Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος

Όλοι έχουμε ακούσει και έχουμε χαμογελάσει, με τον τρόπο που ένα μικρό παιδάκι μετά από μια σκανταλιά ζητάει συγνώμη, με κατεβασμένο το κεφαλάκι του, τα ματάκια του στο πάτωμα, και τη λέξη μόλις που βγαίνει από τα χειλάκια του.

Όλοι έχουμε ξεχάσει κάτι που έκανε ο άνθρωπος μας και μας πλήγωσε, με  μια αγκαλιά, μ’ ένα γλυκό φιλί, τα χείλη του ναψιθυρίζουν «συγνώμη». Όλοι έχουμε κάνει λάθη στην  εργασία, στη φιλία και γενικότερα στην κοινωνία που ζούμε.

Η συγνώμη δεν είναι μια απλή λέξη με εφτά γράμματα. Είναι αλήθεια ότι εσύ μπορεί να έχεις τη διάθεση να ζητήσεις μια ειλικρινή συγγνώμη, αλλά ο άλλος να μην τη δέχεται. Είναι δικαίωμά του. Μπορεί να έχει «πονέσει» πολύ ή να μη θέλει να τα ξαναβρείτε. Βοηθά η προσέγγιση του τύπου «Τι χρειάζεται να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση;» ή «Μπορώ να κάνω κάτι καλύτερα;». Αρκεί να είσαι προετοιμασμένος να ακούσεις ακόμα και το «Όχι».

Πρέπει να την νιώθουμε για να την πούμε. Φράσεις όπως «Έχει σημασία για εμένα, να καταλάβω τι πήγε λάθος, μίλα μου» είναι μια καλή αρχή για να μιλήσεις στο άτομο που έχεις αδικήσει ή που νιώθει αδικημένο από συμπεριφορά, πράξη ή λόγια σου. Ενδεχομένως και να μην χρειαστεί να πεις, τελικά, συγγνώμη. Χρησιμοποιούμε το «Κατάλαβα. Έκανα λάθος», κυρίως όταν έχουμε μετανιώσει για κάτι που έχουμε κάνει άθελά μας.

Ζητάμε συγνώμη από τις τύψεις μας. Ζητάμε συγγνώμη δηλώνοντας μετάνοια. Εφτά γράμματα σε μορφή καραμέλας. Μία χαμένη σε αξία λέξη, όταν τη ζητάμε συνέχεια από τους γύρω μας.

Η συγνώμη είναι φάρμακο. Είτε την πεις, είτε την δέχεσαι, είναι το γιατρικό που μας δίνει κουράγιο. Ας της δώσουμε τη σημασία που της αναλογεί. Ας γίνουμε όλοι λίγο πιο σωστοί απέναντι στους άλλους.
Η συγνώμη δεν είναι μια απλή λέξη, θέλει καρδιά να την πεις και ψυχή να την λάβεις. Συγγνώμη αν σας κούρασα!

Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Συντάκτης
Αρθρογράφος
Μέλος Φιλολογικού ομίλου Ελλάδας.