Φωτογραφία: Κατερίνα Μπαλτσαβιά
Σε όσους ταξίδεψαν με το μοιραίο τρένο της επιστροφής, για κάποιους
το τρένο της μεγάλης φυγής :
Τώρα που ο δυνατός κρότος απο την σύγκρουση έχει κοπάσει.
Τωρα που η λάμψη απο τη φωτιά της μεγάλης έκρηξης έχει σβήσει.
Τώρα που τα συντρίμμια έχουν μαζευτεί και το τοπίο μοιάζει βομβαρδισμένο.
Τώρα που τα αδικοχαμένα παιδιά εναποτίθενται μεσα στα φερετρα τους στο
φρεσκοσκαμενο χωμα που τα περιμένει …
Τώρα που τα δάκρυα έχουν στερέψει και μόνο γοερό κλάμα ακούγεται παντού …
Τώρα που οι ελπίδες για αγνοούμενους έχουν σβήσει και το ΓΙΑΤΙ ; θα ακολουθεί
για πάντα τους οικείους τους.
Τώρα που τα ερωτήματα αρχίζουν να τίθενται προς ΟΛΟΥΣ αμείλικτα και πρέπει
να διερευνηθούν ….
Τώρα που όλη η κοινωνία περιμένει απαντήσεις στα καίρια ερωτήματα , αγνωστο
εαν και πότε θα απαντηθούν ……
Τώρα που το τραγικό δυστύχημα έγινε και δεν έχει πια τόση σημασία πως έγινε ,
τι ποσοστό ευθύνης αναλογεί στον καθένα, στους υπεύθυνους του οργανισμού,
στους εργαζόμενους, στους πολιτικούς διαχρονικά, αν κλείδωσε η ξεκλείδωσε
η εντολή του Σταθμάρχη, ούτε ποιος τον διόρισε όντας έμπειρος η άπειρος,
με η χωρίς ρουσφέτι.
Τώρα ας μη σταθούμε στη σύγκριση μεγεθών όπως κάποιοι επιθυμούν αν η μιά
τραγωδία είναι μεγαλύτερη από την άλλη, παντού υπάρχει απώλεια ανθρώπων ψυχών.
Τώρα υποχρέωση ΌΛΩΝ μας είναι να να ζητήσουμε ένα μεγάλο ΣΥΓΝΩΜΗ !!!! από
τους ζώντες για τη φρικτή εμπειρία και από τους εκλιπόντες και τις οικογένειές τους για
τις απώλειες.
Συγνώμη Ιφιγένεια που δεν θα συνεχίσει να λάμπει το χαμόγελό σου και να μας
το χαρίζεις απλόχερα, όπως και τα άλλα λαμπερά κορίτσια σαν εσένα που έφυγαν.
Συγνώμη Τάσο που δεν θα μπορέσεις να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου
να γίνεις Γεωπόνος να γυρίσεις στη πατριδα σου να καλλιεργήσεις τη Γη σου.
Συγνώμη στον πυροσβέστη που έσωζε ζωές ακόμη και κατοικίδιων αλλά δεν
μπόρεσε να σώσει τον εαυτόν του..
Συγνώμη Ιορδάνη ποδοσφαιριστή του ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ , τα όνειρά σου σταμάτησαν
στο τελευταίο σου παιχνίδι δύο μέρες πριν στη Λειβαδιά …
Συγνώμη στα δίδυμα κορίτσια αγγελούδια που γεννήθηκαν μαζί και έφυγαν μαζί
αγκαλιασμένα, μαζί στη ζωή μαζί και στο θάνατο…
Συγνώμη φίλε τραυματία που έστειλες τη γυναίκα σου στο κυλικείο να πάρει καφέ
και δεν γύρισε ποτέ, τώρα είσαι αναγκασμένος να μεγαλώσεις μόνος το παιδί σας…
Συγνώμη Βάγια εργαζόμενη στο κυλικείο που δεν θα μπορέσουν να σε αγκαλιάσουν
ξανά τα τρία παιδιά σου…
Συγνώμη στου Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες που οι δικοί σας θα συνεχίσουν
να σας περιμένουν.
Συγνώμη άγνωστε πρόσφυγα απο το Μπαγκλαντές που δεν σε αναζήτησε κανείς …
Συγνώμη , Συγνώμη , Συγνώμη … σε όλους όσους ξέχασα, 57 Συγνώμη σε όλους
μαζί και στον καθένα ξεχωριστά και στους οικείους τους.
Συγνώμη σε όλους όσους μπήκαν στο τρένο της επιστροφής, η καλύτερα στο τρένο
της μεγάλης φυγής …. θα μπορούσε να ήταν φίλοι μας, συγγενείς μας η ακόμη
και τα παιδιά μας …
Τώρα πια που δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουν το μέγεθος του θανάτου και της
απώλειας, μόνο αυτοί που το έζησαν και γλίτωσαν μπορούν και θα τους στοιχειώνει
για πάντα.
Τώρα που όλοι συμφωνούν ότι δεν ήταν ατύχημα, ήταν το χρονικό ενός
προδιαγεγραμμένου εγκλήματος χωρίς αιδώ και τύψεις, ήταν θέμα χρόνου.
Και τώρα ΤΙ ;;; τι μέλλει γενέσθαι ;
Τώρα τα κεφάλια κάτω, περισυλλογή, πείσμα… και μια υπόσχεση να γίνει ΠΡΑΞΗ :
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΤΕΜΠΗ… Φτάνει πιά !!! , τρεις φορές στο ίδιο σημείο να ματώνει έτσι
η χώρα είναι πολύ, δεν ταιριάζει τέτοια κατάντια στην Ελληνική κοινωνία !!!!
Τώρα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι :
ΗΤΑΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ !!!!
Και πόση αξία έχει όταν λέμε στα παιδιά μας : ” Πάρε με όταν φτάσεις … ”
ΣΥΓΝΩΜΗ παιδιά ταπεινά και διαχρονικά και για όποια ευθύνη μου αναλογεί
προσωπικά ….
Μίμης Ζαφειράτος
Σπαρτιά 08 / 03 / 2023
Υ.Γ. : Χρόνια πολλά στις γυναίκες όλου του κόσμου και ειδικά
στις γυναίκες της ζωής μας !!!
( με ανάμεικτα συναισθήματα )
