάσο Λειβαδίτη, εξόριστε ποιητή στις καρδιές μας
σαν βρούμε πάλι το φιτίλι – τούρκικη λέξη – του λαού μας
πολλές θα είναι οι εξορίες αλλά: vencermos!

Δημήτρης Ραυτόπουλος
Εκπαιδευτικός